Nemica može da nosi pušku, ako hoće

U devedesetim godinama u nemačkoj armiji, Bundesveru, bilo je oko četiri hiljade žena, ali isključivo u sanitetu ili u orkestrima, kao muzičarke. Međutim, Tanja Krajl htela je da služi kao elektroničarka, ali je odbijena zbog pola.

Krajlova je tužila Bundesver pozivajući se na evropsko pravo koje garantuje polnu ravnopravnost. Tužba je završila u Evropskom sudu u Luksemburgu koji je 11. januara 2000. godine presudio da je član 12a nemačkog Ustava u suprotnosti sa evropskim pravom, jer onemogućava ženama da služe vojsku pod oružjem.

Tako je vlada bila primorana da promeni Ustav i žene su mogle da konkurišu za sva mesta u vojsci. U januaru 2001. počela je obuka prvih žena-vojnika u tenkovskim jedinicama, avijaciji i kao ronilaca.

Od čizama do napadnih kolega

Prve žene u jedinicama suočavale su se sa nizom problema – nije bilo odgovarajućih uniformi i čizama, u kasarnama je bilo neophodno napraviti odvojene spavaonice i sanitarne prostorije, mnogi muškarci gledali su sa krajnjim nepoverenjem na ulazak žena u, do tada, isključivo muški bastion. Određen problem predstavljala je – i predstavlja – i seksualna nametljivost, tako da je zbog toga više muškaraca udaljeno iz vojske.

Deset godina posle presude luksemburškog suda, žene u oružanim jedincima više nisu nikakva senzacija i danas čine devet procenata pripadnika Bundesevra – ima ih više od 16 hiljada. Služe u misijama u inostranstvu, pilotiraju borbenim avionima, voze tenkove. Njihov broj će i dalje rasti, jer su Bundesveru potrebni stručno osposobljeni vojnici, bez obzira na pol.

Inače, procenjuje se da je prisustvom žena poboljšana atmosfera u jedinicama, mada bi se teško moglo govoriti o idiličnoj situaciji. Zato 36 poverenica za ravnopravnost polova rešava niz problema koji se pojavljuju u praksi.

autori: Nina Ferkhojzer / Nenad Briski

odg. urednik: Nemanja Rujević