Wyspa Guam

Aż trudno uwierzyć, że tu mieści się ważna amerykańska baza lotniczo-morska. Zajmuje ona 1/3 powierzchni wyspy – reszta to idylliczne plaże i tropikalna przyroda: turkusowe morze, rafy koralowe i bujna zieleń. Nic dziwnego, że turystyka jest drugim najważniejszym źródłem wpływów do budżetu wyspy.

Przez cały rok Guam ma piękną pogodę i tak reklamuje się turystycznie w Internecie. Temperatura waha się od 26 do 30° i występują tu tylko dwie pory roku: sucha i deszczowa. Od czerwca do listopada przypada okres tropikalnych opadów.

Plaże Guam wcale nie są przepełnione, pomimo że rocznie przyjeżdża tu ponad milion turystów. Ze względu na rafy koralowe to ulubiony cel płetwonurków. Turystyka nabiera coraz większego znaczenia. Od lat 80. Ub. wieku wsparły ją przede wszystkim inwestycje Korei Płd. i Japonii. Obydwa te kraje dzieli od wyspy tylko kilka godzin lotu.

Dzięki nowoczesnemu lotnisku Guam ma połączenia z Azja Wschodnią. Dla jej mieszkańców ten cel turystyczny leży bliżej niż popularne Hawaje. Guam szczególnie upodobali sobie Japończycy – stanowią oni 3/4 turystów. Pozostali przybywają z Korei Płd., Chin i Tajwanu.

Miłym uzupełnieniem wakacji są korzystne zakupy. Na Guam nie obowiązuje VAT. Muzeum historii pokazuje dzieje wyspy liczącej 130 miejscowości. To dość dużo na jak na obszar odpowiadający powierzchniowo stolicy USA Washington DC.

Historia osadnictwa na Guam liczy 4000 lat. Smutnym rozdziałem historii była II wojna światowa. Tuż po ataku na Pearl Harbour japońskie wojska w roku 1941 zajęły wyspę i pozostały tu do 1944 r. Ten pocisk przypomina tę historię w Asan Memorial Park.

Większość mieszkańców Guam należy do etnicznej grupy Chamorro. To pierwotni mieszkańcy wyspy, będący potomkami pierwszych osadników. Pomniki, jak posąg wodza Chamorro przypominają o tych korzeniach. Napływowa ludność pochodziła z Indonezji, Hiszpanii i Filipin. Dziś wyspa dumna jest z tradycyjnej kultury Chamorro.