Αντιθέσεις: Το πρώην Ανατολικό και Δυτικό Βερολίνο
Το αστικό τοπίο και το αρχιτεκτονικό όραμα στην ψυχροπολεμική γερμανική πρωτεύουσα: Ένα φωτορεπορτάζ που εκτείνεται από τον μπρουταλισμό στον μοντερνισμό.
Τα "παλάτια της εργατικής τάξης" του Στάλιν
Στον απόηχο του - αποτυχημένου - σοβιετικού αποκλεισμού του Δυτικού Βερολίνου (1948/49), η κυβέρνηση της Ανατολικής Γερμανίας με τη στήριξη των Σοβιετικών άρχισε να οικοδομεί μια σοσιαλιστική ουτοπία στα ερείπια της πόλης. Αρχές του '50 οι Βερολινέζοι ήταν εντυπωσιασμένοι με τα νέα κτίρια "σοσιαλιστικού στυλ" με πρωσικές αναφορές στη Λεωφόρο του Στάλιν (σήμερα Karl-Marx-Allee).
"Η πόλη του αύριο"
Παράλληλα στα ερείπια του Δυτικού Βερολίνου, μοντερνιστές όπως ο Λε Κορμπιζιέ, ο Έγκον Άιερμαν, ο Βάλτερ Γκρόπιους και ο Όσκαρ Νιμάγερ είχαν αναλάβει να χτίσουν την πόλη "του αύριο". Η περιοχή "Χάνζα" (Hansaviertel) ήταν η δυτικογερμανική απάντηση στη Λεωφόρο του Στάλιν.
Διεθνής κινηματογράφος στη Λεωφόρο Καρλ Μαρξ
Το Διεθνές Σινεμά και το διάσημο Cafe Moskau ακριβώς δίπλα: Τα οικοδομικά έργα ολοκληρώθηκαν μόλις στις αρχές της δεκαετίας 1960. Και στην περίπτωση αυτή πρόκειται για την... ανταπάντηση εν μέρει του Ανατολικού Βερολίνου μετά την έκθεση Interbau στην περιοχή Χάνζα το 1957. Σήμερα ο κινηματογράφος αποτελεί ένα χαρακτηριστικό δείγμα του μεταπολεμικού μοντερνισμού.
Ένα σπίτι για να στεγάσει Πολιτισμούς
Μόλις μερικά χιλιόμετρα μακριά από την Χάνζα βρίσκεται το Σπίτι των Πολιτισμών του Κόσμου (Haus der Kulturen der Welt), ή αλλιώς "το γκαστρωμένο στρείδι". Χτίστηκε με σκοπό να στεγάσει διεθνείς εκθέσεις μοντέρνας τέχνης - σχεδιάστηκε το 1957 από τον Χιου Στάμπινς, στα πλάισια της Interbau. Πρόκειται για ένα κτήριο που μπορούσε κανείς να θαυμάσει ακόμη και από την άλλη πλευρά του Τείχους...
Υψηλός μοντερνισμός στα Δυτικά
Ένα ακόμη κτήριο στον αντίποδα του πρωσικού κλασικισμού της Λεωφόρου του Στάλιν είναι το απεικονιζόμενο. Ο γαλλοελβετός αρχιτέκτονας και ντιζάινερ Λε Κορμπιζιέ σχεδίασε αυτή την πολύχρωμη πολυκατοικία - μία τεράστια "μηχανή" για να στεγάσει ανθρώπους, όπως χαρακτηρίστηκε.
Εκεί που τελειώνει η Λεωφόρος του Καρλ Μαρξ...
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και μετά την ανάπλαση της Λεωφόρου - πρώην Λεωφόρος Στάλιν - κατέληγε στην Αλεξάντερπλατς. Τα επιβλητικά, τεράστια κτήρια έγιναν σήμα κατατεθέν του πρώην ανατολικού Βερολίνου - παρόντα σε κάθε πλάνο της διάσημης λεωφόρου - φυσικά μαζί με τον πύργο της τηλεόρασης.
Το "πέταλο" της UNESCO
Ο Μπρούνο Τάουτ είχε την ιδέα ενός ευάερου και ευήλιου... πέταλου: ένα όραμα από τα μέσα της δεκαετίας του 1920 και της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Επιστράτευσε μοντερνιστικό ντιζάιν, γεφυρώνοντας έτσι το χαοτικό, βιομηχανικό πρόσωπο της πόλης με τη φύση. Συμπεριλαμβάνεται μάλιστα από το 2008 στην παγκόσμια κληρονομιά της UNESCO.