261109 Mumbai Überlebende

36 yıldır evli olan Veena ve Yogesh Mathur çifti sakin ve güzel bir gece geçirmeyi planlamıştı. Oysa seçtikleri mekân olan Taj Oteli'nin "deniz restoranı"nda yaşadıkları hayatlarını tamamen değiştirecekti. Keyifle yemeklerini yedikten sonra, tam lobinin olduğu tarafa doğru yönelmişlerdi ki, silah sesleriyle irkildiler.

Mathur çifti aceleyle restorana geri döndü. Başlangıçta garsonlar müşterilere duyulan patlama seslerinin bir düğünden arta kalan havai fişeklerden geldiğini söyleyerek onları yatıştırmaya çalıştı. Ancak dakikalar birbirini kovalıyor, sesler kesilmek bilmiyordu.

"O an gerçekten korktum"

Bunun üzerine olayın ciddiyetini fark eden topluluk ışıkları söndürerek masaların altına gizlendi. Çıt çıkarmadan beklemeye başladılar. Dışarıda düzensiz aralıklarla ateş edilmeye devam ediliyordu. Saatler ilerliyor, ortama giderek bir umutsuzluk havası hâkim oluyordu.

Yogesh Mathur yaşadıklarını şöyle aktarıyor: "Teröristler asansör sayesinde üst katlara çıkmayı başardı. Sanırım üçüncü veya dördüncü kata ulaştıklarında merdiven boşluğuna bir adet el bombası attılar. Yani bulunduğumuz yerin hemen önüne. Bomba infilak ettiğinde, ortaya turuncu ve mavi renkli alevler çıktı ve kulakları sağır eden bir gürültü koptu. İşte o an gerçekten korktum."

'Baba Mumbai'de neler oluyor?'

Her ne kadar restoranda bulunan diğer 22 kişi benzer duygular içerisinde olsa da, kimse kaçmaya çalışmadı. Bir süre sonra başka bir el bombası bulundukları salonun kapısını havaya uçurdu. İçeride bulunanlar yolun sonuna geldiklerini düşünmeye başlamıştı.

Yogesh bu noktada daha fazla dayanamayıp Boston'da yaşayan oğlunu aradığını kaydediyor: "Aradığımda Boston'da öğlendi. Sadece 'Merhaba' dedim. İlk tepkisi: 'Baba Mumbai'de neler oluyor? Haberi görür görmez arabama atlayıp eve geldim' şeklinde oldu. 'Şu anda anlatamam' dedim. 'Neden' diye sordu. 'Annenle yemek yemek için dışarı çıktık ve Taj'a geldik' dedim."

Korku dolu bekleyiş

İçeridekiler kapının yerine küçük bir dolap ve sandalyeler yardımıyla derme çatma bir barikat yaptı. Ancak silah sesleri ve çığlıklar giderek yaklaşıyordu. Veena bir yerden sonra beklemenin azap halini aldığını belirtiyor: "Hayatım boyunca hiç böyle bir şey yaşamadım. Yaşanan tüm bu terör boyunca ne hissettiğimi bilemiyorum. Sanırım aklımdan en sık geçen düşünce 'Neden kimse gelip bizi buradan çıkarmıyor' oldu. Zira birinin gelip sizi kurtarmasını bekliyorsunuz."

Çatışmalar sonucunda alevler içinde kalan otele gelen itfaiye araçlarının merdiveni yardımıyla kurtarıldıklarında, saat sabahın beşini gösteriyordu.

Mathur çifti, aradan geçen bir yıla karşın, yaşadıkları travmanın etkisinden çıkmakta güçlük çekiyor.

© Deutsche Welle Türkçe

Kai Küstner / Çeviri: Banu Ertek

Editör: Ayhan Şimşek