Na danasnji dan
13. august 2004
Za 16 miliona Nijemaca koji su živjeli na istoku, u Njemačkoj Demokratskoj Republici, bio je zatvoren put na Zapad. DDR je bila ugrožena – do tog 13.tog avgusta 1961.ve zemlju je svakodnevno napuštalo po dvije hiljade ljudi – od početka godine 150 hiljada, više od dva i po miliona od osnivanja ”države radnika i seljaka” 1949.te. Komunistička partija povukla je kočnicu za slučaj opasnosti - oko Zapadnog Berlina podignuto je 155 kilometara zida, prekinute su sve drumske i željezničke veze, podijeljene porodice, oni koji su radili sa druge strane granice ostali su bez posla.Samo dva mjeseca prije podizanja zida Valter Ulbriht, predsjednik države i partije, demantovao je da se planira tako nešto i rekao:
"Nije mi poznato da postoje takve namjere, gradjevinski radnici grade stanove i svi su angažovani na tome.Niko nema namjeru da podiže zid”.
Medjutim, dogodilo se upravo suprotno. Na insistiranje Ulbrihta Sovjetski Savez je dao saglasnost da se podigne zid, Erih Honeker, Ulbrihtov čovjek od povjerenja, sve je organizovao u najvećoj tajnosti.Honeker je izjavio:
”Izgradnjom antifašističkog odbrambenog zida stabilizovana je situacija u Evropi i spasen mir".
Zapadne sile protestovale su zbog podizanja zida, ali nisu preduzele nikakve druge mjere.11.tog dana nakon podizanja zida poginuo je prvi bjegunac preko njega – osamnaestogodišnji Peter Fehter na koga su pucali istočnonjemački graničari.Posljednja žrtva zida pala je u februaru 1989.te godine – bio je to Kris Gefroj.
Krajem 1988.me Erih Honeker je izjavio:
”Zid će postojati još 50 ili 100 godina – sve dok se ne otklone razlozi koji su doveli do njegovog podizanja".
Samo deset mjeseci kasnije gradonačelnik Zapadnog Berlina Valter Moper stajao je pored rupe u zidu koji više nikoga nije plašio i rekao:
"Prolaz je sada slobodan, medju nama su mnogi iz Istočnog Berlina i ovaj dan, na koji smo čekali 28 godina - od 13.tog avgusta 1961.ve - je dan velike radosti".
Zid je pao 9.tog novembra 1989.te.Tačan broj žrtava nikada se neće znati – procjene se kreću izmedju 80 i 240. Erih Honeker, bolestan, otišao je u Čile i tamo umro, danas gotovo da ne postoji očuvani cjelovit dio zida i turisti najčešće pitaju: "Gdje je bio zid?" Te 1989.te još niko nije shvatao da je za srastanje zapada i istoka zemlje potrebno mnogo više od uklanjanja zida.