Najmlađa članica EU

Hrvati su uvek smatrali da pripadaju zemljama Srednje Europe, a ne Balkanu. Mnogi smatraju da je Hrvatska, ulaskom u Evropsku uniju 1.7.2013, napokon stigla tamo gde joj je mesto. Prepreke su uklonjene, ali ostaju područja na kojima je još uvek potrebno da se radi: korupcija, visoka nezaposlenost i ekonomska recesija u kojoj se nalazi ta zemlja.

Sa oko 800.000 ljudi, petinom ukupnog broja stanovnika, glavni grad Hrvatske, Zagreb, je i najveći grad te zemlje. Do Prvog svetskog rata Hrvatska je bila deo Austro-Ugarske monarhije. Arhitektura grada rađena je po uzoru na carski grad Beč. I stari Zagrepčani, zvani „purgeri“ rado su se orijentisali prema životnom stilu Bečlija.

Dalmatinski grad Dubrovnik, na jugu Hrvatske, otelotvorenje je mediteranske kulture. Vekovima je Dubrovnik bio nezavisna republika i kao trgovačka sila stalna pretnja Veneciji. Od 1979. stari grad Dubrovnika je deo UNESCO-ve svetske baštine. Turizam je najvažniji izvor prihoda za većinu stanovnika.

Preko 70 godina, od 1918. do 1991. Hrvatska je bila deo Jugoslavije. No, san o samostalnoj državi nikad nije potisnut; 25. jun 1991. tadašnji predsednik Franjo Tuđman, proglasio je nezavisnost od Jugoslavije.

Ubrzo nakon proglašenja nezavisnosti, Srbi iz Hrvatske su se pobunili, a nakon toga na teritoriji Hrvatske intervenisala je i JNA. Rat je trajao četiri godine, oko 22.000 ljudi je umrlo, stotine hiljada je proterano, a njihovi domovi spaljeni. Sporazum o miru potpisan je 1995.

Tokom rata, oko 700.000 Hrvata je moralo da napusti svoje domove. Mnogi su našli utočište u Nemačkoj. U poslednjoj fazi rata, iz Hrvatske je pobeglo oko 250.000 Srba. Većina Hrvata se vratila u domovinu, ali pripadnici srpske manjine još uvek žive kao izbeglice u Srbiji. Oni se sada, nakon ulaska Hrvatske u Evropsku uniju nadaju novim mogućnostima za povratak.

Ovo su opasni relikti koji su ostali od rata: u Hrvatskoj je još uvek minirano oko 680 kvadratnih kilometara. Tako sa Hrvatskom i mine ulaze u EU. Pretpostavlja se da je tokom rata postavljeno oko 90.000 mina. Od kraja rata mine su ubile oko 500 ljudi. Do 2019. sve bi mine trebalo da budu uklonjene.

Nedovoljna saradnja sa tribunalom u Hagu opterećivala je pregovore Hrvatske s Evropskom unijom. Mnogi Hrvati bili su uvereni da su pojedini generali heroji, a ne ratni zločinci. General Ante Gotovina tek je nakon niza godina skrivanja bio izručen. Na kraju ga je sud u Hagu oslobodio, a on je dočekan u Hrvatskoj sa oduševljenjem.

U Hrvatskoj se na pristupanje Evropskoj uniji ne gleda samo pozitivno. Tokom referenduma o ulasku Hrvatske u EU, javljali su se i mnogi evroskeptičari. Oni se boje ekonomskog i političkog diktata iz Brisela i toga da bi država mogla da bude iskorišćena. No, većina stanovnika se sa tim ne slaže i odlučili su se za EU.

Već pet godina Hrvatska se nalazi u ozbiljnoj ekonomskoj krizi. Privredna proizvodnja smanjila se prošle godine za gotovo dva odsto, a oko 23 procenta stanovništva je bez posla. Posebno je velik broj mladih nezaposlenih – 40 odsto. Mnogi mladi i visoko obrazovani ljudi žele da emigriraju i nađu posao u drugim zemljama EU.

Najvažnija privredna grana u Hrvatskoj je turizam. Glavni cilj turista je Jadransko more i njegova ostrva. Hrvati su uvereni da imaju „najlepše more na svetu“, i tu najradije provode odmor. Sa ulaskom u Evropsku uniji, nadaju se i većem broju turista.

I drugi sportovi kao što su rukomet, vaterpolo ili tenis su popularni u Hrvatskoj, ali fudbal je bio i biće broj jedan. Posebno je reprezentacija ponos, ali i tuga nacije (kada izgubi). Zvanično spada među deset najboljih reprezentacija u Evropi. Na Svetskom fudbalskom prvenstvu u Francuskoj 1998. osvojili su treće mesto.

Hrvati se najčešće sastaju u nekom od brojnih kafića. Čim nastupi vreme odmora, pune se terase kafića. Moto je: videti i biti viđen. Udobnost i sofisticiranost su kriterijumi prema kojima se biraju kafići.

Euforije zbog ulaska Hrvatske u Evropsku uniju baš i nema, ali postoji radost. Hrvati su svesni da se njihovi problemi neće rešiti preko noći. No, postoji uverenje da će se otvoriti nove perspektive. I napokon je zvanično postalo ono što se već dugo zna – Hrvatska pripada Evropi.