Denizde aranırken gökte bulundu
7 Mart 2012
15 Nisan’da, 1517 kişinin hayatını kaybettiği Titanic felaketinin üzerinden tam 100 yıl geçmiş olacak. Geminin, bir buzdağına çarparak battığı 1912 yılından bu yana, batış sebebiyle ilgili pek çok teori ortaya atıldı. Ancak en ilginci Amerikan bilim adamlarından geldi. Bilimadamları, Ay’ın, Titanic’in batışında etkisi olduğunu tahmin ediyorlar.
Çarpışma anında buzdağının neden orada bulunduğu sorusuyla ilgilenmeye başlayan bilim adamları, kazanın Ay’ın hareketleri ile bir bağlantısı olabileceği görüşünde. Texas State Üniversitesi'nden fizikçi Donald Olson, “Ay bağlantısı, bu kadar büyüklükteki bir buzdağının nasıl Titanic’in önünde peydah olduğunu açıklayabilir” diyor.
Araştırmacılar, Titanic’in batmasından bu yana, kaptan Edward Smith’in, geminin rotasında buzdağlarının bulunduğu yönündeki uyarıları nasıl göz ardı ettiğine hâlâ akıl erdiremiyorlar. Smith, White Star Line’nin en tecrübeli kaptanlarından biriydi ve Kuzey Atlantik rotasını cebinin içi gibi tanıyordu. Titanic'in kaptanlığı da ona bu tecrübeleri nedeniyle verilmişti.
1400 yıllık yakınlaşma
Olson, geminin batmasına neden olan buzdağlarına genel olarak Labrador ya da Newfoundland gibi sığ sularda rastlandığını ve bu buz adacıklarının yeterince erimeden ya da gelgitler vasıtasıyla sürüklenmedikçe güneye hareket edemeyeceklerini belirtiyor.
Bu da akla Ay'ın etkisini getiriyor. Bilimadamlarına göre, Ay, felaketten üç ay kadar önce, Dünya'ya 1400 yılın en yakın mesafesine ulaşmıştı. Bunun sonucu meydana gelen gelgitlerin suları aşırı derecede yükselttiği ve buzdağlarının bu sayede kazanın meydana geldiği bölgeye taşındığı tahmin ediliyor.
© Deutsche Welle Türkçe
Reuters/DW, BS/HT