۳۰ سال پس از پايان جنگ ويتنام

شاگردان يك كلاس مدرسه اى ويتنام از شهر كوچك زو چى Cu schi ، در فاصله ۳ ربع ساعت از شهر سايگون ديدار ميكنند. اينجا ويت كونگها طى جنگ ويتنام، شبكه اى از تونلهاى زير زمينى را با وسعتى بيش از ۱۰۰ كيلومتر حفر كرده و به كمك آن به مقاوت در برابر نيروهاى ارتش آمريكا پرداختند. زو چى، مظهر مقاومت خستگى ناپذير ويتنام شمالى عليه آمريكاست و امروز،ه محبوبترين محل گردش براى مردم ويتنام و توريستها به شمار ميآيد.

اينجا مخلوطى از خاطرات گذشته و ايده هاى تجارتى نوين را مييابيد. در بخش خروجى اين شبكه تونلها، افراد مجازند، با مهمات و اسلحه رزمى متعلق به دوره جنگ، بسوى هدفهاى تعيين شده شليك كنند و در ازاى هر تير، يك دلار بپردازند.

البته براى جوانان ويتنامى امروز، جنگ آن دوره، اغلب چيزى بيش از تمرينى براى دانسته هاى تاريخى آنها نيست. جنگ ويتنام، كه مردم اين كشور آنرا "جنگ آمريكائى" ميخوانند، امروز ديگر معناى بزرگى در برندارد. يورگن براون باخ يكى از نمايندگان هيئت سرپرستى بازرگانان آلمانى در ويتنام، كه مدت ۱۱ سال است در اين كشور بسر ميبرد، در اين زمينه توضيح ميدهد:" تقريبآ ۶۵ درصد از مردم ويتنام، پس از جنگ به دنيا آمده اند. جوانان ويتنامى در دوره اى رشد كرده اند كه، اوضاع اقتصادى رو بهبود گذاشته بود، يعنى طى ۱۰ سال پيش. همچنين اينكه، شمار بيشترىاز مردم، امكان سفر به ديگر كشورها را پيدا ميكنند. مردم ويتنامى، اينك قادرند بدون ويزا به سنگاپور، تايلند و غيره سفر كنند و تنها، نسل مسنتر است كه، جنگ گذشته را هنوز در ياد دارد."

بسيارى ازمسنترها ميگويند اين خاطرات جنگ، ۳۰ سال پس از آن نيستند كه، ياد آور سختيها ميباشند. برخلاف، تحريم اقتصادى اى كه طرف قدرتمند و شكست خورده اين جنگ ،آمريكا، در مورد پيروزمندان بدون قدرت خود، ويتناميها به اجرا در آورد، هنوز هم موجب تلخ كاميست.

رشد اقتصادى در ويتنام چشمگير است. از سال ۲۰۰۰ ميلادى به ميزان ۷ درصد، اين روند، از ثبات برخوردار ميباشد. در اين كشور بويژه كفش و پوشاك، با كيفيتى خوب توليد ميگردند. ويتنام مقام اول در صادرات قهوه قابل حل را در اختيار دارد و از جمله بزرگترين توليد كنندگان محصول برنج در جهان است.

رهبرى سياسى ويتنام آينده را شديدا تحت نظر دارد و آينده در درجه اول به معناى موفقيت اقتصاديست. اما هنوز اين كشور كمونيستى نميتواند، با كشورهاى رقيب همچون مالزى و تايلند برابرى كند. علاوه بر اين، فساد مالى و بوروكراسى بيش از حد، كارهاى بازرگانى را دشوار ميسازند.

در حاليكه اقتصاد ويتنام با سرعتى سرسام آور رشد ميكند، از دموكراسى، كمتر اثرى مييابيد. رهبرى اين كشور تك حزبى، با سختگيرى تمام حكومت ميكند. رسانه هاى گروهى سانسور شده و افرادى كه در اينترنت، مقالاتى را به انتشار ميرسانند كه باب ميل آن نيست، به زندان انداخته ميشوند. مجازات اعدام هنوز در ويتنام اجرا ميگردد و از آزادى مذهب و آزادى عقيده، خبرى نيست.