Amerikanci u Nemačkoj

U Nemačkoj je i danas stacionirano oko 60.000 američkih vojnika. Pre tri godine je zatvorena najveća američka vazduhoplovna baza u Nemačkoj. Baza Rajna - Majna imala je ključnu ulogu tokom blokade Berlina. Vazdušni most uspostavljen tada izmešu te baze i zapadnog dela Berlina, koji je bio pod kontrolom zapadnih saveznika, omogućio je koliko –toliko snabdevanje ljudi u tom delu grada.

Simbol prijateljstva

Danas je ta baza simbol američko-nemačkog prijateljstva i Anete Tor, predsednica Udruženja nemačko-američkog prijateljstva, kaže:

"U našem udruženju danas imamo 33 kluba. Nekada ih je bilo preko 60, ali nakon što je veliki broj američkih vojnika napustio Nemačku, manje je klubova. Ali u međuvremenu su nastali i neki novi. Klubovi danas imaju više od pet hiljada članova iz svih nemačkih saveznih zemaljai oni se prilično angažuju u negovanju nemačko-američkih prijateljskih odnosa", kaže Torova.

Amerika, međutim, nije jedino zahvaljujući vojnicima prisutna u Nemačkoj. Uticaj SAD evidentan je još od kraja Drugog svetskog rata. Američka muzika je postala popularna zahvaljujući radio stanicama koje su je ovde emitovale. Američka brza hrana je još tokom sedamdesetih godina postala popularna i u Nemačkoj. Američki filmovi i literatura takođe su u Nemačkoj doživeli veliku popularnost.

Berlin kao magnet

Naročito su bliski odnosi Nemaca i Amerikanaca u Berlinu. Juna 1963.godine tadašnji predsednik SAD Džon F. Kenedi je u Zapadnom Berlinu, koji je bio duboko na teritoriji tadašnje istočnonemačke komunističke države, doslovce izgovorio sledeće tri reči koje su ušle u istoriju:

"Ja sam Berlinjanin."

Podjednako istorijska izjava bila je i ona iz 1987.godine kada se predsednik Ronald Regan iz zapadnog dela Berlina obratio Mihaelu Gorbačovu.

"Gospodine Gorbačov, srušite ovaj zid."

Berlin je i danas, moglo bi se reći, magnet za američke umetnike. Među njima je svakako i pevačica Džozelin B. Smit:

"Za mene oduvek sama pomisao na Evropu predstavljala zadovoljstvo. Ovde sam još od 1984. Kao i za većinu umetnika iz Amerike i za mene je jedno bilo jasno: pre ili kasnije moraćeš za Evropu. I pošto je moj svet, svet klasične muzike, bilo je logično da ću doći u zemlju iz koje potiču najveći majstori klasike", kaže Smitova.

U međuvremenu su Amerikanci među useljenicima u Nemačku zauzeli treće mesto. Tokom prošle godine njih 25.000 odlučilo je da živi ovde, što je skoro dvostruku više u odnosu na broj Nemaca koji odlaze u Ameriku.