یک دانشجو: در مورد اخبار دانشگاه اغراق نکنیم!
۱۳۸۶ آبان ۱۲, شنبه
دویچه‌‌وله: اخبار اعتراض دانشجویان دانشگاه علامه در همه جا به وسعت پخش شد. منتها گویا گزارش‌های منتشرشده در مورد دستگیری ۲۰ نفر صحت ندارند. شما به‌عنوان یکی از کسانی که ناظر بر این ماجرا بوده نسبت به صحت یا عدم صحت دستگیری‌هایی که صورت گرفته چه می‌دانید؟
آیدین اخوان: ... در همان لحظه‌ی اول دستگیری پی‌گیر تعداد افراد دستگیرشده، دوستانمان و اسم این افراد بودیم، چون هنوز مشخص نبود. از همان لحظه‌ی اول که درون تجمع بودیم تا نیمه‌های شب که تعدادی از اینها آزاد شدند، من شخصا پی‌گیر بودم همراه خانواده‌هاشان و چیزی که برای ما مشخص شد این که ۸ نفر دستگیری بود که هم از دانشگاه علامه بودند، هم از دانشگاه تهران و هم از دانشگاه پلی‌تکنیک. کسانی که ساعت حدود ۳ نیمه‌شب از اداره‌ی پی‌گیری وزارت اطلاعات آزاد شدند، خودشان هم تصریح کردند که ۸ نفر بودند.
فکر می‌کنید چرا این اخبار به شکل اغراق‌آمیز پخش می‌شوند؟
می‌دانید که در آستانه‌ی انتخابات مجلس هستیم و به هرحال خواست حاکمیت این است که دانشگاه هرچه سریع‌تر یک‌جوری خاموش بشود و بهرحال باید بهانه‌ای وجود داشته باشد برای این مسئله. برای اینکه تنها نهادی که امروز در ایران باقی مانده و دارد هنوز اعتراض می‌کند و نفس می‌کشد دانشگاه است. ما باید واقعا هوشیار باشیم راجع به این مسئله، و اجازه بدهیم که این اعتراضات مسیر منطقی‌اش را طی بکند. یعنی همان مسیری که تا امروز داشته طی می‌کرده و نگذاریم منحرف بشود به سمت خواسته‌های کسانی که می‌خواهند فضا را بیهوده خیلی رادیکال بکنند که بتوانند از این فضا استفاده بکنند و کلیت جنبش دانشجویی را سرکوب بکنند.
به نظر شما تجمع در دانشگاه علامه جزو این حرکت‌های منطقی به‌حساب می‌آید، یا اینکه با توجه به برخی شعارهایی که در آنجا داده شده، از جمله "جنبش دانشجویی آماده قیام است"، این هم جزو آن اغراق‌هایی‌ست که می‌تواند منجر به سرکوب بیشتر بشود؟
نه! این شعارها داده شده است، اما بهرحال واقعیت‌ها چیز دیگری هست. من فکر می‌کنم جنبش دانشجویی ... نمی‌دانم، الان نباید قیام بکند، باید اعتراض بکند به فضایی که وجود دارد. برای اینکه جنبش دانشجویی جنبشی نیست که اصلا توانایی این کار را داشته باشد و شاید حتا خواست‌اش این نیست. ما تجربه‌ی سال ۷۸ را داریم، تجربه‌ی سال ۸۲ را داریم. بعد ازاین سال‌ها جنبش دانشجویی دستخوش یک رکود طولانی‌مدت شد و امروز هم شاید با توجه به تمام شعارهایی که برای انقلاب فرهنگی داده می‌شود، هیچ زمینه‌ای مناسب‌تر از ا ین نباشد که چنین اتفاقاتی در دانشگاه‌ها بیفتد و منادیان انقلاب فرهنگی در دانشگاه‌ها دوباره بتوانند اهدافشان را پیش ببرند.
یعنی تجمع کار درستی بوده و باید صورت می‌گرفته، ولی در شعارها بایستی دقت می‌شده؟
بله! مسلما ابزار دانشجو برای اعتراض امروز تجمع است، برای اینکه هیچ نهاد و تشکلی دیگر وجود ندارد برای دانشجو. در دانشگاه‌ها دیگر هیچ نهاد انتخابی وجود ندارد و تنها راه به سبک مستقیم است، یعنی باید همه جمع بشوند وسط حیاط دانشگاه‌ها و اعتراض‌شان را اعلام بکنند. تنها راه این است، و دموکراسی مستقیم است که الان دارد در دانشگاه‌ها اعمال می‌شود. اما بهرحال باید جلوگیری بکنیم از احساسی‌شدن فضا.
مصاحبه‌گر: مریم انصاری