1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

۱۰ اكتبر، روز جهانى عليه مجازات اعدام

۱۳۸۵ مهر ۱۸, سه‌شنبه

پنج سال پيش «ائتلاف بين‌المللى عليه مجازات اعدام» تأسيس شد و اين چهارمين بار است كه سالگرد اين ائتلاف جهانى در افكار عمومى گرامى داشته مى‌شود. عنوان مراسم امسال: ”مجازات اعدام – وقتى دولت قانونمدار عاجز مى‌ماند”. تنها در چهار كشور چين، آمريكا، ايران و عربستان سعودى ۹۴ درصد كل اعدام‌ها در سطح جهان صورت مى‌گيرند.

https://p.dw.com/p/A5DD
در ايران تنها در سال ۲۰۰۵ ميلادى دستكم ۹۴ نفر اعدام شدند.
در ايران تنها در سال ۲۰۰۵ ميلادى دستكم ۹۴ نفر اعدام شدند.عکس: AP

خبر خوب اين است كه ۱۲۸ كشور جهان ديگر مجازات اعدام را بكار نمى‌بندند. و خبر بد اينكه: ۶۸ كشور همچنان به اعمال مجازات اعدام پايبند هستند و درست در همين كشورها سه چهارم جمعيت كره‌ى خاكى ما زندگى مى‌كنند. همين دليلى است كافى براى «ائتلاف بين‌المللى عليه مجازات اعدام» (World Coalition Against the Death Penalty, WCADP) كه روز بين‌المللى عليه مجازات اعدام بطور سراسرى با مراسمى توأم باشد. يك عضو ائتلافى اين نهاد، سازمان حقوق بشر «عفو بين‌الملل» است كه در مبارزه عليه مجازات اعدام، عليه شكنجه و لجام‌گسيختگى قضايى پيشينه‌ى ده‌ها ساله دارد. اوليور هندريكس، از بخش آلمان عفو بين‌الملل مى‌گويد:

”اين ائتلاف جهانى پيوند ميان بيش از ۵۰ سازمان غيردولتى NGO، انجمن‌هاى وكلاى دادگسترى، سنديكاها و ائتلاف‌هاى محلى است. عفو بين‌الملل نيز عضو اين ائتلاف بزرگ است، زيرا كه عفو بين‌الملل سال‌هاى طولانى است كه عليه لغو مجازات اعدام تلاش مى‌كند.”

تخصص اوليور هندريكس همانا مجازات اعدام است كه قطعى‌ترين و پرقدرت‌ترين مجازاتى محسوب مى‌شود كه يك دولت مى‌تواند حكم آن را صادر كند. اين مجازات ناقض «اعلاميه‌ى جهانى حقوق بشر» است. در ماده‌‌ى ۳ اين اعلاميه آمده است: ”هر كس حق دارد كه از زندگى، آزادى و امنيت شخصى برخوردار باشد.” و در ماده‌ى ۵ چنين مى‌خوانيم: ”هيچكس را نمى‌توان شكنجه داد يا در معرض رفتار يا مجازاتى ظالمانه، غيرانسانى يا خفت‌بار قرار داد.”

يك شاهد عينى از شهر ميليونى «تانگ شان» واقع در شمال چين از يك دادگاه نمايشى جمعى عليه يكصد تن از متهمان جنايى در محل ورزشگاه اين شهر خبر مى‌دهد. شاهد «شو مين» مى‌گويد:

”متهمان حتا دستبند نداشتند، نه! دستان همه‌ى آنها را از پشت به يك طناب سراسرى بسته بودند. درست مانند زمان انقلاب فرهنگى. طناب از جنس شاهدانه بود و كارشناسان مى‌گويند كه طناب را به روغن ماشين آغشته بودند و زندانى به هيچ وجه نمى‌توانست خود را حتا كمى‌ از آن خلاص كند. و زندانى‌ها معلوم بود كه درد زيادى را تحمل مى‌كنند. از آنگذشته حلقه‌ى طنابى هم محكم به گردنشان بسته بودند كه نمى‌توانستند فرياد بكشند.”

«شو مين» گزارش مى‌دهد كه ۲۵ تن از متهمان همان روز به اعدام محكوم شدند و سپس آنها را از محل دادگاهِ جمعى يكراست به زمين ورزشى بردند و تيرباران كردند.

به گزارش سازمان عفو بين‌الملل تنها در سال ۲۰۰۵ دستكم ۱۷۷۰ بار در چين حكم اعدام اجرا شده است. اين تنها رقمى است كه عفو بين‌الملل مى‌تواند آنها را ثابت كند، ولى كارشناسان معتقدند كه رقم واقعى به حدود ۸ هزار مورد اعدام مى‌رسد. بايد گفت در چين نه تنها مجازات جنايت‌هاى خشونت‌آميز اعدام است، بلكه فساد ادارى و جنايت‌هاى اقتصادى نيز مجازات اعدام در پى دارند.

در ايالات متحده‌ى آمريكا در دسامبر ۲۰۰۵ يكهزارمين حكم اعدام از ۱۹۷۶ ميلادى بدين سو اجرا شد. در ايران تنها در سال ۲۰۰۵ ميلادى دستكم ۹۴ نفر اعدام شدند. در ميان اعدام‌شدگان جوانانى بوده‌اند كه هنوز به سن بلوغ ۱۸ سال نرسيده بودند. شمار اعدام‌شدگان در عربستان سعودى در همين مدت دستكم ۸۶ مورد بوده است. تنها در اين چهار كشور نامبرده ۹۴ درصد تمامى اعدام‌ها در سطح جهان صورت مى‌گيرند.