گزارش البرادعی درباره ایران
۱۳۸۷ خرداد ۸, چهارشنبه
در اين گزارش برغم طرح برخی انتقادات به ايران همچنان بسياری از مسايل بی پاسخ مانده‌اند. برخی از مطبوعات اروپا اين گزارش را نشانه‌ی استيصال جامعه جهانی در قبال برنامه اتمی ايران می‌دانند.
روزنامه آلمانی "تاگس تسايتونگ" درباره خودداری ايران از پاسخ به پرسش‌های آژانس بين المللی انرژی اتمی می‌نويسد:
«البرداعی، رئيس آژانس بين‌المللی انرژی اتمی در وين دولت ايران را مورد انتقاد قرار داد. دولت ايران تاكنون تمام پرسش‌های مطرح درباره ساخت بمب اتمی، در چارچوب برنامه هسته ای خود، در دهه ۹۰ ، را بی‌جواب گذاشته است. در گزارش نه صحفه‌ای آژانس بين‌المللی به شورای امنيت سازمان ملل و شورای حكام آمده ست: كه "بازرسان آژانس انرژی اتمی در حال حاضر هيچ مدركی دال بر تلاش‌های ايران به منظور استفاده نظامی از برنامه هسته ای خود نيافته اند." اما البرادعی با نگرانی ابراز داشت كه ايران، بنا به گفته‌های مقامات رسمی، برغم درخواست‌های شورای امينت سازمان ملل مبنی بر توقف غنی سازی اورانيوم به كار خود برای دستيابی به انرژی اتمی ادامه داده است. گزارش آژانس انرژی اتمی، با تاييد اظهارات دولت ايران، عنوان می‌كند كه در تاسيسات اتمی نظنز در حال حاضر بيش از ۳۵۰۰ سانتريفوژ برای غنی سازی اورانيوم نصب و مشغول به كار هستند. تا پاييز امسال اين تعداد بايد به ۶۰۰۰ سانتريفوژ افزايش يابد.»
روزنامه "زود دويچه تسايتونگ" چاپ آلمان درباره درماندگی آژانس بين المللی انرژی اتمی می‌نويسد:
«آخرين گزارش آژانس بين المللی انرژی اتمی درباره ايران مملو از ياس و درماندگی است. ايران همچنان از پاسخ به پرسش‌های اصلی سرباز می‌زند. پرسش‌هايی كه در رابطه با ساخت احتمالی بمب اتمی می‌باشند. برغم تمام تاكيدات ايران، شواهد قوی، كه تنها از سوی سازمان‌های امنتيی امريكا بدست نيامده‌اند، حاكی بر اين است كه ايران مشغول به ساخت بمب اتمی است. به روال معمول واكنش تهران مبنی بر جعلی بودن اين موارد می‌باشد. انكار ايران به منظور دستيابی به زمان بيشتر است. اعتراف به ساخت بمب اتمی از سوی ايران به معنای نقض قرارداد ممنوعيت سلاح‌های هسته ای است كه اجباراً تحريم‌های جديدی از سوی سازمان ملل را بدنبال خواهد داشت. امكانات سياسی برای راه حلی همه جانبه تنها پس از انتخابات رياست جمهوری در امريكا قابل حصول است. البته اين احتمال نيز وجود دارد كه پس از انتخابات نيز راه حلی بدست نيايد. زيرا هنوز روشن نيست كه آيا ايران اصولاً علاقمند به يافتن راه حلی می‌باشد؟ (...) راه حلی بلند مدت برای منازعات با ايران تنها در صورتی بدست خواهد آمد كه منافع هر دو طرف يعنی غرب و ايران بطور مطلوب در نظر گرفته شود. اين راه حل نيازمند زمان و صبر فراوان است، گرچه هر از گاهی با يأس و سرخوردگی نيز همراه است.»
روزنامه اتريشی "اشتاندارد" درباره ناتوانی نهادهای بين المللی پيرامون حل مشاجره اتمی با ايران می‌نويسد:
«برغم سه بار تحريم از سوی سازمان ملل و درخواست‌های متعدد، آشكارا اين ايران است، كه همچنان بازديد از محل‌ها و تاسيسات را تعيين می‌كند. ايران هر از گاهی همكاری بيشتر و يا كمتری از خود نشان می‌دهد. در گزارش‌های آژانس بين المللی انرژی اتمی هميشه جزئيات فراوان و وقايع منفردی نگارش می‌شوند، كه بطور غير مستقيم درجايی نتيجه ای گرفته می‌شود. اما اين گزارش‌ها بيشتر نماينگر ضعف جامعه جهانی است، زيرا در اصل راهی وجود ندارد كه ايران را وادار به همكاری واقعی كند. غرب راهی جز اين ندارد كه استراتژی شيرينی و شلاق را در مورد ايران بكار گيرد. سولانا، ديپلمات ارشد اتحاديه اروپا، خواستار ارائه بسته مشوقی در تهران است. پيشتر از اين، در سال ۲۰۰۶، بسته پيشنهادی مشابه ای از سوی ايران رد شده بود. در اين اواخر فريادهای امريكا مبنی بر سياستی سخت گيرانه درقبال ايران نيز فروكش كرده اند. در ماه نوامبر امسال در امريكا رئيس جمهور جديدی برگزيده خواهد شد. شايد اين فرصتی برای حل مشكلات باشد. اما تا اين زمان ايران كماكان به ميل خود عمل خواهد كرد.»
روزنامه آلمانی "فرانكفورتر آلگماينه" با اشاره به برنامه اتمی درباره سردرگمی نهادهای جهانی می‌نويسد:
« جامعه بين المللی در مشاجره دردآور و طولانی بر سر برنامه اتمی ايران هميشه در تلاش بوده، كه زمينه برای همكاری با دولت مذهبی در ايران را فراهم سازد. اما رهبران ايران بهيچوجه به استراتژی دوگانه و خيرخواهانه اعتنايی نكرده اند. اين استراتژی دوگانه از يك سو تحريم واقعاً ملايم سازمان ملل را دربر می‌گيرد، و از سوی ديگر خواهان ادامه گفتگو با ايران است. ظاهراً رهبری ايران نمی‌خواهد (به هرصورت در حال حاضر) بر پلی گام نهد كه راه حلی ديپلماتيك برای مشاجره اتمی را بدنبال داشته باشد. برغم درخواست‌های مكرر به منظور توقف غنی سازی اورانيوم، اين غنی سازی همچنان ادامه دارد. ايرادات آژانس بين المللی انرژی اتمی پيرامون شواهد آشكار مبنی بر وجود يك برنامه نظامی، تاكنون ناديده گرفته شده اند. آخرين گزارش آژانس بين المللی انرژی اتمی يكی از تندترين گزارش‌ها درباره برنامه اتمی ايران می‌باشد. برای مذاكره با ايران جامعه جهانی، به رهبری پنج عضو دايمی شورای امنيت و آلمان، تنها متكی به نسخه‌های قديمی بوده است. زمانيكه فرانك اشتاين ماير، وزير امورخارجه آلمان، خواستار افزايش "فشار" بر ايران می‌شود، اين نشانه ای از سردرگمی است.»