Kriz Yunan sağına yaradı

Yorgo Karacaferis, Ortodoks Halk Partisi LAOS’u adeta kendi şirketi gibi yönetiyor. Yunanistan’da, Karaceferis’in, sağcı, asabi, acımasız bir çıkarcı olduğuna dair bir izlenim hâkim. Ne var ki karşı görüşteki siyasiler bile, sivrilme fırsatlarını iyi yakalayan ve herkese duymak istediği şeyleri anlatma becerisine sahip olan tecrübeli Karacaferis'in bunu iyi başardığını teslim ediyorlar.

Karacaferis, halka şirin görünmek için ABD’de öğrenim gören eski Başbakan Yorgo Papandreu ve muhalefet lideri Antonis Samaras’ı “Boston’lu oğlanlar” olarak tanımlayıp alay ederdi. Karacaferis bu sözlerle, ikilinin kendisiyle kıyaslandığında gerçek yaşamdan bihaber olduğunu ima ediyor. Oysa atıldığı için okul hayatı kısa süren Karacaferis, gazeteci, reklam yazarı, vücut geliştirmeci, küçük esnaf, mankenlik ajansı sahibi ve tabi ki siyasetçi sıfatları ile yaşamın tam olarak içindeydi.

Yorgo Karacaferis, siyaset hayatına Yunanistan'ın Yeni Demokrasi Partisi’nde başladı. Ancak 90’lı yıllarda, dönemin Başbakanı Kostas Karamanlis başkanlığındaki parti ile görüş ayrılığına düşünce, partiden ayrıldı ve 2000 yılında Ortodoks Halk Partisi’ni kurdu. Parti, aşırı sağcı ve Yahudi aleyhtarı tutumuyla Atina’da kendine yandaş aradı.

Yorgo Karacaferis, 2002 yılında kendisini Kostas Karamanlis ve dönemin sosyalist Başbakanı Kostas Simitis’ten net şekilde ayıran üslubu ile dikkat çekti. Karacaferis, “Öncelikle ben bir Musevi değilim, ki Simitis öyle olduğunu savunabilir. İkincisi ben bir Komünist de değilim ki, Karamanlis aksini iddia edebilir. Üçüncüsü de ben bir eşcinsel değilim. Bunu da kendisi için az kişi söyleyebilir.”

Karaceferis'e Hitler benzetmesi

Karacaferis, yıllarca Siyonist dünya komplosun gerçek olduğunu iddia etti, Yunanistan’a göçmen alınmamasını savundu ve ülkenin doğusundaki sözüm ona Türk tehdidi konusunda halkı sürekli uyardı. Sol liberal görüşlü eleştirmenler, Karacaferis'i kelime oyunları ile manşetlere Adolf Hitler imajıyla taşıdı. Yunanca yazılımındaki feris takısının Almanca’daki Führer kelimesine benzerliği kullanılarak, yaptığı açıklamalardan sonra “Karacaführer” olarak anıldı. Ne var ki Karacaferis, aşırı sağcı olduğu yönündeki iddialara şiddetle karşı çıkarak, aksini söyleyenleri mahkemeye vermekle tehdit etti.

Sağcı fikirleri, Karacaferis’in partili arkadaşları da paylaşıyorlar. Tıpkı, aşırı sağcı Fransız Jean Mari Le Pen sempatizanı ve nasyonalist Yunan Cephesi'nin kurucularından Mavrodis Voridis ve televizyon vaizi ve vatansever eserlerin yapımcısı olarak üne kavuşan avukat Adonis Yorgidis gibi.

Yorgo Karacaferis, yetinmeyi bilseydi, bugün Yorgo Karacaferis olamayacaktı. Karacaferis, sağ kanattan yeterli oyları aldıktan sonra merkeze yönelmeye başladı. Üstelik de, Antonis Samaras liderliğindeki muhafazakâr muhalefet partisinin sağa kaydığı bir dönemde.

“Sağduyunun temsilcisi”

Üstüne üstlük, referandum, yeni seçimler ve büyük koalisyon alternatiflerinin görüşüldüğü Yunanistan’da, Karacaferis, asil devlet adamlığı havasına büründü. Antonis Samaras ile Yorgo Papandreu’nun iktidar mücadelesi sürerken, LAOS lideri Karacaferis, ulusal birlik hükümetine atıfta bulunup, Cunhurbaşkanı Karolos Papulyas’a, harekete geçip, iki halk partisine sınırlarını gösterme çağrısında bulundu. Tanınmış gazeteci Aleksis Papaçelas, ‘Kulaklarına inanamıyorum. O kadar düştük ki, Karacaferis gibi biri sağduyunun temsilcisi konumuna geldi” dedi.

Şimdi Yunanistan’da, LAOS’un taktiklerinin meyveleri toplanıyor. Kurulan yeni geçiş hükümetinde dört LAOS üyesi yer alıyor. Mavroudis Voridis Altyapı ve Ulaştırma Bakanlığı’na getirilirken, iki partili arkadaşı da Başbakan yardımcılığı görevine atandı. Diplomat ve Avrupa Parlamentosu Milletvekili Yorgo Yorgiyu ise Savunma Bakanı vekilliğine getirildi.

Son aylardaki gelişmeler popülist yunan sağına itibar kazandırdı. Yunanistan aşırı sağcıların nüfuz sahibi olduğu bir ülkeye döndü. Kitle partilerinin didişmeyi sürdürmesi halinde, hayatta kalma üstadı Karacaferis’in daha fazla pirim yapabileceği de belirtiliyor.

© Deutsche Welle Türkçe

Yannis Papadimitru / Çeviren: Gezal Acer

Editör: Ahmet Günaltay