بیانیه کانون نویسندگان ایران در اعتراض به سرکوب دانشجویان
۱۳۸۶ خرداد ۲۹, سه‌شنبه
اشاره این بیانیه به هشت دانشجوی دانشگاه امیرکبیر است که در زندان بسر می‌برند و از سرنوشت آنها اطلاعی دردست نیست، هم چنین گروه دیگری از دانشجویان که با احضار و تعلیق از ادامه تحصیل بازداشته شده‌اند.
علیرضا ثقفى عضو کانون نویسندگان و از امضا کننده این بیانیه معقتد است که فضایی که در دانشگاهها بوجود آمده مقدمه یک انقلاب فرهنگی دیگر است: «در مورد دانشگاهها خبرهايى كه جسته گريخته به دست ما مىرسيد نزديك به ۱۲۰ نفر از دانشجويان، ۵۰ نفر از دانشگاه تهران و حدود ۷۰ نفر از دانشگاه اميركبير، به كميته‌هاى انضباطى فراخوانده شده‌اند. عده‌اى از اينها حكم گرفته و عده‌اى هنوز زير حكم هستند و با احكامى كه كميته‌هاى انضباطى مىدهند به عنوان دو ماه تعليق، يا دو سه ترم تعليق در حقيقت اين دانشجويان از دانشگاهها اخراج مىشوند. بسيارى از اساتيد را هم به حراستها خواسته‌اند و فرمهايى در اختيار آنها قرار داده شده كه اينها پر كنند كه بعضى اساتيد امتناع كرده‌اند ازپركردن اين فرمها. و به نظر مىرسد در دانشگاهها موج جديدى ايجاد شده براى ايجاد انقلاب فرهنگى، همانطور كه در برخى از روزنامه‌ها و رسانه‌ها منعكس شده بود كه خواهان انقلاب فرهنگى جديدى هستند.«
به عقیده نویسندگان بیانیه، پخش نشریات جعلی و مشکوک به نام دانشجویان و به دنبال آن پرونده سازی های سنگین و نگران کننده بخشی از این جریان است.
هشت نفر از دانشجویان این دانشگاه به اتهام پخش نشریات مشکوک در بند ۲۰۹ زندان اوین بسر می‌برند. خانواده آنها، وکلای مدافع آنها، هیچکس خبر ندارد آنها در چه شرایطی بسر می‌برند. نریمان مصطفوی عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی امیر کبیر می‌گوید دانشگاه نسبتا آرام است زیرا هم فضاى ترس بردانشگاه حاكم شده و هم زمان امتحانات است.
با این حال گروهی از دانشجویان برای نشان دادن همبستگی خود با دوستان شان تصمیم گرفته‌اند ازشرکت در امتحانات خودداری کنند. گروهی از اساتید هم برای پیگیری وضع دانشجویان زندانی دیروز به اوین مراجعه کرده‌اند که گویا فقط موفق به ملاقات با یکی از آنها شده‌اند.
نریمان مصطفوی در مورد حمایت دانشجویانی که از شرکت در امتحانات خودداری می‌کنند می‌گوید: «فعلا ۱۲۰۰ نفر اينرا امضا كرده‌اند. حالا ما بايد ببينيم نتيجه‌اى كه اساتيد به ما منتقل خواهند كرد، بعد از ديدار با اين دانشجويان چه هست و با توجه به آن ببينند كه چه بايد بكنند.»
محمدعلی دادخواه وکیل مدافع دانشجویان از اینکه تا به حال به او امکان ملاقات با موکلینش داده نشده ابراز تاسف می‌کند و می‌پرسد: «چرا وكيل كه قانون گفته بايد موكلش را ملاقات بكند تا كنون امكان اين ملاقات برايش فراهم نشده است، اما براى استاد كه هيچ جا هم در قانون ذكر نشده و فايده‌اى هم دربرندارد... مگر اينها در زندان رفته بودند تدريس بكنند؟ من فكر مىكنم بايد با توجه به مفيدبودن هر موضوعى دادستانى فرصت و رخصت اين را بدهد كه وكيل دانشجويان با آنها ملاقات بكند.»
محمد علی دادخواه می‌گوید با توجه به آيين قانون دادرسى كيفرى ايران بايد حتما بعد از دوماه بازداشت موقت امكان تبديل وثیقه فراهم بيايد. او اميدوار است بتواند حداقل پس از طی این مدت با دانشجویان ملاقات کند و در يك رسيدگى عادلانه و منصفانه از این دانشجویان دفاع کند. او اضافه می‌کند: «در ثانى بسيار خسارت سنگينى‌ست كه اين دانشجويان هنگام امتحانشان در زندان باشند و نتيجتا نتوانند در امتحان شركت بكنند.»
مرتضى اصلاحچى عضو انجمن اسلامى دانشگاه علامه طباطبايى در توضیح این خسارت سنگین که فقط شامل حال دانشجویان امیرکبیر نمی‌شود، مي‌گويد بعد از درگيرى‌هايى كه با نيروهاى انتظامات و بسيج برسر انتخابات انجمن اسلامى این دانشگاه بوجود آمد، فشار بردانشجويان بشدت افزايش پيدا كرده است.
او می‌افزاید: «در همان موقع ۲۱ نفر از دانشجويان به دانشگاه ممنوع الرورود بودند و الان نزديك به شش نفر از دانشجويان به كميته انضباطى احضار شده‌اند. حكم ده نفر از دانشجويان هم آمده كه اكثرا احكام دوترم تعليق با احتساب سنوات است يعنى سنگين ترين حكمى كه كميته انضباطى يك دانشگاه مىتواند صادر كند و كماكان هم روند احضارها به كميته انضباطى ادامه دارد. در اين شرايط به يكسرى از داشجويان، منجمله خود من پشت سرهم به كميته انضباطى براى پرونده‌هاى مختلف احضار مىشويم، بدون اينكه حكم پرونده قبلى صادر شود.»
در بیانیه کانون نویسندگان هم چنین به کارگرانی اشاره شده که تنها بخاطر اعتراض به شرایط نامطلوب کار و دستمزدهایشان و یا برپایی جشن اول ماه مه بیکار شده‌اند یا در زندان بسر می‌برند. علیرضا ثقفی ازجمله به محمود صالحی نماینده کارگران خباز سقز اشاره می‌کند که به جرم برگزاری مراسم اول ماه سال ۱۳۸۳ به زندان افتاده و جانش در خطر است.
وی هم چنین درباره معلمان می‌گوید: «از معلمان هم آخرين خبرهايى كه داريم اينكه تعدادى از دستگيرشدگان و تعدادى از فعالين تبعيد شده‌اند از محل كارشان و يا حقوق‌هايشان نصف شده و تشكل‌ها و مسئولان آن مورد تعقيب قرار گرفته‌اند.»
و بالاخره خانم شیرین عبادی به نابسامانی جامعه مدنی در ایران اشاره می‌کند و معتقد است که حكومت ايران بين خادم و خائن فرقى نمىگذارد. وی متذکر می‌شود: «با خادمين به ملت همانگونه رفتار مىكنند، و يا شايد بدتر، كه با خائنين ملت. من و تعدادى از همكاران من كه وكيل بوده‌اند صرفا به جرم دفاع از زندانيان سياسى به زندان رفته‌ايم. الان تمام تمركز من روى تقويت جامعه مدنى است مشكل ما در زمينه‌ى جامعه مدنى اين است كه حكومت ايران دقيقا جامعه مدنى را برنمىتابد و مشكلات عمده‌اى براى جامعه مدنى پيش مىآورد.»
اما این فقط نویسندگان، وکلا، دست اندرکاران مطبوعات و مدافعان حقوق بشر در ایران نیستند که به ادامه چنین وضعی اعتراض می‌کنند. هفته گذشته گروهی از نمایندگان مجلس وعده پیگیری وضع دانشجویان زندانی را دادند و امروز (۲۸ خرداد) هم علی یونسی وزیر اطلاعات سابق و مشاور قوه قضاییه و معاون بررسی های فقهی و حقوقی مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نسبت به امنیتی جلوه دادن فضای جامعه انتقاد کرد و گفت که وجود عده‌ای دانشجوی معترض و استادان صاحب نظر مخالف و نویسندگان منتقد را باید تحمل کرد.
مریم انصاری