۲۶ مارس ۱۸۵۶: درمان با نم گرم و نان خشک

در روستای بومیش (Böhemisches Dorf) که امروزه جزو جمهوری چک است، زاده شد. نخست کشاورز ساده‌ای بود ولی رفته رفته چند درشکه خرید و شرکت کوچک باربری به راه انداخت.

می‌گویند چندین بار اسب‌های خود را با باندپیچی و حرکت‌های نرم ماساژگونه درمان کرده و به صرافت افتاده بود روش‌های درمانی خود را روی انسان‌ها هم آزمایش کند. روایت دیگری می‌گوید که یوهان شروت (Johann Schroth) توجه دقیقی به حیوانات داشته و می‌دیده آنها اغلب هنگامی که مشکلی دارند، چیزی نمی‌خورند و به این ترتیب خود را درمان می‌کنند.

یوهان شروت با مشاهده این قضیه انواع مختلف روزه و رژیم غذایی را به بیماران خود پیشنهاد می‌کرده است. او بیمار را در پارچه گرم نمداری می‌پیچیده تا عرق کند. در این مدت بیمار نه می‌خورده نه حتا آب می‌نوشیده است. در مدت درمان، شروت به بیمار گرسنه تنها نان خشک تجویز می‌کرده است.

یوهان شروت ۳۱ ساله بود که آسایشگاه و درمانگاهی در نزدیکی زادگاهش برپا کرد. پزشکان محل از او به اتهام کلاهبرداری شکایت کردند و او را به زندان انداختند اما از قرار درمان‌های او چنان موثر افتاده بوده و بیماران سرشناس و بانفوذش آنقدر از او پشتیبانی کردند که فردیناند، امپراتور وقت با صدور حکمی او را آزاد کرد و اجازه داد که از سال ۱۸۴۰ به بعد به کارش ادامه دهد.

شیوه درمان شروت پس از مرگش نخست در شهرهای پیرامون زادگاهش ادامه یافت و از آغاز سده ۲۰ درمانگاه های ویژه شروت در اوبرشتاوفن (Oberstaufen) در ایالت بایرن آلمان تاسیس شدند. این آسایشگاه‌ها هنوز هم با استقبال فراوانی روبرو هستند و همه ساله بیش از ۳۰ هزار مراجع به ۶۰ درمانگاه شروت در جنوب آلمان می‌روند.

یوهان شروت در ۵۸ سالگی درگذشت.