۲۵ سال انقلاب اسلامى در ايران

و اين فقط روحانيون نبودند كه عليه شاه به خيابانها ريختند بلكه ماركسيست ها نيز همپاى آنها بودند. ولى روحانيون از روشنفكران و كمونيستهاى ايران از دو جهت سود بردند،يكى آنكه مساجد محلى امن براى سازماندهى مقاومت بودند و ديگر اينكه روحانيون ايران بزبانى كه مردم آنرا بخوبى ميفهميدند سخن ميگفتند.

استقبال مردم تهران از آيت اله خمينى نيز كه چند روز قبل از آن با هواپيماى شركت هواپيمائى فرانسه اير فرانس پس از سالها تبعيد به ايران بازگشته بود، استقبالى پر شور بود. مليونها نوار كاست با صداى وى كه آيت اله خمينى در آنها با حكومت بيگانان غربى بر كشور مخالفت كرده و خواستار كشورى پيرو موازين دين اسلام شده بود مخفيانه در ايران توزيع شده بودند.

در آن سالها ملايان اعضاى طبقه بالاى كشور نبودند ، بلكه برعكس و رهبر انقلاب اسلامى توانست در مدتى كوتاه همه كسانى را كه تا آنزمان عليه شاه مبارزه ميكردند ولى نه بخاطر تاسيس كشورى مذهبى ، از صحنه بدركند. آيت اله خمينى مدتى كوتاه پس از ورودش به ايران سخن از اتحاد و يگانگى بميان آورد ، اتحادى كه هيچگاه بدينصورت وجود نداشت.

وى ميگفت: “ما بايد از همه طبقات ملت تشكر كنيم كه اين پيروزى تا اينجا به واسطه ى وحدت كلمه بوده است. وحدت كلمه ى مسلمين همه. وحدت كلمه ى اقليتهاى مذهبى با مسلمين. وحدت دانشگاه و مدرسه علمى. وحدت طبقه روحانى و جناح سياسى. بايد ما همه اين رمز را بفهميم كه وحدت كلمه رمز پيروزى است. و اين رمز پيروزى را از دست ندهيم.”

اما پس از انقلاب نيز آرامش به ايران بازنگشت و يكسال پس از آن ديكتاتور عراق صدام حسين به ايران حمله كرد و جنگى هشت ساله آغاز شد آمريكا نيز كه براى آن كشور به گروگان گرفتن كارمندانش در سفارتخانه آن كشور در تهران، چون شوك شديدى بود، مقررات تحريم اقتصادى عليه جمهورى اسلامى ايران را بموقع اجرا گذاشت.

شايد روحانيون ايران در آنزمان حرف مردم را ميفهميدند ولى از تكنيك و اقتصاد اطلاعى نداشتند و نميدانستند كه چگونه ميتوان كارخانه ائى را اداره كرد و يا نفت استخراج نمود. بجاى آن خواستار كثرت اولاد ميشدند و بدين خاطر است كه حال در جمهورى اسلامى ايران روى آوردن جوانان به بازار كار بمراتب بيشتر از توان اين بازاربا مديريت بسيار نامطلوب است.

در جمهورى اسلامى ايران اين بهترينها نيستند كه نردبان ترقى را طى ميكنند بلكه افراد متدين. و مدتهاست كه ملايان نيزاعضاى طبقه مرفه كشورند طبقه ائى كه در دوران حكومت شاه نيزتبديل به غريبه ائى براى ملت شده بود.دانشجويان ايران حال خواستار «انقلاب دوم« نيستند بلكه شمار كثيرى از آنها مايلند انتخابات مجلس هفتم را تحريم كنند.

يك دانشجوى ايرانى ميگويد: “نه، نه. هر دو جناح مجلس را ديده ايم ديگر. هم جناح مجلس پنجم محافظه كاران بودند، اينطرف مجلس ششم كه تمام تقريبا اصلاح طلب ها بوده اند و تغيير خاصى، فكر نمى كنم كسى هم شركت بكند. چون فكر مى كنم براى كسى ديگر انگيزه اى نمانده است.”

و دانشجوى ديگرى ميافزايد: “بنده و تمامى دوستانمان در جنبش دانشجويى اگر شرايط حداقلى براى انتخابات آزاد فراهم نشود، در انتخابات آزاد شركت نمى كنيم و در خانه ها خواهيم ماند.”

بهزاد نبوى، نايب رئيس مستعفى مجلس نيز اظهار ميدارد: “آن نظامى كه امام ما برپا داشت اينى نيست كه شما داريد تصوير مى دهيد به جوان ما به مردم ما. مردم ما اگر مى دانستند شماها اين نظام، من مطمئنم كه هيچ كسى در اين مملكت انقلاب نمى كرد.”

يورگ فوهل گزارشگر صداى آلمان در استانبول