[No title]

در آغاز مراسم رسمى شصتمين سالگرد پايان جنگ جهانى دوم در ساختمان مجلس نمايندگان آلمان موسوم به رايشس تاگ (Reichstag) رئيس مجلس ولفگانگ تيرزه نكته اى خردمندانه بزبان آورد و گفت: برخورد صادقانه با گذشته ميهن و ملت خود بخشى از هويت دسته جمعى آلمانيها است. و اين سخن دقيقآ منطبق بر ماحصل سخنان رئيس جمهور آلمان در همين مقوله است كه گفت: آلمان امروز كشورى غير از آنست كه در شصت سال قبل بود.
حق با هر دو سياستمدار آلمانى يعنى ولفگانگ تيرزه و هورست كوهلر است و امروز ديگر بحثى در اينباره مطرح نيست كه آيا روز هشتم ماه مه سال ۱۹۴۵ ميلادى روز شكست و اضمحلال آلمان بود يا روز آزادى ملت آلمان، و همه قبول دارند كه شق دوم قضيه صادق است.
اين تشيص و بيان آن كه در بيست سال قبل از طرف رئيس جمهور وقت آلمان ريشارد فون وايتس زكر صورت گرفت، و در همان زمان بر سر زبانها افتاد امروزه مورد تصديق هشتاد در صد مردم آلمان است.

بهمين نحو ترديدى در اينباره وجود ندارد كه علت و مسبب همه ان مصائب و بدبختيها كه در طول و بعد از جنگ بر سر آلمان و مردم آن آمد، مانند بمباران شهرها يا راندن دوازده ميليون نفر از سكنه بخشهاى شرقى كشور از موطن آنها صرفآ نتيجه سياست هيتلر بود. بدينگونه تاريخ سقوط و اضمحلال آلمان در واقع روز سى ام ژانويه سال ۱۹۳۳ ميلادى يعنى روز به قدرت رسيدن هيتلر بود.
باز اين گفته رئيس جمهور آلمان مورد تآييد همگانى است كه نه ميتوان و نه جايز است كه وقايع آن زمان را خاتمه يافته تلقى كرد و موضوع را به محاق فراموشى سپرد. و ياد و خاطره مصيبت هاى جنگ و حكومت ترور و وحشت هيتلر با همه جلوه هاى آنرا بايد زنده نگاه داشت تا هيچگاه آن وقايع تكرار نشود.
همه اين گفته ها و برداشت ها مورد تآييد طبقات وسيع مردم آلمان است و اين تآييد عمومى زمينه ساز حركت هاى جديد در جهت آشتى جوئى در شصتمين سالگرد پايان جنگ است.
مهم ترين حركت در اين راستا از طرف صدراعظم آلمان گرهارد شرودر صورت گرفت كه نه تنها بعنوان اولين صدراعظم آلمان در مراسم رسمى سالگرد پايان جنگ در مكسو شركت نمود، بلكه در مقاله اى در روزنامه “كومسومولسكايا پراودا” از مردم روسيه بخاطر رنجهائى كه بنام ملت آلمان بر آنها تحميل شده معذرت خواهى كرد.

ولى براى كسى كه از بيرحمى آلمانيها نسبت به اسرا و كارگران اجبارى روسى در آلمان آن زمان و يا از اعمال بيرحمانه عمال رژيم آنزمان آلمان در شوروى سابق اطلاع داشته باشد ممكن است اين سوال مطرح شود كه: چرا اين معذرت خواهى اينقدر طول كشيده و اينقدر دير صورت گرفته است؟
رئيس جمهور آلمان كارى مشابه در مورد آلمانيهائى كرد كه در آن زمان ميزيستند و هنوز در قيد حيات هستند. آقاى كوهلر با صراحت و تفصيلى بيش از همه اسلاف خود به شرح جناياتى پرداخت كه بلافاصله پس از خاتمه جنگ، يعنى در سال ۱۹۴۵ و سالهاى بعد از آن در مورد مردم آلمان صورت گرفت و از آنجمله بود تجاوز به زنان و دختران، انتقال اجبارى مردان و زنان به نقاطى ديگر و وادار كردن آنها به بيگارى در سالهاى متمادى، حبس در بازداشتگاهها كه اغلب منجر به مرگ زندانيان ميشد و نيز آواره كردن ۱۲ ميليون نفر از اهالى مناطق شرقى آلمان كه يك ششم آنها بر اثر مشكلات و مصائب راه و شرايط امر جان سپردند.