Gde počinje svemir?

Novi instrument Supra-Thermal Ion Imager koji su razvili naučnici kanadskog univerzitata u Kalgariju, ponela je raketa JOULE-II, 19. januara 2007. godine. Raketa je letela do visine od oko 200 kilometara iznad nivoa mora, a informacije je prikupljala tokom petominutnog kretanja kroz "ivicu svemira".

Rezultati značajni i za meteorologiju

Instrument pratio je relativno blage vetrove Zemljine atmosfere i znatno jače strujanje nabijenih čestica u svemiru koje može dostići brzine veće od 1000 kilometara na sat. Prikupljanje podataka u tom području vrlo je značajno jer je zona previsoka za balone, a preniska za satelite. Merenje je prvi put uključilo sve elemente, kao što su na primer i visinski atmosferski vetrovi.

Rezultati studije koji će pomoći proučavanje svemirskog vremena i njegovog uticaja na Zemlju, objavljeni su 7. aprila u časopisu Journal of Geophysical Research. Šef projekta bio je Dejvid Knudsen sa univerziteta u Kalgariju..

Međutim, oko granice između Zemlje i svemira, kao i oko onih prizemnijih, kopnenih i morskih granica između pojedinih država, postoje mnoge zbunjujuće, protivrečne definicije. Tako, na primer, astronauti mogu da kažu da su u svemiru posle prelaska visine od 80 kilometara. Međunarodna aeronautička federacija (FAI), organizacija koja određuje aeronautička merila, priznaje arbitrarnu granicu od 100 kilometara.

Amerikanci imaju svoja merila

SAD nisu nikada službeno prihvatile merilo za određivanja granice. Time bi se iskomplikovalo pitanje prava preleta satelita i drugih tela u orbiti, objašnjava NASA. Za visinu na kojoj se ulazi u atmosferu, kontrola misija NASA-e odredila je granicu od 122 kilometra. Na toj visini spejsšatl se prebacuje sa upravljanja raketnim potisnicima na upravljanje površinama letelice.

Ima i onih koji tvrde da bi oznaku "ulaska u svemir" trebalo postaviti na udaljenost od 21 milion kilometara, odnosno na granicu na kojoj Zemljina gravitacija više nije dominantna.

Autor: fena

Odgovrni urednik: Dijana Roščić