۲۰۰۷، سال دوپینگ
۱۳۸۶ آذر ۳۰, جمعه
خوسه‌با بلوکی (Joseba Beloki) باید با دوچرخه‌رانی حرفه‌ای خداحافظی می‌کرد. او که سه بار در سال‌‌های ۲۰۰۰، ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲ بر سکوی دوم و سوم قهرمانی مسابقات تور فرانسه ایستاده بود، در سال ۲۰۰۷ نتوانست در مسابقات جهانی شرکت کند. تلاش دوچرخه‌ران اسپانیایی برای یافتن یک تیم بی‌نتیجه ماند، و او عاقبت ناچار به کناره‌‌گیری از ورزش حرفه‌ای شد. علت این شکست، شایعاتی بود که در مورد او در رابطه با استقاده از مواد قدرت‌زا (دوپینگ) پخش شده بود. نام بلوکی با نام پزشک متخصص دوپینگ، اویفمیانو فونتس (Eufemiano Fuentes) گره خورده بود.
اقرارهای پی در پی
پس از ماه‌ها کشمکش و خبرهای ضدونقیض در مورد یان اولریش (Jan Ullrich)، دوچرخه‌سوار ۳۳ ساله‌ی آلمانی، سرانجام او در روز ۲۶ فوریه ۲۰۰۷ در مقابل خبرنگاران اقرار کرد که در مسابقات جهانی از مواد انرژی‌زا استفاده می‌کرده است. این نقطه‌ی عطفی در زندگی حرفه‌ای اولریش به عنوان دوچرخه‌ران بود و آغاز یک سری اقرار از جانب ورزشکارانی که با دوپینگ سروکار داشته‌اند؛ از جمله ایوان باسوی ایتالیایی و اریک تسابل آلمانی.
ماریون جونز، قهرمان دو و میدانی ۳۱ ساله‌ی آمریکایی که سه بار قهرمان المپیک شده بود در روز ۴ اکتبر سال جاری اقرار کرد که به دوپینگ متوسل شده است و گریان از خانواده و هوادارانش معذرت خواست. او برای تبرئه‌ی خودش مدعی شد که مربی‌اش، ترور گراهام، به او مایه‌ای داده و گفته است: «چند قطره زیر زبانت بریز و پس از چند ثانیه آن را قورت بده. ناگهان حس کردم که می‌توانم بیشتر از حد معمول تمرین کنم و بدنم دیرتر خسته می‌شود.»
فریار / tagesschau.de