یخ‌زدگی در کابینه‌ی ائتلافی آلمان

سختی کار در این است که هم کار مشترک موفق نشان داده شود و هم شریک و همراه ناکارآمد و ناموفق. بهانه‌جویی می‌شود، اختلاف‌ها برجسته‌تر از آنی که هستند، نمایش داده می‌شود، در عین حال سیاست روز روی محور مشترک پیش برده می‌شود.

اختلاف‌ها به صورت حملات روزمره‌ی چهره‌ای از این طرف به چهره‌‌ای از آن طرف و برعکس بروز می‌یابند و همین موضوع باعث شده است که جو کابینه سرد و حتّا می‌توان گفت یخ‌زده به نظر آید.

مشاجره‌های روزمره

آخرین نمونه‌ی درگیری، مشاجره‌‌ای است که ولفگانگ شویبله (Wolfgang Schäuble)، وزیر کشور از حزب دموکرات مسیحی برانگیخته است. موضوع به کارخانه‌ی اُپل برمی‌گردد که ورشکسته است و دولت می‌کوشد آن را نجات دهد و به این خاطر در هفته‌های اخیر مشغول مذاکره با کنسرن مادر، یعنی جنرال موتورز آمریکا بوده است. شویبله به فرانک-والتر اشتاین‌مایر (Frank-Walter Steinmeier)، وزیر خارجه و نامزد صدراعظمی از طرف حزب سوسیال ‌دموکرات در انتخابات آینده، اتهام زده است که در جمع کارکنان اپل فریبکارانه سخن گفته، یعنی برای کسب وجهه چنین جلوه داده که مشکلات اپل حل‌شدنی است. رهبری حزب سوسیال ‌دموکرات واکنش نشان داده، سخت به شویبله تاخته و گفته است که مضمون سخنرانی اشتاین‌مایر تأکید بر مسئولیت دولت بوده است.

در این میان هورست زِهوفر (Horst Seehofer) رئیس حزب سوسیال ‌‌مسیحی، که قلمروش ایالت بایرن است اما در برلین هم از طریق اتحاد سنتی با حزب دموکرات مسیحی در حکومت مرکزی شرکت دارد، حزب سوسیال ‌دموکرات را فراخوانده از ائتلاف کنار بکشد.

زهوفر و حزب او در هفته‌ی گذشته از نظر دیگری خبرساز بودند: نه از نظر اختلاف‌ با حزب سوسیال ‌دموکرات، بلکه از نظر اختلاف با جفت دموکرات مسیحی خویش و شخص آنگلا مرکل، صدر اعظم. اختلاف‌ها نمودهای مختلف داشته‌اند، اختلاف بر سر میزان مالیات غیرمستقیم، اختلاف بر سر مراکز کاریابی، اختلاف بر سر سیاست بهداری، اختلاف بر سر پاپ که صدراعظم به وی انتقاد کرده، و این چیزی است که به مذاق کاتولیک‌های بایری خوش نمی‌آید.

ضعف "مسیحی"ها

نظرسنجی‌ها هر دو حزب دموکرات مسیحی و سوسیال مسیحی را نسبتاً ضعیف نشان می‌دهند. از ضعف آنها، بویژه حزب دموکرات‌های آزاد (لیبرال‌ها FDP) بهره می‌برد که امید دارد در کابینه‌ی آینده حضور داشته باشد، البته ترجیحا در اِئتلاف با خود دو حزب "مسیحی"‌.

مرکل، محبوبیت سابق را ندارد. مردم نمی‌دانند او چه می‌خواهد و چه خطی را دنبال می‌کند. در دوران رقابت‌های انتخاباتی بایستی سیمای روشنی داشت. همه‌ی سیاستمداران آلمانی اکنون درصدد آنند که خود را "خط"دار بنمایند و درست همین امر است که باعث می‌شود کابینه‌، دیگر آن کابینه‌ی کاری سابق نباشد.