YORUM: Erdoğan'ın konuşması ve gerçekler

Türkiye Başbakanı’nın Düsseldorf konuşması da sert eleştirilere ve tepkilere yol açtı. Erdoğan’ın, ‘Almanya’daki Türklerin de başbakanı olduğu’ ya da ‘Almanya’daki Türkler Almanca öğrenip yaşadıkları topluma entegre olsunlar, ama her şeyden önce Türkçe öğrensinler’ demesi Alman siyasi çevrelerinin hoşuna gitmedi. Erdoğan usta bir taktikle, inkar edilmesi mümkün olmayan Almanya’daki İslam fobisini antisemitizm ile kıyaslayarak insanlık suçu ilan etmişti. Son konuşmasında da entegrasyonu onayladı ama kültürel kimliğin asimilasyon yoluyla zayıflatılmasına karşı olduğunu dile getirdi.

Alman politikasının entegrasyon politikasındaki ihmalleri, Almanya‘çıkarmalarında’ Recep Tayyip Erdoğan’ın işine yarıyor. Federal devlet ile eyalet yönetimleri arasındaki entegrasyon uyumsuzluğu sona ermelidir. Seçim kampanyaları sırasında başvurulan eyyamcı Türk aleyhtarlığına son verilmediği takdirde, bu ülkede doğup büyüyenler Alman vatandaşlığına geçmiş bile olsa, Türkler ile Almanlar arasındaki uçurum daha da açılıp derinleşecektir.

Sırf İslam’ın Almanya’nın gerçekleri arasına girdiğini söylediği için Almanya Cumhurbaşkanı’nın imam kıyafetli montaj resimlerinin dergilere kapak yapılması, Alman medyasında Müslümanlara ve Türklere leke sürmesine izin verilmesi ama aynı zamanda da Alman toplumluyla bütünleşmiş olan çoğunluğun başarılarının görmezden gelinmesi, kabul edilemez. Türklere yapılan vize işkencesi ve dini-kültürel farklılıkları yüzünden Türkiye’nin AB üyeliğinin sürekli yokuşa sürülmesi de.

Almanya uyum politikasını değiştirip, çifte vatandaşlık, göçmenlere hiç olmazsa yerel düzeyde seçme hakkı tanınması ve vize çilesinin hafifletilmesi gibi konulara el atmalıdır. Aksi takdirde Almanya Türklerinin Erdoğan’ı kendi başbakanları gibi bağırlarına basmalarına şaşmaya kimsenin hakkı olamaz. Bu ülkedeki Türklerin uyumla ilgili taleplerine kulak verilmelidir. Uyum tartışmasının alarm zilleri, Erdoğan’ın Düsseldorf’taki konuşmasından çok daha önce çalmaya başlamıştı.

© Deutsche Welle Türkçe

Yorum: Baha Güngör

Editör: Ahmet Günaltay