Sri Lanka'da acılar hala taze

Hint Okyanusu’ndaki deprem ve ardından yaşanan sel felaketinin üzerinden iki ay geçmiş olmasına rağmen yaralar hala taze. Sri Lanka’nın güneyindeki Ambalangoda’ya bağlı küçük bir balıkçı köyünden geriye enkaz kalmış sadece. Alman Ekonomik İşbirliği Bakanı Heidemarie Weczorek-Zeul, gittiği bölgede kendisinden çok şey beklendiğini hemen farkediyor.

Wieczorek-Zeul, gezdiği köylerden ilkinde etrafını saran vatandaşların çoğunun hala evsiz olduğunu ve 30 derece güneşin altında hala kendi yaptıkları derme-çatma çadırlarda kaldıklarını öğreniyor. Alman Bakan, köylülerle sohbeti sırasında 465 evli köyde çoğu hanenin tamamen yıkıldığını ya da büyük zarar gördüğünü duyuyor.

Sri Lanka yönetimine suçlama

İçme suyu ihtiyacının, zaman zaman gelen tanklarla dağıtılan suyla karşılandığı ve yeterli tuvalet inşaa edilmediği de Bakan’a anlatılanlar arasında. Alman Bakan, ilk şokun ardından acil ihtiyaçların karşılandığı, ancak kalkınmaya yönelik hiçbir adımın atılmadığını üzülerek öğreniyor. Bir ara Bakan’a yanaşan İsviçreli bir kadın, özel bir yardım kuruluşu adına Sri Lanka’da bulunduğunu, ancak Sri Lanka hükümetinin özel yardımların dağıtımı ve kullanımı çalışmalarını engellediğini belirtiyor.

Sri Lanka hükümetini, özel yardımların kullanımını serbest bırakması için nasıl ikna edebileceklerini soran kadına, Bakan Wieczorek- Zeul, değiştirilmesini istediği konuları, verdiği kağıda sırayla yazmasını söyleyerek ilgilenme sözü veriyor. Başkent Colombo’ya doğru yola çıkan Alman Bakan, Pereliya köyünden geçerken felaket sırasında çaresiz insanların sığındığı ve daha sonra sel suları tarafından sürüklenerek parça parça olan tren vagonunun kalıntılarını görüyor.

“Yardım malzemelerini fareler kemiriyor“

Alman Ekonomik İşbirliği Bakanı, köyün yakınlarındaki özel yardım kuruluşlarınca inşaa edilmiş hastaneyi ziyaret edip, çalışanlarından bölgedeki imar çalışmaları hakkında bilgi alıyor. Onlar da hükümetin yardım kuruluşlarıyla ortak çalışmayıp faaliyetleri engellemesinden şikayetçi. Almanya’nın Münster kentinde yaşayan ve eşi Sri Lankalı olduğu için yılda dört-beş kez bölgeye giden Wilhelm Schellenbach, haftalardır bölgeye gemilerle gönderilen yardım malzemelerini alamadığından yakınıyor ve şunları anlatıyor:

“Bütün malzeme limandaki farelerce kemiriliyor. Bence politikacılar Sri Lanka hükümetine biraz baskı yapmalılar, özel şahıslar ya da örgütlerden gelen yardımlar konusunda da hesap sormalılar. Biz burada „insan bankası“ adlı bir grup kurduk, gelen yardımlardan anında haberdar edilip, dağıtıma adam gönderecektik. Ama yapamıyoruz.“