گشت و گذاری در وبلاگستان: تجارتی پرسود با کالایی به نام زن
۱۳۸۶ خرداد ۲, چهارشنبه
این هفته به دنبال ردپای این موضوع در وبلاگ‌ها گشته‌ایم:
قربانیان چه کسانی هستند؟قاچاق زنان و دختران یکی از انواع قاچاق انسان است که روز به روز ابعاد گسترده‌تری به خود می‌گیرد. از آنجا که امروزه فقر بیش از پیش گریبانگیر زنان دنیاست، قربانیان این تجارت شوم هم، بیشتر زنان و دخترانی هستند که به امید زندگی بهتر، درآمدی سرشار و آینده‌ای مظمئن به دام سوداگران می‌افتند. این قربانیان که برای رسیدن به آرزوهای خود غالباً به تشویق قاچاقچیان خواسته یا ناخواسته کشور خود را ترک می‌کنند، بعدها راهی برای بازگشت به میهن خود نمی‌یابند.
در حالی که در کشور آلمان بیشتر قربانیان این تجارت، مهاجران کشورهای اروپای شرقی هستند که توسط قاچاقچیان برای یافتن به اصطلاح کار، راهی این کشور شده‌اند، در ایران دخترانی که به درآمد بیشتر و زندگی بهتر امید بسته‌اند اکثراً سر از کشورهای حاشیه‌ی خلیج‌فارس یا پاکستان در می‌آورند. چند سال پیش جنجال به راه افتاده درباره‌ی حراج دختران ایرانی در فجیره‌ی امارات متحده‌ی عربی از این دست داستان‌ها بود.
وبلاگ‌های ایرانی هم به این مسئله بی‌توجه نمانده‌اند. وبلاگ "تابوی سکس را بشکنیم" از گزارش حراج دختران ایرانی در امارات متحده‌ی عربی سخن می‌گوید و می‌نویسد: «... مقامات قضایی و انتطامی کشور آن را تکذیب و حتی منبع انتشار این خبر را مدتی به خاطر انتشار اخبار کذب و تشویش اذهان عمومی، بازداشت کردند.»
وبلاگ "همیشه و در هر زمان دوست دارم" در این باره می‌نویسد: « مقصد مشهور قربانیان تجارت سکس، کشورهای عربی در خلیج فارس است. بنا بر گفته‌ی رئیس اداره‌ی قضایی استان تهران، قاچاقچیان، دختران بین سن سیزده و هفده را مورد هدف قرار می‌دهند.»
علت‌های کشیده‌شدن دختران به سمت قاچاقچیانپدیدهی قاچاق دختران ایرانی به خارج از کشور که رشد فزاینده‌ای داشته است ، ریشه در معضل‌های اجتماعی دارد. از فقر می‌توان به عنوان عامل اصلی فریب‌خوردن زنان و دختران در ایران، نام برد. تعداد زیادی از این دختران از خانه متواری و به دنبال یافتن یک سرپناه، به چنگ سوداگران می‌افتند. دلایل دیگری مانند اعتیاد، ازدواج‌های اجباری و محدود کردن آزادی دختران، "مهاجرت به هر قیمت" را به عنوان تنها گزینه پیش پای دختران و زنان ایرانی قرار می‌دهد.
در این باره وبلاگ "زنان ایران فردا" مطلبی دارد که در آن چنین آمده است: « فقر، بیکاری، افکار مردسالار و ارتجاعی،ز عدم رعایت حقوق دختران بر اساس باورهای خرافی و مشکلات اجتماعی را می‌توان از مهمترین عوامل فرار دختران از خانه و پناه بردن به خیابان نام برد.»
نویسنده وبلاگ "همیشه و در هر زمان دوست دارم" در این باره می‌گوید: «یکی از عواملی که به ازدیاد فحشا و تجارت برده‌ی سکس کمک می‌کند، تعداد دختران جوانی است که از خانه فرار می‌کنند. دختران علیه محدودیت‌های بنیادگرایانه که بر آزادی آنها تحمیل می‌شود، علیه آزار در خانه و اعتیاد والدین شورش می‌کنند.»
جایی که شاهدی نیست مجرمی وجود نداردتعقیب قانونی و مجازات سوداگران جنسی و یافتن و متلاشی کردن باندهای بین‌المللی سازمان‌یافته قاچاق انسان بسیار دشوار است. چراکه قاچاقچیان از یک سو از خلاءهای موجود قانونی در مجازات خود باخبرند و از سوی دیگر نبودن شاهدانی که برای شکایت از قاچاقچیان به مراجع قانونی شکایت برند، باعث شده که این پدیده‌ی شرم‌آور و شوم برای قاچاقچیان به تجارتی پرسود و بری از خطر تبدیل گردد.
اکثر قربانیان با این که فرو رفتن خود در منجلاب زندگی ناخواسته‌شان را به چشم می‌بینند ولی حاضر نیستند علیه عاملان سیه‌روزی‌شان شکایت کنند. تهدید به تلافی و شکنجه‌ی قربانیان از یک سو و بیم از بازگشت به میهن که در آن قربانیان دیگر جایگاهی ندارند از سوی دیگر، آنان را وادار به تحمل سرنوشت می‌کند. از طرف دیگر بیشتر قاچاقچیان با ربودن مدارک شناسایی این دختران آنها را بی‌هویت و وادار به ادامه‌ی راه می‌کنند.
"تابوی سکس را بشکنیم" از قول یک دختر ایرانی که به دام افتاده می‌نویسد: «من یکی از دختران ایران هستم که در دوبی به این روز افتاده ... ما پول زندگی و دانشگاه و خرج خانواده را با سه ماه ویزای توریستی که بعضی آقایان خاص و با نفوذ برای ما از ایران می‌گیرند، در می‌آوریم. در ایران هم هرجا که برای کار می‌رویم باید با مدیرعامل به دوبی بیاییم یا با خودش باشیم وگرنه اخراج می‌شویم. فساد در همع جا رواج پیدا کرده حتی بعضی از دوستان من در یک حراج شرکت کرده بودند، بعد سر به نیست شدند. خانه از پای‌بست ویران است.»
مبارزه قانونی با قاچاقچیانآمار و ارقام جنایات ناشی از تجارت با زنان و دختران ابعاد چنان گسترده‌ای یافته که دولت‌های گوناگون را مجبور به اتخاذ سیاست و خط مشی‌ای واحد برای مبارزه و محو باندهای قاچاق کرده است. یکی از نمونه‌های این گام‌ها حمایت فزاینده کشورها از "کنوانسیون محو تمامی اشکال تبعیض علیه زنان" بوده‌است که بسیاری از کشورهای جهان آن را امضا کرده‌اند.
در ایران هم پس از جنجال‌ها بر سر حراج دختران ایرانی در کشورهای عربی، لایحه‌ی دوفوریتی مبارزه با قاچاق انسان در اردیبهشت ماه سال ۱۳۸۳ در صحن علنی مجلس به تصویب رسید.
نوشته‌ی این هفته را با "مسافر برکلی" به پایان می‌بریم که می‌نویسد: « سیمین بهبهانی .... از تجارت دختران ایرانی در شیخ‌نشین‌ها گفت و می‌گفت که سرنوشت دختران ساسان را ببینید که به کجا کشیده شده است.»
لینک وبلاگ‌هایی که در این وبلاگ‌خوانی به آنها استناد شده است: