Gruibingen’den inşaat işçisi Jochen Wörz

Jochen Wörz, sabahları güne kahve ve sigara ile başladığında, evinin penceresinden A8 otoyolunu görüyor. Bu otoban, Almanya’nın güneyindeki Stuttgart ile Münih kentlerini birbirine bağlayan ana yollardan biri. Otoyolda tamir ve bakım çalışmaları yapılıyor. Wörz de arkadaşlarıyla birlikte onarım ekibinde yer alıyor. Sempatik inşaat işçisi, Baden-Württemberg Eyaleti’nin Swabian Alb bölgesinde, 2.500 nüfuslu Gruibingen köyündeki bir binanın ikinci katında, kiralık bir evde oturuyor. Köye yaklaşık yedi kilometre uzaklıktaki Wiesensteig’da doğan Wörz bölgeden hiç ayrılmamış.

Oğlunu tek başına büyütüyor

43 yaşındaki inşaat işçisi sabah saat altı buçukta evden çıkmadan önce dokuz yaşındaki oğlu Julian’ı uyandırarak, ona gün içinde ne yapması gerektiğini söylüyor. Wörz, eşinden 2001 yılında boşanmış. Eski eşi de yakınlarda oturuyor. Oğlunun bakımı ile ikisi de ilgileniyor. Jochen Wörz’ün annesi de, kız kardeşi komşu köyde yaşıyor. Julian ile onlar da ilgileniyor.

Wörz’ün evinden birkaç yüz metre uzaklıkta ise çalıştığı firma, Moll Yol ve Tünel İnşaatı bulunuyor. Wörz, bu firmada 27 yıl önce meslek eğitimi almış. Şimdi ustabaşı olarak çalışıyor. Yaklaşık 70 yıl önce kurulan inşaat firmasında 100 kişi çalışıyor. Firmadan, 40 kilometre uzaklıktaki yol inşaatına gidiliyor.

Wörz ve ekibi, yol kaplama işinde çalışıyor. Kazı ve dolgu işlerinin ardından, sıra onlara geliyor. Jochen Wörz, ekibiyle birlikte yolun üzerini iki ilâ üç santimetre kalınlığında asfaltla kaplıyor. Sıcaklığı 160 dereceye ulaşan asfaltla çalışmak oldukça zor. Birbirlerine yaptıkları şakalar, işi katlanılır kılıyor.

Kısa mola, uzun gün

Saat on buçukta işe ara veriliyor. Wörz, yanında getirdiği meyve, bir kaç dilim ekmek, peynir ve jambondan yiyor. Yarım saat moladan sonra iş akşama kadar devam ediyor. Bazen bir günde on iki saat çalışılıyor. Yol bakım ve onarım işi genellikle nisan-kasım ayları arasında yapılıyor. Aralık ayından itibaren, havaların soğuması nedeniyle, işe ara veriliyor. Wörz ve arkadaşları bu dönemde Çalışma Dairesi’nden, maaşlarının yüzde 60’ını alıyor. Bu para yine de tatil yapmaya yetiyor. Örneğin, oğluyla birlikte Mısır’a tatil yapmaya gitmiş. Wörz, hayatı oğlunun gözleriyle görüyor; oğlu onun herşeyi. Ama en önemlisi, oğlu Julian’ın iyi bir eğitim alması. Jochen Wörz, kendi hayatını düşündüğünde ise yeniden aşık olmayı hayal ediyor.

Zor bir gün

Jochen Wörz’ü hayatta en çok mutlu eden şeylerden biri, uzun ve yorucu bir iş gününün ardından eve gelmek. ”Eve geldiğimde oğlumun beni beklediğini biliyorum” diyor. En sevdiği yemek ise evde yapılmış bir çeşit makarnaya benzeyen ”Spaetzle” ile pişirilmiş yeşil mercimek. Bu, Swaben’daki yöresel yemeklerinden biri. Wörz bazı akşamlar dışarıya çıkarak, ”Hirsch” adlı bara gidiyor. Buranın sahibi Wörz’ün eski bir okul arkadaşı. Wörz, ”Hirsch”de, arkadaşları ve tanıdıkları ile bira içiyor. Bu lokalin inşaat işçisinden memur ve müdüre kadar her kesimden müşterisi var. Rock müzik dinlemeyi seven Wörz, rock konserlerine daha sık gidebilmeyi diliyor. Ancak Gruibingen'de pek konser verilmiyor. Wörz, buna rağmen, başka bir yerde yaşamayı kesinlikle istemiyor.

Soru: Siz de Jochen Wörz gibi yaşadığınız yere, memleketinize bağlı mısınız?

© Deutsche Welle Türkçe

Ali Amjad / Çeviri: Jülide Danışman

Editör: Ahmet Günaltay