“Машыны «хуткай дапамогі» не маглі пад’ехаць, бо ўсё вакол была заблакавана ўнутранымі войскамі”

25 сакавіка ўжо з 11-й гадзіны раніцы людзі пачалі падыходзіць да Кастрычніцкай плошчы. Але шлях на саму плошчу ім перакрылі спецназаўцы ў чорных камбінезонах. У нейкі момант дэманстранты здолелі прарваць кардон спецназаўцаў, пачалася штурханіна і тыя, хто знаходзіліся ў першых шэрагах, у тым ліку і жанчыны, былі збіты. То бок, ужо апоўдні ўлада пачала выкарыстоўваць гвалт у дачыненні да мірных дэманстрантаў. Вялікая група пратэстуючых была загнана ў падземны пераход метро. Некаторыя пачувалі сябе блага ад недахопу паветра, але людзей працягвалі заганяць у тунэль. Тут магла б мець паўтор сітуацыя 1999 года, калі на станцыі “Няміга” ў цісканіне загінулі 53 чалавекі.

Калі з’явіўся Аляксандр Мілінкевіч, ён заклікаў удзельнікаў акцыі рухацца ў бок скверу імя Янкі Купалы. Мілінкевіч сам ачоліў адну з калонаў. Байцы АМАПу і СОБРу перашкаджалі калонам злучыцца, аднак дазвалялі рухацца рознымі вуліцамі ў бок скверу. Каля 14 гадзінаў у купалаўскім скверы распачаўся мітынг. Па розных ацэнках сюды здолелі падысці да 45 тысячаў чалавек. Аляксандр Мілінкевіч у сваім выступе абвясціў пра стварэнне Народнага руху за свабоду, мэта якога – данесці да людзей па ўсёй краіне праўдзівую інфармацыю і дамагчыся свабодных і справядлівых выбараў без удзелу Лукашэнкі. Пад час мітынгу пратэстуючыя прагналі са сквера здымачную групу нацыянальнага тэлебачання.

Мітынг скончыўся а 15-й гадзіне, і Аляксандр Мілінкевіч прапанаваў разысціся. Аляксандр Казулін жа заклікаў людзей пайсці да спецпрымальніка-размеркавальніка на Акрэсціна, дзе на той час знаходзілася прыблізна 350 затрыманых. Непасрэдны ўдзельнік падзей 25 сакавіка распавёў “Нямецкай хвалі”, што людзі з радасцю ўспрынялі заклік Казуліна, паколькі шмат хто быў незадаволены выступамі на мітынгу лідэраў апазіцыі і жадаў канкрэтных дзеянняў. За Казуліным рушылі каля 3 тысячаў чалавек. На шляху ў боку Акрэсціна колькасць дэманстрантаў павялічылася амаль у чатыры разы. Людзі проста выходзілі з грамадскага транспарту, крамаў і далучаліся да мірнай дэманстрацыі. Калона ў 10 тысячаў чалавек нават прытрымлівалася правілаў дарожнага руху, ішла па ходніках і пераходзіла перакрыжаванні на зялёнае святло.

А 16-й гадзіне на паўшляху да Акрэсціна, каля Тэатра музычнай камедыі, дэманстрантаў чакалі некалькі шыхтоў вайскоўцаў у касках і з жалезнымі шчытамі. Наперадзе стаяў палкоўнік Дзмітрый Паўлічэнка. Экс-кандыдат у прэзідэнты Аляксандр Казулін у суправаджэнні некалькіх святароў падышоў да Паўлічэнкі, каб дамовіцца аб праходзе калоны. Аднак у гэтым момант вайскоўцы пачалі біць дручкамі аб шчыты і рушыць на дэманстрантаў. Тыя, у сваю чаргу, паспрабавалі таксама пашыхтавацца, некаторыя сталі маліцца.

У бок мітынгуючых паляцела шумавая бомба, і народ пачаў разбягацца. Відавочцы падзей сцвярджаюць, што вайскоўцы выкарыстоўвалі огнястрэльную зброю супраць дэманстрантаў. Гэта выдатна відаць і на фотаздымках, якія рабілі сусветныя інфармацыйныя агенцыі. Адмыслоўцы лічаць, што хутчэй за ўсё, гэта карабін С-23 “Селязень”, які прызначаны для стральбы гумавымі кулямі і газавымі гранатамі. Машыны «хуткай дапамогі» не маглі пад’ехаць, бо ўсё вакол была заблакавана ўнутранымі войскамі. Параненыя заставаліся ляжаць у крыві на асфальце.

Вайскоўцы і АМАПаўцы пачалі хапаць дэманстрантаў, грузіць іх у аўтобусы і аўтазакі. Да 17-й гадзіны мірная дэманстрацыя была разагнаная. Але яшчэ да позняга вечара працягваліся аблавы.