قربانیان اصلی فقر در آلمان: مهاجران، بیکاران و مادران تنها
۱۳۸۷ تیر ۶, پنجشنبه
دولت آلمان برای سومین بار گزارش سالانه "فقر و ثروت" را منتشر کرد. مطبوعات این کشور واکنش‌های مختلفی را به این گزارش نشان داده‌اند.
"تسایت آنلاین" درباره این گزارش که روز چهارشنبه (۲۵ ژوئن) از تصویب دولت آلمان گذشت، نوشت:
«برسر گزارش، اختلاف شدید وجود دارد. در واقع، وزیر اقتصاد پس از مقاومت‌های اولیه، به تصویب گزارش رای داد، اما همچنان از آن ناراضی است. از دید وزارت اقتصاد، این گزارش، تصویری تیره از واقعیت اجتماعی آلمان ارائه داده و تلاش‌های سیستم سوسیال‌دموکرات را برای مبارزه با فقر کافی نمی‌داند.»
مسئولان وزارت اقتصاد آلمان معتقدند در بحث‌های همگانی باید روشن شود که خطر فقر در آلمان، همچنان کمتر از حد متوسط این خطر در اتحادیه اروپا است. تسایت آنلاین، هم‌چنین دیدگاه رئیس بنیاد "هانس ورنر زین" را نقل کرد. وی معتقد است: «کسی که در آلمان کمتر از ۶۰ درصد درآمد متوسط را دریافت می‌کند، به فقر تهدید می‌شود، اما فقیر نیست.»
اعتراض‌هائی که به نخستین نسخه گزارش فقر شد، وزیر کار را واداشت که بخش‌هایی از آن را اصلاح کند. "تاگس‌شاو" در این مورد با کارشناس سیاست‌اجتماعی حزب سبزها در مجلس فدرال گفت‌وگو کرد و دیدگاه وی را چنین منعکس ساخت:
« گزارش تاکید می‌کند که آمار فقرا در سال‌های گذشته نه تنها ثابت مانده، بلکه حتی کاهش یافته است. این نادرست است. بر اساس داده‌های مجمع اقتصاد اجتماعی، تعداد افرادی که فقیر محسوب می‌شوند، در فاصله سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۵، پنجاه درصد افزایش یافته و از ۱۲ درصد به ۱۸ درصد رسیده است.»
در بحث بر سر گزارش فقر و ثروت، رقابت‌های حزبی نیز نقش بازی می‌کنند. میشائل گلوس (Michael Glos) وزیر اقتصاد (از حزب سوسیال‌مسیحی) و اولاف شولتس (Olaf Scholz) وزیر کار و امور اجتماعی (عضو حزب سوسیال‌دموکرات و مسئول تهیه گزارش) آلمان است.
روزنامه "زوددویچه تسایتونگ" زیر عنوان " گلوس، شولتس را به سیاه نشان‌دادن اوضاع متهم می‌کند" به بیشتر شدن فاصله میان فقر و ثروت اشاره کرد و نوشت:
«از دید وزیر اقتصاد، وزارت کار در سومین گزارش فقر به آمار سال ۲۰۰۵ استناد کرده و بهبود وضعیت سال‌های پس از آن را دنبال نکرده است.»
زوددویچه تسایتونگ، در بخشی دیگر از گزارش خود، دیدگاه وزارت خدمات اجتماعی را منعکس کرد. مسئولان این وزارتخانه معتقدند: «سیستم خدمات اجتماعی آلمان موثر است. خدماتی مثل کمک بیکاری، کمک اجتماعی، کمک‌هزینه مسکن و یارانه خانواده‌های کم‌درآمد سبب شده‌اند که تعداد افراد فقیر به نصف حد ممکن، یعنی ۱۳ درصد، کاهش یابد. این رقم زیر سطح متوسط فقر در اتحادیه اروپا است.»
اما راه مقابله با فقر چیست؟ مسئولان وزارت اموراجتماعی معتقدند: «تنها با افزایش شانس مشارکت از طریق آموزش و کار است که می‌توان مانع گسترش فقر شد. اما در آلمان، ارتباط مستقیم میان خاستگاه اجتماعی خانواده‌ها و شانس آموزش فرزندان آنان، به ویژه در مورد خانواده‌های مهاجر، به یک مساله ملی تبدیل شده است.»
"زوددویچه تسایتونگ" ، به نقل از رئیس کاریتاس آلمان (مؤسسه خدمات اجتماعی وابسته به کلیسای کاتولیک آلمان) نوشت که آلمان به برخوردی جدی با مساله فقر نیازمند است و تهیه گزارش سالانه فقر و ثروت، می‌بایست در آینده به یک شورای کارشناسان مستقل واگذار شود.
نشریه الکترونیکی "فینانس‌ناخریشتن" ، بیکاران، مجردهای صاحب فرزند و مهاجران را قربانیان اصلی افزایش شکاف طبقاتی دانست و در تفسیر خود نوشت:
«برخورد دولت با واقعیت موجود ناراحت‌کننده است. وزیر کار در گزارش خود تاکید می‌کند که بدون یارانه‌ها، تعداد فقیران آلمان می‌تواند دوبرابر باشد. آیا این سبب دلگرمی است؟ برعکس، این خدمات، به بی‌عدالتی دامن می‌زند. انسان‌هایی که مجبورند با دستمزد اندک خود بسازند و حقی نسبت به کمک‌های دولتی ندارند، احساس فریب‌خوردگان را دارند.»
فینانس ناخریشتن اضافه کرد: «این تنها آموزش خوب است که می‌تواند زندگی را تضمین کند. اما در آلمان، خاستگاه اجتماعی افراد، موفقیت تحصیلی آنها را تعیین می‌کند. این قاعده به ویژه شامل حال مهاجران می‌شود. تا زمانی که در این عرصه تغییرات بنیادی ایجاد نشده، دولت مجبور است گزارش‌های فقر بی‌شماری بنویسد و واقعیت را بزک کند.»