Haydi Köyümüzü Yeniden Kuralım...

Karmiristan’da yaşayanlar çaresizlik içinde kıvranıyor. Aylardır bir damla bile yağmur düşmedi bu topraklara. Tarlalarını sulamak bir tarafa, içme suları bile yok. Peki ne yapmalı?

“Nerede bu devlet“ diye hükümete mi başvursunlar, yoksa kendileri mi sorunlarını çözmeye çalışsınlar? Bölgede bazı yabancı yardım kuruluşları var, ama onlara da nasıl ulaşılır ki? Köyün kadınları şöyle küçük bir tavuk çiftliği kurabilseler iyi olurdu, ama hangi parayla? Soruların ardı arkası kesilmiyor.

Ulusal Dayanışma Programı tanıtılıyor

Karmiristan diye bir yer yok yeryüzünde. Karmiristanlı köylüler de aslında oyuncu. Her şey senaryodan ibaret. Afgan radyolarında bir süredir “Haydi Köyümüzü Yeniden Kuralım“ isimli, “arkası yarın“ formatında bir radyo oyunu yayınlanıyor. “Haydi Köyümüzü Yeniden Kuralım“la, 450 milyon dolarlık bütçe ayrılan Ulusal Dayanışma Programı, ülke çapında tanıtılıyor.

Şimdilik Afganistan’ın her köşesinden dinlenemiyor bu radyo oyunu. Ama radyonun ulaşamadığı yerlerde de insanlar, Ulusal Dayanışma Programı’ndan haberdar. Başkent Kabil’e üç saat uzaklıktaki bin haneli Miyanagazar köyünde olduğu gibi. Köylüler bir süre önce bir temsil şurası seçti. Hem de gizli ve demokratik oylamayla... Ve şura, köyün en acil ihtiyacının içme suyu olduğuna kararar verdi. Program kapsamında 60 bin Euro aldılar.

Kadınlar şurada yer almıyor

Önceliğin hangi projeye verileceğini kararlaştırırken şura zorlanmamış. Programda, sadece kadınların da şurada temsil edilmeleri durumunda para yardımı yapılmasının öngörülüyor olmasına rağmen, kadınlar yer almıyor. Köyün ileri gelen kadınlarından biri olan 45 yaşındaki, 10 çocuk annesi Şefika Ahmed yine de memnun:

“Köyde bir karar alınacağı zaman erkekler önce köyün ileri gelen kadınlarına danışır, sonra kadınların söylediklerini diğer erkeklere aktarırlar. Karar böyle verilir. İçme suyu projesini biz kadınlar da destekliyoruz.”