Αμφισβητεί ο Μπαρόζο τις αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου;
25 Νοεμβρίου 2011
Την έκδοση ευρωομολόγων με αντάλλαγμα όμως την περαιτέρω ενίσχυση της δημοσιονομικής πειθαρχίας πρότεινε την Τετάρτη η Κομισιόν. Δεν θα έπρεπε να ικανοποιεί αυτό τη γερμανική πλευρά;
«Θα μπορούσε να αποτελέσει διέξοδο», εκτιμά ο κ. Χούτερ, «εάν όντως έφερνε έναν πιο αποτελεσματικό έλεγχο. Αυτό θα σήμαινε όμως ότι οι χώρες παραδίδουν την δημοσιονομική τους αυτονομία, κάτι που παραβιάζει τόσο τα εθνικά συντάγματα, όσο και τις ευρωπαϊκές συνθήκες. Στο τέλος μιας διαδικασίας αλλαγών θα μπορούσε να υπάρχει το ευρωομόλογο, ωστόσο ένα βασικό ερώτημα θα παραμείνει: είναι όντως αναγκαίο το εργαλείο αυτό όταν θα υπάρχει μεγαλύτερη δυνατότητα παρέμβασης στους εθνικούς προϋπολογισμούς;»
«Η Ιταλία μπορεί να τα καταφέρει»
Πώς μπορεί όμως οι υπερχρεωμένες χώρες να προχωρήσουν σε εξυγίανση των δημοσιονομικών τους όταν καλούνται να καταβάλουν αστρονομικά επιτόκια για τα ομόλογά τους;
«Θα απαντήσω με μια ερώτηση: και που είναι το κακό εάν ορισμένες χώρες πληρώνουν 6 και 7 %; Η Ιταλία πλήρωνε αντίστοιχα επιτόκια πριν την ΟΝΕ έχοντας και τότε ένα αντίστοιχο με σήμερα χρέος. Ας μην παρασυρόμαστε από απλουστευμένα επιχειρήματα. Θα πρέπει να το εξετάσουμε κατά περίπτωση. Η Ιταλία, για παράδειγμα, μπορεί να λύσει μόνη της το πρόβλημά της. Απαιτούνται διαρθρωτικές αλλαγές, ένα πιο αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα, μείωση των δαπανών. Η Ιταλία δεν φρόντισε να λύσει ορισμένα ζητήματα και δεν καταλαβαίνω γιατί να πρέπει να πληρώσουν τώρα άλλοι για τις παραλείψεις της».
«Ο Μπαρόζο αμφισβητεί τις αποφάσεις»
Με τις προτάσεις του, ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο αμφισβήτησε εμμέσως πλην σαφώς την αποτελεσματικότητα των αποφάσεων της 26ης/27ης Οκτωβρίου, σύμφωνα με τον ειδικό:
«Το δράμα των δηλώσεων Μπαρόζο έγκειται στο ότι ο ίδιος ουσιαστικά αμφισβητεί τις αποφάσεις των Ευρωπαίων ηγετών. Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερα από το να υπονομεύει η πολιτική τα ίδια της τα θεμέλια. Με τις προτάσεις του ο Μπαρόζο κατέστησε σαφές ότι οι αποφάσεις που ελήφθησαν δεν είναι επαρκείς και πως πρέπει να υπάρξει μια τελείως διαφορετική διαχείριση. Είναι φυσικό να αντιδρούν οι αγορές όταν οι πρωταγωνιστές, που προηγουμένως διεμήνυαν ότι βρήκαν τη λύση, αρχίζουν ξαφνικά να αμφιβάλουν και οι ίδιοι»
Ο ειδικός υποστηρίζει πάντως ότι η Α. Μέρκελ θα πρέπει να εμμείνει στις θέσεις της και στο κατηγορηματικό της «όχι»:
«Θα πρέπει να επιμείνει και μπορεί να το κάνει γιατί χωρίς τη Γερμανία δεν μπορεί να επιλυθεί η κρίση. Ίσως η Γερμανία να πρέπει μάλιστα να αναλάβει έναν ακόμη πιο ηγετικό ρόλο στις προσπάθειες εξεύρεσης λύσης, δίνοντας τον τόνο. Δεν μπορεί η Κομισιόν να φέρνει την ισχυρότερη οικονομία της ευρωζώνης σε αυτή τη θέση και να καλείται εντέλει η Γερμανία να επωμισθεί μέσω του ευρωομολόγου τα βάρη των υπολοίπων».
Anne Raith (DLF) / Κώστας Συμεωνίδης
Υπεύθ. σύνταξης: Βιβή Παπαναγιώτου