Przepych i polityka. Pałace prezydentów

Prezydent Turcji Erdogan od dwóch lat rezyduje w swej nowym pałacu w Ankarze. "Biały Pałac" jest nie tylko siedzibą jego kancelarii lecz także rezydencją. Gmach ma tysiąc pokoi. Są zabezpieczone przed podsłuchem; jest tu także centrala dowodzenia w bunkrze atomowym. Krytycy zarzucają tureckiemu prezydentowi umiłowanie przepychu i zbytku, bez liczenia się z opinią publiczną.

Astana, stolica Kazachstanu jest zaprzeczeniem skromności i gustu. Nocą gmachy rządowe mają zmieniającą się, kolorową iluminację. Pałac prezydencki wygląda na imitację waszyngtońskiego Białego Domu. Nursułtan Nazarbajew był prezydentem jeszcze w czasach sowieckich. Obecne bogactwo zawdzięcza ropie. Szacuje się, że majątek jego rodziny wynosi 7 mld dol. USA.

W tym pałacu w Aszchabacie rezyduje - wyposażony w pełnię władzy - prezydent Berdimuhamedow. Był on osobistym lekarzem założyciela państwa Nyýazowa. samozwańczego ojca Turkmenów. Krytycy jego rządów trafiali do szpitali psychiatrycznych. Kiedy zmarł w 2006 r. jego osobisty dentysta stał się jego następcą, kultywując podobny styl władzy.

Ta luksusowa rezydecja w Meżyhirii pod Kijowem należała do obalonego w 2014 r. prezydenta Janukowycza. Po jego ucieczce w internecie opublikowano dokumenty wyłowione z jeziora obok posiadłości. Wynika z nich, że tuż po objęciu urzędu prezydenta w 2010 r., jedną z pierwszych czynności Janukowycza było zamówienie żyrandoli za 8 mln euro. Rezydencja została przejęta na własność ukraińskiego państwa.

Tak rezydencja obalonego prezydenta Ukrainy wygląda w środku: kapiąca złotem, pełna przepychu i kiczu. Prezydent Janukowycz miał zdefraudować setki milionów euro. Także jego synowie Wiktor i Aleksander wzbogacili się nieprawdopodobnie dzięki kontaktom ojca z przedsiębiorcami.

Ten monstrualny gmach do dziś straszy w Bukareszcie. Po Pentagonie jest to największa budowla świata: 84 m wysokości, 265 tys. m kw. powierzchni, ponad 3 tys. pomieszczeń. Pomysł wzniesienia takiej budowli przyszedł rumuńskiemu dyktatorowi Ceaușescu w roku 1984 podczas wizyty w Korei Płn. Budowa kosztowała miliardy dolarów. Długo się nią nie nacieszył. Stracono go wraz z żoną w 1989 roku.

Najwspanialsza centrala władzy: tak wygląda biurko, przy którym urzęduje prezydent Francji. Jego rezydencja to istne muzeum: Pałac Elizejski pełen jest dzieł sztuki, kosztowności i zabytkowych mebli. Betonowe ściany mają tylko pomieszczenia w piwnicy, gdzie mieści się centrala dowodzenia atomowej "Force de frappe".

W porównaniu z innymi pałacami prezydenckimi dawny pałac byłego irackiego dyktatora Saddama Husseina w Bagdadzie - przynajmniej z zewnątrz - wygląda bardzo skromnie.

18 pałacy należy do kompleksu Saadabad na południowym wschodzie Teheranu. W latach 20-tych XX w. szach Reza Pahlavi nakazał powiększenie kompleksu, który wykorzystywał jako prywatną rezydencję i do celów reprezentacyjnych. Zielony Pałac służył jego żonie Sorai jako letnia rezydencja.

W tym pałacu rezyduje emir Hamad bin Chalifa al Sani. Ten katarski władca otworzył swój kraj na Zachód; w 1996 r. założył rozgłośnię Al-Dżazira. Obecnie Katar podejrzewa się o finansowe wspieranie islamistycznego terroryzmu. Społeczeństwo katarskie jest najbogatszym społeczeństwem świata (2010, ok. 90 tysięcy dolarów na mieszkańca).

W tym luksusowym pałacu rezyduje w unii personalnej prezydent i premier (od 2012 John Dramani Mahama). Ghana jest co prawda wzorcem politycznej stabilizacji i postępu ekonomicznego - główne towary eksportowe to kakao i złoto - ale wciąż jeszcze połowa 23-milionowego społeczeństwa żyje w biedzie.

W wielu centrach władzy na świecie podziwiać można dzieła sztuki. W pałacu prezydenckim w Meksyku niemiecki minister spraw zagranicznych Frank-Walter Steinmeier kontempluje obraz; jeden z intymniejszych momentów jego rozlicznych podróży służbowych.

Rezydencja niemieckiej głowy państwa Pałac Bellevue w parku Großer Tiergarten w centrum Berlina została wzniesiona w 1786 przez pruskiego księcia Augusta Ferdynanda, na podstawie planów Philippa Daniela Boumanna. Pałac został odremontowany w 2004/2005 r., bo znajdował się w mało reprezentatywnym stanie.