۴۰ سالگی تلویزیون رنگی در آلمان
۱۳۸۶ شهریور ۳, شنبه
روز ۲۵ اوت ۱۹۶۷، ویلی برانت، وزیر خارجه و معاون صدراعظم وقت آلمان با فشار یک دکمه عصر تلویزیون رنگی در آلمان غربی و اروپا را آغاز کرد. البته پیش از آن که برانت در برابر ۱۲۰۰ نفر جمعیت گرد آمده در نمایشگاهی در برلین دکمه را فشار دهد، تکنسینی که در اتوموبیل پخش در خارج از سالن نشسته بود کمی عجله کرد و هنوز انگشت برانت در هوا بود که وی پخش به شیوه رنگی را به جریان انداخت. با این همه، کمتر کسی در منازل و محل‌های کار آلمان از این اتفاق ناخواسته باخبر شد، چرا که شمار کسانی که تلویزیون رنگی خریده بودند از چندهزار نفر فراتر نمی‌رفت. اغلب کسانی که مایل بودند شروع عصر تلویزیون رنگی توسط برانت را تماشا کنند در برابر ویترین مغازه‌های وسایل خانگی اجتماع کرده بودند تا از تلویزیون‌های پشت این ویترین صحنه را ببیند.
مردم عجله‌ای نداشتند
در سال‌های بعد نیز شوق و اشتیاق برای تماشای تلویزیون رنگی چندان محسوس نبود. دو سال پس از آغاز پخش رنگی تصاویر تلویزیونی، از ۱۵ میلیون دستگاه گیرنده تلویزیون در آلمان تنها ۴۵۰ هزار گیرنده قادر به دریافت این تصاویر بودند. این روند در سال‌های بعد نیز شتاب و شدت بیشتری نگرفت، به خصوص که بهای یک گیرنده هم، مبلغی معادل ۱۰۰۰ تا ۱۲۵۰ یورو بود که خانواده‌های زیادی از عهده پرداخت آن برنمی‌آمدند. با این همه بازی‌های فوتبال جام جهانی سال ۱۹۷۴ نقطه عطفی در رویکرد مردم آلمان به استفاده عمومی وگسترده‌تر از تلویزیون رنگی بود، چرا که بسیاری می‌خواستند رقابت‌های این جام را به صورت رنگی و طبیعی‌تری تماشا کنند.
در حال حاضر اما شوق استفاده از نو‌‌آوری‌ها در عرصه رسانه‌ای قابل مقایسه با دهه‌های پیشین نیست، به گونه‌ای که دستگاه‌های دی وی دی به مدت زیادی نیاز نداشته‌اند تا دستگاه‌های ویدئو را از دور خارج کنند. تلویزیون‌های مسطح نیز به سرعت در حال رواج و گسترش‌اند و عرصه را روز به روز بر تلویزیون‌های لامپی و مکعبی‌شکل تنگ‌تر می‌کنند.
سیستمی که فراگیر شد
پیش از آن که پخش تصاویر تلویزیونی به صورت رنگی در آلمان غربی آغاز شود، این شیوه تنها سه در سه کشور آمریکا، کانادا و ژاپن رواج داشت. اندکی پس از آلمان فرانسه ، انگلستان و اتحاد شوروی نیز پخش تصاویر تلویزیونی به صورت رنگی را آغاز کردند.
سیستم پخش مورد استفاده در آلمان سیستمی جدید موسوم به پال (Phase Alternating Line) بود که مهندسی به نام والتر بروخ آن را طراحی کرده بود. این سیستم بعدتر به سیستم رایج در جهان بدل شد و سیستم آمریکایی و سیستم فرانسوی سکام (Secam) را که به حاشیه راند.