سارکوزی موفق، ولی نه پیروز

در روز يکشنبه‌ (۱۷ ژوئن) در فرانسه دور نهایی انتخابات پارلمانی برگزار شد. حزب محافظه کار او ام پی (UMP) به رهبری نيکولا سارکوزی - رئيس جمهور فرانسه - اکثريت آرا را کسب کرد. اما این حزب نتوانست به پيروزی بالایی که برخی از کارشناسان پيش بينی کرده بودند دست يابد. شمارش آرا نشان می دهد که حزب يو ام پی و متحدانش به حدود ۳۴۰ کرسی در پارلمان دست يافته اند. اين رويداد توجه رسانه های گروهی اروپا را جلب کرده است.

روزنامه فرانسوی ليبراسيون در شماره دوشنبه خود نوشته است:

”رأی دهندگان روشن ساختند که نه با پارلمانی یکدست موافق هستند و نه با حکومت فردی یک نفر به عنوان رئیس کشور. سارکوزی بی تردید موفقیتی تازه کسب کرد اما به پیروزی بزرگی که انتظار داشت نرسید. این انتخابات برأی کسانی که تنوع گرأیی و ساختار دموکراتیک جامعه را در خطر می دیدند رویدادی فرخنده بود.“

روزنامه سويسی "بازلر تسايتونگ" درباره دور نهایی انتخابات فرانسه نوشته است:

”حزب محافظه کار البته همچنان اکثریت مطلق را به دست دارد اما اینک با جبهه ای از مخالفان روبروست. به نظر می رسد که مردم فرانسه قصد داشتند به سارکوزی اختیارات کافی بدهند تا کشور را نوسازی کند اما نه به آن حد که غره شود و راه تکروی و یکه تازی در پیش گیرد. جناح چپ همچنان در اقلیت می ماند اما جناح راست هم دیگر نمی تواند به پیروزی بی حد و مرز خود ببالد.“

روزنامه فرانسوی لاکروا که دیدگاهی کاتولیکی دارد، چنين اظهار عقيده کرده است:

”فرا رسیدن موج تازه محافظه کاری مردم فرانسه را نگران کرده بود. رأی دهندگان که به ویژه در جناح چپ فعال بودند موفق نشدند از پیروزی حزب سارکوزی جلوگیری کنند اما دستکم توانستند چشم انداز سیاسی کشور را تغییر دهند و فضایی از تعادل به وجود آورند. انتخابات نشان داد که جامعه فرانسه نسبت به قدرت انحصاری حساس است و به موقع نسبت به یک قطبی شدن ساختار سیاسی واکنش نشان می دهد.“

روزنامه دانمارکی اینفورماسیون در شماره امروز خود درباره شکست مجدد حزب سوسیالیست فرانسه در انتخابات پارلمانی چنین نوشته است:

”بازنده اصلی انتخابات یعنی حزب سوسیالیست بیش از هر جریان دیگری می تواند و باید از این انتخابات درس بگیرد. این حزب در وضعیت متناقضی گرفتار شده است: از سویی خود را بخشی از جنبش سوسیال دموکراسی امروز اروپا می داند اما شعارهای اقتصادی آن همچنان مال دهه ۱۹۵۰ است و گویا مستقیما از جنبش دانشجویی سال ۱۹۶۸ برآمده است. با چنین برنامه ای نمی توان به پیروزی رسید. حزب سوسیالیست باید روند جهانی شدن را به عنوان یک واقعیت بپذیرد. انکار این روند به حل آن کمکی نمی کند. همین واقعیت که خانم سگولن رویال در کارزار انتخاباتی خود از برخی از شعارهای راست افراطی استفاده کرد وضعیت ناگوار چپ فرانسه را برملا می کند. “

روزنامه ايتاليايی "ایل ماساجرو" در شماره امروز خود نوشته است:

”رأی دهندگان آقای سارکوزی را از عالم خیال به سطح زمین برگرداندند. جناح راست به محدودیت های خود پی برد و جناح چپ اندکی از اعتماد به نفس از دست رفته را به کف آورد. نتیجه انتخابات برأی ناظران و کارشناسان غیرمترقبه بود. برآوردهای قبل از انتخابات از پیروزی بزرگ دیگری برأی حزب سارکوزی حکایت داشت اما نتیجه آن در واقع به بازگشت تعادل و توازن به صحنه سیاسی فرانسه کمک خواهد کرد.“

و روزنامه فیگارو نوشته است:

”این انتخابات به هیچوجه به معنای شکست جناح محافظه کار نیست، زیرا سارکوزی همچنان از اکثریت بالایی در پارلمان برخوردار است. اما این انتخابات هشداری به رئیس جمهور بود تا بداند که اردوی چپ هنوز نیروی جذب و بسیج مردم را از دست نداده است. رأی دهندگان نشان دادند که از اصلاحات حمایت می کنند اما با اقدامات تند و ناسنجیده نیز موافق نیستند.“