Srbija u začaranom krugu kosovskog mita

"Razlog što partije, koje su srušile Miloševića, nisu imale snage, ni političke hrabrosti da presjeku "gordijev čvor" problema koje im je taj režim ostavio u nasljeđe leži možda u činjenici što je i među njima bilo dosta nacionalističkih snaga", smatraju analitičari u Srbiji. Život u Srbiji, kažu, prečesto liči na loše ponavljanje uvijek istih političkih grešaka o čemu svjedoči i najnovija drama oko toga da li će Srbija dobiti status kandidata za učlanjenje u Evropsku uniju, ili pak, zbog incidenata na sjeveru Kosova, neće.

"Mit o Kosovu i dalje je očigledno veoma živ, iako, kao i svaki mit, nema dodira sa realnošću. I sada se, umjesto suočavanja sa stvarnošću, ponovo durimo na cijeli svijet, abolirajući sebe od svake krivice", kaže Goran Ješić, gradonačelnik Inđije i funkcioner Demokratske stranke. On dodaje da "danas imamo situaciju u kojoj nismo htjeli da se suočimo sa faktima i sa onim što se dešava. „Nismo htjeli jasno ljudima da kažemo kako stvari stoje. O podjeli Kosova smo mogli da razgovaramo u Rambujeu, a ne 12 godina poslije. Zbog neiskrenosti prema građanima Srbije, danas smo došli u situaciju da imamo problem, koji se prije svega tiče razvoja Srbije ali i uopšte opstanka Srbije u evropskom društvu naroda“, kaže Ješić.

Novinar Dimitrije Boarov kaže da se u odnosu prema Kosovu vidi da se u shvatanju politike u Srbiji nismo previše pomakli otkako je srušen Milošević. „Problem je u tome što i vlast poslije 2000. godine nisu sačinjavale one političke snage koje su raskrstile sa onom takozvanom nacionalnom politikom do 2000. godine. Tradicionalno shvatanje države i uloge nacija u državi i dalje ostaje centralna tačka gotovo svih ideoloških programa u Srbiji“, smatra Boarov.

Zagledani u rejtinge

Sociolog Aleksej Kišjuhas takođe se slaže da se kroz današnju kosovsku politiku Srbije jasno vidi da postmiloševićevske vlasti nisu imale snage da presjeku „gordijev čvor“ koji im je u nasljeđe ostavio taj režim. „Ta vrsta diskontinuiteta se nije dogodila i onda nije neobično što imamo iste priče, iste teme, iste balvane, istu estetiku i sve što ide zajedno sa tim. Političke elite nemaju hrabrosti da to urade, zagledani u rejtinge i u slične stvari, doživljavajući politiku kao prodaju samih sebe“, navodi Kišjuhas.

Dimitrije Boarov smatra da je Srbija mogla nakon 2000. godine da vodi drugačiju politiku prema Kosovu. „Nije se blagovremeno krenulo u jedan drugi politički projekat koji bi podrazumijevao da se na jedan ozbiljan način institucionalizuje zaštita Srba na Kosovu. A to je moguće samo nekom vrstom autonomije ili personalne, ili teritorijalne, ili i jedne i druge“, ocjenjuje Boarov.

On dodaje da Srbija sada s nestrpljenjem očekuje petak 9. decembar i konačnu odluku da li će Srbija postati kandidat za Evropsku uniju ili će se, po ko zna koji put u novijoj istoriji, vratiti nekoliko koraka u ružnu prošlost.


Autor: Dinko Gruhonjić, Novi Sad
Odgovorna urednica: Jasmina Rose, Bon