Италија се надева реформи во културата

Историчарот Томас Шлемер како научен соработник на германскиот историски институт во Рим ја доживеал културната политика на Италија. Шлемер се жали поради тоа што државата не е заинтересирана за културното наследство во земјата и што недостасува инвестиција во образованието. Тој се надева дека новата влада, желна за реформи, тоа и ќе го смени.

„Италија во последните неколку години во овој сектор вложи многу малку пари”, вели Шлемер и потсетува дека неодамна во Помпеја дошло до одрон на земјиштето и дека тогаш е уништено едно археолошко наоѓалиште."

Убавините на „Бела Италија“ начнати

До тоа дошло бидејќи премалку се вложува во зачувувањето на таквите споменици и што парите се трошат за сосема други цели, вели Шлемер.

Новите проекти немаат речиси никакви шанси да бидат реализирани.

„Речиси цела Италија е светско културно наследство, кое поради мерките на штедење е уништено на многу места”, се жали овој историчар. Тоа не ги погодува само спомениците и археолошките наоѓалишта. Поради мерките на штедење во неблагодарна положба дошле и истражувачките установи и архивите: временските рокови за реализација на проектот не се продолжувани, а работниците, кои имале договор на определено работно време, по нивното истекување веќе не биле вработувани. Поради специјалните интереси на Берлускони помалите проекти останале нереализирани. Еден од неговите омилени проекти е планираниот мост преку Месинскиот премин, кој ги спојува Јонското и Тиренското море.

Слабо образование

Реформа е потребна и во образовниот систем. Зградите на универзитетот се често стари, а стручен кадар недостасува на секој чекор. Овој развој на настаните веќе со години го следат протести на ученици и студенти.

„Поради постојаните финансиски кратења ситуацијата во последните неколку години значително се влошила“, вели Шлемер.

Владата на Берлускони во 2003-та година ги намали средствата за истражување на универзитетите за 5,3 насто. Минатата година се одржани 100 демонстрации поради планираното укинување на 87.000 наставнички работни места. Поради тоа се´ повеќе наставен кадар својата перспектива ја бара во странство. На прво место се универзитетите во САД, Англија и Јапонија.

Во земја во која 30 проценти од младите се невработени и на чиј југ е се´ уште слаб стопанскиот развој, не може да стане збор за „долче вита” или „сладок живот“:

Овде имаме работа со вреден народ кого државата го има оставено на цедило”, вели Шлемер. „На тоа треба да се додаде мафијата и организираниот криминал кои се´ уште се присутни.“

Автор: Гудрун Стеген/ Светлана Бајдевска

Редактор: Елизабета Милошевска Фиданоска