بحران مواد غذایی ریشه در کجا دارد؟

روزنامه فرانسوی "است فرانس" جهانی گردانی سرمایه را عاملی تعیین کننده در بحران مواد غذائی دانست و نوشت: «فرانکو فراتینی وزیرخارجه ایتالیا، در پایان نشست رم نتایج آن را نومیدکننده خواند. کاربست عبارت "نومیدکننده" کافی نیست. همه چیز به پول باز نمی‌گردد. پول، طبعا برای کمک کردن به انسان‌هائی که به برنج و نان دسترسی ندارند، ضروری است. همچنین برای ساختن سیلوها، جاده‌ها و گسترش بازارهای منطقه‌ای، که زندگی دهقانان خرده‌پا را تضمین می‌کند. اما ما باید از برخی دگم‌های فوق‌لیبرال هم فاصله بگیریم. تولید مواد‌غذائی در آفریقا، باید مثل یک نهال حساس، از وزش باد اقتصاد جهانشمول محفوظ بماند.»

کنترل جمعیت با جنگ؟

روزنامه ایتالیائی "لا رپوبلیکا" با اشاره به یک تئوری هولناک قرن هیجدهم، دلایل ناکامی نشست رم را چنین تفسیر کرد: "طبعا نشستی که با شتابزدگی از سوی مساله‌دارترین سازمان‌های جهانی سازماندهی شد، نمی‌توانست ترس ما را از تزی برطرف کند که در سال ۱۷۹۸ هراس آفرید. در آن زمان توماس مالتوس پیش‌بینی کرد که طبیعت، از طریق جنگ و نابودساختن بخش عظیمی از انسان‌ها، رشد جمعیت را تحت کنترل می‌گیرد".

لارپوبلیکا افزود: " اگر ما یکی از ۸۰۰ میلیون انسانی باشیم که مرگ ناشی از گرسنگی تهدیدمان می‌کند، کنفرانس رم به هیچ وجه نمی‌تواند ما را آرام کند. نه این که قول و قرارها و چشم‌اندازهای خوبی وجود نداشت، بلکه هنگامی که به توافق بر سر تعیین یک استراتژی و راه حل مشترک ضرورت داشت، قدرتمندان زمین، ناتوانی شکایت برانگیز خود را نشان دادند".

بلای جان حدود یک میلیارد انسان

روزنامه "کوریریه دلاسرا" که در میلان منتشر می‌شود، مسئله را چنین دید: «باید همه دست کم برسر گرسنگی، و ضرورت ستیز با بلائی که به جان نزدیک به یک میلیارد انسان افتاده است، به توافق می‌رسیدند. اما در نهایت، تنها کمک‌هائی اندک، برای کشورهائی تعهد شد که افزایش قیمت مواد‌غذائی در آن‌ها از حد گذشته است. اما واقعا این بار این خطر وجود داشت که اجلاس فائو، به هیچ نتیجه‌ای نرسد. قطعنامه کنفرانس، خیلی‌ها را به شدت ناراضی کرد و سه کشور آرژانتین، ونزوئلا و کوبا را وادار به دعوا کرد. زیرا در این قطعنامه، نه سوخت بیولوژیک، که لیبرالیزه کردن بازارها مورد اعتراض بود.»

نقص سیاست کمک‌های عمرانی

روزنامه محلی "شوبیشه‌تسایتونگ"، سیاست نادرست کمک‌های عمرانی غرب برای توسعه جهان سوم را مقصر اصلی بحران فعلی دانست. در تفسیر این روزنامه آمد: «حیرت تازه سیاست، از وضعیت دردناک مناطق فقیر قاره زمین، بعضا بازتاب دهنده وجدان ناراحت سیاست جهانی است. اما هوچیگری نیز در آن نهفته است. بحران گرسنگی فعلی، یک فاجعه طبیعی نبود که ناگهان بر سر جهان فرود آید. بیش از آن، این اشتباهات چند دهه سیاست کمک‌های عمرانی است که انتقام می‌گیرد. بحران، بسیار متاثر از این عقیده غلط بود، که کمک‌های غیرنقدی در موقعیت‌های اضطراری مهم، و پول می‌توانند در مقابله با بحران مواد غذائی به کار آیند.»

جواد طالعی