Pjevačica s bradom prkosi konzervativnoj Evropi

“Ne pada mi na pamet da se obrijem. Ja nisam žena, kod kuće sam zapravo jedan lijeni muškaraca. Lik koji tumačim, osmišljen je namjenski. Želim svima da pokažem kako je sve moguće, kada u nešto vjerujete”, izjavila je Končita Vurst (Conchita Wurst), jedna od sinoć izabranih finalista.

Austrija otkad postoje dva evrovizijska polufinala (2005) nije imalo mnogo sreće sa svojim predstavnicima u posljednjih desetak godina. Ali i oni kojima je to pošlo za rukom, nisu se baš proslavili zavidnim plasmanom u finalnoj večeri. Ovoga puta bi se to moglo promijeniti. Najveću pažnju od apsolutno svih učesnika, u svakom pogledu, privlači 25-godišnji Tomas Nojvirt, koji za sebe kaže da je “polno neutralan”.

Končita: “Bradu, neću obrijati”

Travestit iz Beča, rodom iz Gmundena, nije ni prvi, a zasigurno ni posljednji pripadnik LGBT zajednice, među evrovizijskim takmičarima. Ipak, odavno se nije diglo toliko prašine oko nastupa jednog besprijekorno našminkanog muškarca u dugoj haljini. Bjelorusija je brže bolje pokrenula peticiju, zahtjevajući da se prenos tokom njegovog nastupa prekine (što se uprkos brojnim špekulacijama, na kraju ipak nije dogodilo). A iz Moskve su stizali komentari kako “austrijski perverznjak vrijeđa Ruse”. Ipak uzaludno, jer Tomas je na kraju ipak ušao u finale, a uvrede sa istoka Evrope, nimalo ga ne dotiču.

U finale koje će biti održano u subotu, 10. maja, ušli su i Slovenci, potvrdivši time da podrška “iz susjedstva” nije neophodna da bi se ostvario dobar rezultat. Doduše, u međuvremenu se zavrtjela nova teza, kako je Sergeja Ćetkovića (u finalu nastupa osmi) i Tinkaru Kovaču (pjevačicu i autorku sa značajnim evrovizijskim iskustvom), u finale ugurala dijaspora, koja nevažno iz kojih krajeva bivše Jugoslavije, nije imala za koga drugog da glasa. Čak i da u tome ima neke logike, ne bi trebalo zaboraviti da o sudbini takmičara odlučuje i stručni žiri, a u njihovim redovima nema mnogo Zapadnom Balkanu naklonjenih muzičara i ljudi iz svijeta zabave.

“Čudan je to osjećaj, teško ga je opisati. Ali kada sam izašla na scenu imala sam utisak kao da je cijela Slovenija uz mene. Mala smo mi zemlja sa svega dva miliona ljudi”, rekla je Tinkara Kovač, koja se ne odvaje od svoje flaute, nazivajući je u gotovo svakom intervjuu svojom trećom rukom (u subotu će nastupiti sedamnaesta).

Pjevanje na maternjem bolje prolazi?

Pored činjenice da u muzičkoj industriji danas, nema mnogo živih instrumenata, poput flaute, ne bi trebalo zanemariti ni podatak da se i Slovenija, poput Crne Gore, odlučila za verzije pjesama na maternjem jeziku (Tinkarin “Splet” je u refrenu doduše bio na engleskom). Možda je upravo to razlog zbog kojeg je Tijana Dapčević, koja je ove godine predstavljala Makedoniju, ostala kratkih rukava (To The Sky).

Ulazak sve tri zemlje sa prostora bivše Jugoslavije (koliko ih ove godine na Evroviziji u Kopenhagenu učestvuje) bilo bi vanserijsko iznenađenje. Mada se neizbježno nameće utisak da je izgleda bilo neophodno da se “povuku” znatno dominantnije, Srbija, Hrvatska i BiH, ne bi li barem Slovenci i Crnogorci (za promjenu) došli do izražaja.

Pjesmom protiv dugova!

Pomenimo i predstavnike zemlje “sa dugovima do guše”, koja je silom prilika, jedna od retkih zemalja, koja je 2006. godine, kao domaćin Evrovizije u Atini, na tom događaju uspjela da zaradi nešto novca. Harizmatični, mladi i uvijek dobro raspoloženi, Nikolas Raptakis, Teofilos Puzburis i Šejn Šuler (Freaky Fortune feat. RiskyKidd) iz Grčke, u svojoj pjesmi nebrojano puta, nimalo slučajno, uzvikuju i pjevaju “ustani” (Rise Up).

“Naš nastup je zbog toliko skakanje otkačen. Ali su se te riječi pretvorile u pokret, što smo i priželjkivali. Mi želimo da prije svega mladi ljudi u našoj zemlji, plesom i pjesmom odgovore na sve muke”, pojasnio je Raptakis.

Australijski debi

Osim Grčke, Austrije i Slovenije, plasman u finale osigurali su još i Švajcarska (Sebalter), Poljska (zgodne “slovenke” u narodnim nošnjama, koje odbacuju kritike da im je pjesma seksistička), Rumunija (Paula i Ovi, uspješni evrovizijsku učesnici iz 2010), Norveška (Karl Espen), Malta (Fajerflajt), Belorusija (Teo, koji ne želi da se djevojke prema njemu ophode kao prema “slatkišu) i Finska (izuzetno mladi rokeri Softendžin, kojima se nedvosmisleno smiješi uspješna karijera, kako god prošli na ovom takmičenju). Za nastup u revijalnom dijelu takmičenja, poslije decenija “ubjeđivanja” Evropske radiodifuzne unije, uspjeli su inače da se izbore i u Australijanci, koji su Evrovizijom opčinjeni, vjerovatno kao svi Evropljani zajedno. Džesika Mauboj je po prvi put istoriju ime ove zemlje pjevala pred 11.000 posjetilaca u areni, ali i za milione gledalaca širom Evrope.

Dva sata po završteku druge polufinalne večeri, potvrđen je i redoslijed izvođenja pjesama u velikom finalu, koje se po tradiciji emituje subotom, u 21:00 sati po srednjeevropskom vremenu.