Ένας χρόνος από την εξέγερση

15 Μαρτίου 2011. Σύροι φοιτητές βγαίνουν στους δρόμους της Δαμασκού και διαδηλώνουν. Ήταν η αρχή.

«Δεν υπάρχουν συμβιβασμοί με τρομοκράτες που σκορπίζουν το χάος, κανένας συμβιβασμός με αυτούς που συνεργάζονται με το εξωτερικό και δρουν εναντίον μας».

Τρομοκράτες κατά την άποψη του Σύρου προέδρου Μπασάρ Αλ Άσαντ, από τους οποίους κινδυνεύει το καθεστώς του είναι και οι μαθητές. Αφορμή των εξεγέρσεων πριν από ένα χρόνο στάθηκε η έκκληση των γονιών να αφεθούν ελεύθερα τα παιδιά τους.

Οι διαδηλώσεις πυκνώνουν και το αίτημα, κυρίως των πιο φτωχών, για απομάκρυνση του Άσαντ από την εξουσία γίνεται όλο και πιο ισχυρό. Ο Σύρος πρόεδρος παρουσιάζεται σαν μεταρρυθμιστής. Άρει την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που ίσχυε για χρόνια και υπόσχεται ένα νέο σύνταγμα, ελεύθερα κόμματα και εκλογές.

Διχασμένος ο λαός και η αντιπολίτευση

Η αντιπολίτευση στη Συρία όμως είναι βαθιά διχασμένη, όπως λέει ο Χιλάλ Κασάν, από το Αμερικανικό Πανεπιστήμιο στη Βηρυτό:

«Οι Σύροι είναι θρησκευτικά και εθνικά διχασμένοι. Η αντιπολίτευση δεν είναι ενωμένη. Ούτε καν το Εθνικό Συμβούλιο της Συρίας. Ούτε όμως και η διεθνής κοινότητα μιλάει με μια φωνή. Η Δύση αρνείται να επέμβει στη Συρία. Κατά τη γνώμη της πρέπει να το κάνουν οι αραβικές χώρες. Η Κίνα και η Ρωσία ως φίλοι της Συρίας έχουν έρθει αντιμέτωποι με τον υπόλοιπο κόσμο. Αλλά και οι Άραβες δεν είναι σύμφωνοι μεταξύ τους. Η ισχύ του Άσαντ είναι ότι οι αντίπαλοί του δεν είναι ενωμένοι, καθώς και η πόλωση που υπάρχει στον κόσμο».

Η πόλη Χομς γίνεται κέντρο των αντικαθεστωτικών και οι δυνάμεις ασφαλείας τη χτυπούν ανελέητα. Οι κάτοικοι αισθάνονται πως τα ΗΕ τους έχουν αφήσει στο έλεος του καθεστώτος. Ο ίδιος ο Άσαντ παραμένει άκαμπτος και δηλώνει πως δε σκοτώνει το λαό του, όπως καμία ηγεσία δεν σκοτώνει τον ίδιο της το λαό. Κάτι τέτοιο, όπως ο ίδιος λέει, κάνουν μόνο οι τρελοί!

Ο κόσμος πάντως είναι απελπισμένος. Η αντιπολίτευση είναι απομονωμένη και οι Σύροι αυτό που περισσότερο φοβούνται είναι ο εμφύλιος, το χάος, μια παρόμοια κατάσταση με αυτή που χρόνια επικρατούσε στο Ιράκ.

Ulrich Leidholdt / Μαρία Ρηγούτσου

Υπεύθ. σύνταξης: Άρης Καλτιριμτζής