Sporni zakon o crkvama

Povremene javne polemike o sadržaju predloženog Zakona o crkvama i vjerskim zajednicama imale su određenog efekta. Ministarstvo vera uvažilo je dosta zjačajnih primjedbi da bi se na kraju ispostavilo da tekstom nisu zadovoljne čak ni neke od crkava, kao što je Rimokatolička, koja je ubrojana u tradicionalne, a to znači donekle i privilegovane u odnosu na protestantske. Stiče se utisak da predlagač i crkve i vjerske zajednice u ovom trenutku ne znaju tačno šta hoće, a šta neće. Ministar vera, Milan Radulović, je na više javnih skupova iskazao svoj odnos prema Zakonu i vjerskim zajednicama:

«Puna autonomija, odnosno odvojenost Crkve od države podrazumeva da je svaka crkva i verska zajednica apsolutno autonomna i ona može da koristi svoju autonomiju dok ne šteti širim interesima. Uostalom, mislim da je demokratsko društvo dovoljno sazrelo za jednu jednostavnu stvar; da su crkvene strukture, crkvene organizacije mnogo starije, temeljitije, dublje od bilo koje društvene formacije».

Na skupovima javnih ličnosti koje su za strogo razdvajanje Crkve i države, sveštenstva i politike iznesena su mišljenja da su to, u suštini, partnerski odnosi Crkve i države, odnosno da se umjesto demkokratije uvodi teokratija u društvu.

Predsjednik Udruženja evenđeoskih protestantskih crkava, Aleksandar Mitrović, iznosi za Radio Dojče šta njemu kao i njegovoj vjerskoj sabraći najviše smeta:

«Ja bih rekao da mi imamo daleko više sličnosti nego razlika sa takozvanim tradicionalnim crkvama nego razlika na kojima se, očigledno, i u ovom zakonu insistira. Jer, čini se da ovim većim tradicionalnim crkvama ne odgovara da budu na istom nivou, u istom pravnom statusu sa nama. Predlagač Zakona kaže da su tradicionalne crkve koje su viševekovno prisutne ovde. Šta ako mi, naprimer, sledeće godine napunimo dva veka postojanja. Da li to znači da ćemo biti prekvalifikovani u prvu grupu tradicionalnih crkava, a tamo neko će morati da čeka koji veka da bi ovim Zakonom bio tretiran na isti način».

Njemu posebno smeta što Zakon omogućava političko angažovanje sveštenika:

«Možete sada da zamislite predstavnika Baptističke crkve koji, rame uz rame, sa nekim predstavnikom Srpske pravoslavne crkve bude prisutan na nekom javnom, političkom skupu. To je neverovatno».

Istini za volju, već je skoro postala praksa naročito u nekim krajevima da sveštenici aktivno učestvuju na političkim skupovima ili u medijima agituju za određenog kandidata.

Ejub Štitkovac