Fransa'da şiddet olayları azalsa da sürüyor

Paris, rue des Dames, Numara 114. Vivier Dufraisse’nin emlakçı dükkanının camları başkentteki kiralık dairelerin ilanlarıyla dolu. Paris’te 100 metrekare bir evin kirası 2.000 Euro civarında. Ancak Dufraisse daha uygun alternatifler de sunuyor:

“Saint Ouen’deki bir apartman bloku var elimizde. Ancak biraz sorunlu bir yer. Orada yaşayanlar yoksul ve birçoğu kirasını ödemiyor. Orada oturanlar kira kontratında ismi yazan kişiler de değil. Devamlı surette tamir yapmamız gerekiyor. Asansör bozuluyor, tamir ettiriyoruz, ertesi gün tekrar bozuluyor.”

Emlakçı Vivier Dufraisse, Saint Ouen gibi varoşlarda kiraların artık ucuz olmadığını söylüyor:

“25 metrekare bir apartman dairesine 450 euro kira ödüyorlar. Bu Paris’teki kiralardan çok da düşük değil, kiralar varoşlarda da son yıllara arttı.”

Durum giderek hassaslaşıyor

Sosyal yardım alanlar bu tür evleri devlet yardımı aldıkları için kiralayabiliyor. Fransa banliyölerinde yaşanan şiddet henüz Saint Ouen’e ulaşmamış. Ancak emlakçı Dufraisse Saint Ouen’de de durumun hassaslaştığını belirtiyor.

“Bu yeni bir sorun değil. İnsanlar 30 yıldır bu gettolarda sıkış tıkış yaşıyor. Bu insanlar kaderine terk edildi. Onların topluma ve yaşam tarzımıza entegrasyonu için kimse çaba göstermiyor.”

Yabancı kökenlilere önyargı

Dufraisse varoşlardan gelen gençlere karşı gösterilen önyargının da farkında. Ancak bazı gençlere şans verilmesi gerektiğini savunuyor:

“Kuzey Afrika’dan bir stajyerimiz oldu. Gerçekten büyük sorunlar yaşadı. Çünkü Fransa’da ırkçılık var. Kimse ona stajyerlik önermedi, çünkü kökeni Mağrip ülkelerine dayanıyordu. Onu ayakları yere sağlam bastığı ve yetenekli olduğu için işe aldık.”

Şu an yanında çalışan stajyer Romain Journet de bir varoşta büyümüş. Journet 16 yaşına kadar Pesaro voruşanda yaşamış. Daha sorna Romain ve ailesi kendilerini güvende hissetmedikleri için bu varoştan taşınmışlar. Genç adam varoşların kendine göre kuralları olduğunu söylüyor:

“Bu tür semtlerdeki okullar bir savaş alanı değil ama saygı duyulmasını sağlamak gerekiyor. Çok fazla baskı, çok fazla sorun var ve sağlıksız bir ortam mevcut. Öğretmen 20 dakika öğrencileri susturmaya çalışıyor ve 10 dakika sonra da ders bitiyor. Bu nedenle ilerlemek zor oluyor.”

İşletme okuyan ve bir iş bulan Romain Journet belki başarılı olmuş, ancak birçok göçmen çocuğuna göre daha şanslı olduğunu söylüyor:

“Ben Fransızım ve beyazım. Kökeni Mağrip ülkelerine dayananlara göre benim için belki de herşey daha kolaydı.”