Müllentsorger

Michael Speckin, kaç saat uyursa uyusun, oğlunu geçirmek için her sabah saat beş buçukta uyandığını söylüyor. İki çocuk babası Speckin, 21 yaşında olmasına rağmen oğluna pencereden el salladığını dile getiriyor. Çöpçülük yapan Michael Speckin sabahın erken saatlerini günün en değerli zamanı olarak görüyor. Sabahları telaşe yaşamak istemiyor. Sigarasını, kahvesini içiyor; saat yediye doğru da işe gidiyor. Speckin güne rahat bir şekilde başlamak gerektiğine inanıyor.

Çöp geri dönüşüm merkezinde iş sabah saat sekize çeyrek kala başlıyor. Çalışanlar işe daha erken geliyor. 47 yaşındaki Speckin, böylelikle birlikte oturup, kahve ve sigara içmeye, bir önceki akşam neler olup bittiğini anlatmaya zaman kaldığını, bunun Almanya’daki bütün çöpçüler arasında âdet haline geldiğini anlatıyor. Bu âdete uymayanlarınsa tam kabul görmediğini belirtiyor.

Birbirine bağlı erkekler grubu

Michael Speckin 1987 yılından beri Hamburg Kent Temizlik İşletmesi’nde çalışıyor. Speckin, bundan yaklaşık üç buçuk yıl öncesine kadar çöp toplama aracı ile çöp toplamaya çıkardı. Ancak geçirdiği bel rahatsızlığının ve iki ameliyatın ardından, çöp geri dönüşüm merkezinde çalışmaya başladı. Burada ağır çöp bidonlarını kaldırması gerekmeyen Speckin, insanların getirdiği çöplerin ayrıştırılmasını koordine ediyor. Merkezde on kadar çöp konteyneri bulunuyor. Burada, kuru yapraklardan, elektronik aletlere, mobilyadan şişe mantarına kadar farklı çöpler, titizlikle ayrıştırılıyor.

Çöp geri dönüşüm merkezinde sadece erkekler çalışıyor. Speckin, ”Burada herkes birbirine bağlı. Günün dokuz saati birlikte geçirildiği için, herkes birbiri hakkında çok şey biliyor. Erkeklerle birlikte çalıştığım için çok memnunum. Sadece birbirimizle konuşabileceğimiz bir çok konu var” diyor.

Litrelerce kahve

Geri dönüşüm merkezindeki hiç konuşmadan iş bölümü yapılıyor. Biri diğerinin ne yaptığına bakıp, hangi işin yapılması gerektiğini görüyor. Michael Speckin ”müşterilere sıcak davranmaya” önem veriyor. Bu nedenle bazıları sadece çöp atmak için gelmiyor. Speckin, ”haftada üç-dört kere yanlarında birkaç parça çöple gelenler oluyor. Aslında çöp atmak bahanesiyle sohbet etmeye geldikleri fark ediliyor” diyor.

Bazıları atmak için getirdiği eşyanın hikâyesini anlatıyor. O eşyayı ne zaman aldıklarını, ne için kullandıklarını, neden şimdi attıklarını sıralıyorlar. Speckin, hafifçe gülümseyerek, burada ”yarı psikolog” gibi çalıştığını söylüyor. Sadece müşteriler değil, sık sık emekli olmuş eski iş arkadaşları, hatta o gün çalışmayan meslektaşları da merkeze uğruyor. Birlikte kahve içiliyor. Çöp Geri Dönüşüm Merkezi’nde çalışanlar litrelerce kahve içiyor. Michael Speckin, günde yaklaşık 20 fincan kahve ile 40 kadar sigara içtiğini söylüyor. 47 yaşındaki çöpçü, bazen sağlığından kaygı duyuyor. Özellikle amcasını akciğer kanserinden kaybettiğinden beri, sigarayı bırakmayı düşünüyor.

Güvenli iş

Michael Speckin, 15 yaşından beri aralıksız çalışıyor. Ortaokuldan sonra liman işçiliğine başlayan Speckin, aslında araç tamir ustası veya marangoz olmak istiyordu. Ama o dönemde meslek eğitimi alabileceği bir işletme bulamadı. Daha sonra da yeterince para kazandığı için meslek eğitimi almaktan vazgeçti. Speckin, şu anda yaptığı içten gayet memnun: ”Temelde güvenli bir iş. Kent belediyesi birini kolaylıkla işten çıkarmaz, zira iflas etmez. Ve çöp de bitmez” diyor. Speckin, yaptığı işin sosyal açıdan prestijli olmamasından hiç rahatsız değil. Birinin ”aman işte sadece bir çöpçü” demesinden etkilenmeyen Speckin, yaptığı işle gurur duyuyor.

Son sayfaya kadar okunan kitap

Michael Speckin, işten sonra önce doğrudan eve gidiyor. Ailesiz bir hayatı düşünemeyen Speckin, hiç yalnız yaşamadığını söylüyor. Eşinin geceleri evde olmasını isteyen Speckin, ”o evde olmayınca ben de uyuyamıyorum” diyor. Speckin, haftada iki veya üç kere fitness stüdyosuna giderek, spor yapıyor. Spora gitmeyip evde kaldığında, elektronik eşyalar ile dolu bodrum katında vakit geçiriyor.

Speckin internette sörf yapıyor, aklına takılan sorulara yanıt arıyor. Yeni programları çözmeye çalışıyor ve bazen de akraba veya tanıdıklarının bozuk bilgisayarlarını tamir ediyor. Akşamları ise bilim kurgu ve kovboy romanları arasında kayboluyor. En sevdiği yazarlar William Shatner ve Dan Brown. Bu yazarın 700 sayfalık Melekler ve Şeytanlar (Illuminati) kitabını iki gecede bitirdiğini söylüyor. 47 yaşındaki çöpçü, ”eğer başladığım kitap beni sararsa, bitirmeden bırakmam” diyor. Sabah saat üçe veya dörde kadar kitap okuduğu oluyor. Birkaç saat uyku Michael Speckin’e yetiyor.

Soru: İş arkadaşlarınızla lâflayabilmek etmek için iş yerine bir saat erken gelir miydiniz?

© Deutsche Welle Türkçe

Olga Sosnytska / Çeviri: Jülide Danışman

Editör: Ahmet Günaltay