Ευρωκρίση: ευθύνες και προοπτικές

«Ποιος ηγείται της Ευρώπης;», είναι ο τίτλος άρθρου του πρώην καγκελαρίου Χέλμουτ Σμιτ στην εβδομαδιαία εφημερίδα Die Zeit: «Το Βερολίνο και το Παρίσι αντέδρασαν αργά στην ελληνική κρίση, είναι καιρός πια να αναλάβουν τις ευθύνες τους έναντι της Ευρώπης.

Τουλάχιστον από τον Ιανουάριο του 2010 ο πρόεδρος Σαρκοζί και η καγκελάριος Μέρκελ είχαν πληροφορίες για την ελληνική δημοσιονομική κρίση. Από τον Φεβρουάριο ήταν αναμενόμενο πως θα το αντιλαμβάνονταν και οι παγκοσμίως δραστηριοποιούμενοι μάνατζερ και χρηματιστές. Και ήταν αναμενόμενο ότι θα εκμεταλλεύονταν τις κερδοσκοπικές ευκαιρίες που υπήρχαν. Όμως οι ηγέτες της ΕΕ δεν έκαναν τίποτε, απλώς περίμεναν.»

«Έτσι σε λίγες εβδομάδες η ελληνική κρίση μετεξελίχθηκε σε κρίση του κοινού μας νομίσματος…Η απουσία ηγεσίας στην ΕΕ πήρε την εκδίκησή της.»

Επίδειξη ευρωπαϊκού πνεύματος

Και ο Χέλμουτ Σμιτ καταλήγει: «Το ευρώ είναι το κοινό παιδί της Γαλλίας και της Γερμανίας και οι δύο αυτές χώρες οφείλουν να το προστατεύσουν…Εάν ο Γάλλος πρόεδρος και η Γερμανίδα καγκελάριος δραστηριοποιηθούν από κοινού, εάν συνδέσουν το δυναμικό των υπουργείων Οικονομικών με εκείνο των συμβούλων της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, τότε μπορούμε να ξεπεράσουμε την κρίση.

Εάν όμως δώσουν το προβάδισμα στην εσωτερική πολιτική ή στα κομματικά τους συμφέροντα, τότε ενδέχεται να συμβάλουν πολιτικά στην περιθωριοποίηση των ευρωπαϊκών εθνικών κρατών σε παγκόσμιο επίπεδο.»

Η διεθνής διάσταση της ελληνικής κρίσης

«Που θα παιχθεί η τελευταία πράξη της κρίσης;», αναρωτιέται ο σχολιαστής της ελβετικής εφημερίδας Neue Zürcher Zeitung: «Από ορθολογική άποψη η κρίση θα μπορούσε με τη βοήθεια προς την Ελλάδα να είχε ξεπεραστεί, πόσο μάλλον που η ΕΕ ενέκρινε και μια ομπρέλα προστασίας για τις χώρες-μέλη. Όμως όταν πιάσει πανικός τους παράγοντες της αγοράς οι ορθολογικές απόψεις δεν υπερισχύουν. Και η αγορά μετεξελίσσεται σε τέρας που αναζητά συνεχώς το επόμενο ανίσχυρο θύμα. Γι’ αυτό δεν είναι πια στο στόχαστρό τους μόνον οι ασθενείς κρίκοι της Μεσογείου, αλλά και μεγάλα κράτη, όπως οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία. Ακόμη βέβαια το τέρας δεν επιτέθηκε, αλλά στις ΗΠΑ πολλαπλασιάζονται τα δημοσιεύματα που αναρωτιούνται ποιο θα είναι το επόμενο θύμα, η επόμενη Ελλάδα δηλαδή. Μήπως θα είναι η πιο αδύναμη οικονομικά αμερικανική πολιτεία;

Η Καλιφόρνια είναι πρακτικά χρεοκοπημένη, ενώ η Ιαπωνία ξεπερνάει σε χρέη την Ελλάδα. Ουδείς μπορεί τώρα λοιπόν να προβλέψει που θα παιχθεί η τελική πράξη του δράματος.»

Οι βρετανικοί Financial Times επικεντρώνονται στον ευρωπαϊκό μηχανισμό διάσωσης και υπογραμμίζουν ότι ήταν αναμενόμενο μετά την ευφορία της Δευτέρας να επιστρέψει στις αγορές η δαμόκλειος σπάθη του καπέλου επικινδυνότητας και των κερδοσκοπικών επιθέσεων: «Για να λειτουργήσει ο στόχος του πακέτου διάσωσης πρέπει η ευρωζώνη να επιστρέψει στην τροχιά της οικονομικής ανάπτυξης. Οι δημοσιονομικές προϋποθέσεις όμως που απαιτούνται τώρα για την εξυγίανση των χωρών-μελών της ευρωζώνης ενδέχεται να πνίξουν την ανάπτυξη».

Τα κατάφερε ο «Eton-Boy»

Η νέα κυβέρνηση συνασπισμού στη Βρετανία σχολιάζεται σήμερα από όλο τον ευρωπαϊκό τύπο. Η βρετανική The Independent: «Το νέο κυβερνητικό σχήμα θα κυριαρχήσει στην πολιτική σκηνή, μόνον εάν κατορθώσει να αλλάξει το στιλ διακυβέρνησης, εάν εισαγάγει μια νέα πολιτική συμπεριφορά. Και αυτό μάλλον θα είναι μια χρονοβόρα διαδικασία. Το παιχνίδι όμως θα κριθεί από το κατά πόσον θα κρατήσουν τις υποσχέσεις τους οι δύο πολιτικοί εταίροι: εάν θα διοργανώσουν όντως δημοψήφισμα για την αλλαγή του εκλογικού συστήματος. Η Βρετανία ζει σε καιρούς ασυνήθιστης κατάπτωσης των πολιτικών ηθών.»

Η γερμανική Süddeutsche Zeitung: «Η δραματική πολιτική αυτοκτονία του Γκόρντον Μπράουν που ολοκληρώθηκε με την παραίτησή του άνοιξε το δρόμο για μια νέα κυβέρνηση, για τον νέο κυβερνητικό συνασπισμό Συντηρητικών και Ελευθέρων Δημοκρατών. Φαίνεται ότι δεν είχε να κάνει καμία πρόταση, δεν είχε ιδέες, ούτε το κατάλληλο πολιτικό προσωπικό. Οι Βρετανοί δεν πρόκειται να τον θυμούνται για πολύ.»

Η γαλλική Le Figaro: «Για τον Ντέιβιντ Κάμερον η κατάσταση είναι κάθε άλλο παρά εύκολη. Το εκλογικό αποτέλεσμα των Συντηρητικών δεν είναι τόσο ικανοποιητικό και δεν του παρέχει την απαιτούμενη ελευθερία κινήσεων. Θα χρειαστεί όλη την μαεστρία του για να τα καταφέρει. Τώρα οι κερδοσκόποι στρέφουν την προσοχή τους στη Βρετανία και τη στερλίνα. Ας ελπίσουμε ότι η νέα κυβέρνηση θα κατορθώσει να σβήσει από τη μνήμη των πολιτών, των πολιτικών και των αγορών τις χαοτικές διαβουλεύσεις των τελευταίων ημερών και ότι θα επαναφέρει στη βουλή τη σταθερότητα και την ηρεμία.»

Τέλος η ιταλική La Stampa: «Ο Ντέιβιντ Κάμερον, ο πρώην Eton-Boy όπως τον λένε από το Πανεπιστήμιο όπου φοίτησε, τα κατάφερε. Τώρα έχει το σκήπτρο, αλλά έχει και πολλά να κάνει: πρέπει να σφυρηλατήσει τη νέα βρετανική κοινωνία, την big society, όπως την αποκαλεί, στην οποία θα έχoυν θέση τόσο η οικονομία της αγοράς όσο και ο δημόσιος τομέας.»

Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου

Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου