Αυξάνονται τα κρούσματα αντικοινωνικής συμπεριφοράς

Πολλές μαιευτικές και παιδιατρικές μονάδες σε γερμανικά νοσοκομεία ασχολούνται πια εμπεριστατωμένα με τέτοια φαινόμενα αντικοινωνικής συμπεριφοράς, διότι γιατροί, παιδαγωγοί, ψυχολόγοι και κοινωνιολόγοι επιμένουν ότι η συμπεριφορά αυτή διαμορφώνεται από τα βιώματα των νεαρών ή των ενηλίκων δραστών από την εμβρυακή μέχρι και την εφηβική τους ηλικία.

Στο Νοσοκομείο Παίδων του Μονάχου δημιουργήθηκε ειδικό τμήμα για τέτοιες περιπτώσεις στην Κλινική Ψυχοσωματικής και Ψυχοθεραπευτικής Παιδιατρικής.

Η σημασία ενός σταθερού, στοργικού και προστατευτικού δεσμού στα δύο πρώτα χρόνια της ζωής ενός παιδιού είναι καθοριστικά, επισημαίνει ο επικεφαλής του τμήματος Δρ. Καρλ – Χάιντς Μπρις: «Εάν τα παιδιά βιώσουν βία στις σχέσεις των γονιών τους, τότε δεν διαταράσσεται μόνον ο δεσμός παιδιού και γονιών, αλλά σε καταστάσεις άγχους ή οποιασδήποτε σωματικής ή ψυχικής επιβάρυνσης τα παιδιά αυτά αντιδρούν με εκνευρισμό, με επιθετικότητα ή και εχθρικά προς τον συνάνθρωπό τους.»

Το χειρότερο κατά τους επιστήμονες είναι ότι ο νεαρός ή ο ενήλικας που έχει τέτοια ελλείμματα «δεν είναι εις θέσιν να αντιληφθεί τις προθέσεις, τα συναισθήματα ή τα κίνητρα του άλλου», διότι η ικανότητα αυτή διαμορφώνεται και εξελίσσεται μέσω του δεσμού παιδιών – γονιών.

Έτσι η τραυματική ή ελλειμματική σχέση παιδιού – γονιών πολλές φορές συνειδητοποιείται ως πρόβλημα, όταν το παιδί ενηλικιωθεί και αρχίσει ερωτικές σχέσεις. Τότε διαπιστώνει ότι σκέπτεται και δρα εντελώς διαφορετικά από τους άλλους: «Δεν μπορεί να αντιληφθεί τι αισθάνεται, τι σκέπτεται ή γιατί συμπεριφέρεται έτσι ο άλλος ή η άλλη, δεν μπορεί επίσης να αποδεχθεί και να σεβαστεί ότι ο άλλος άνθρωπος είναι αυτόνομος και έχει τις δικές του αντιλήψεις. Και αυτό διότι αυτή ακριβώς η ικανότητα δεν έχει καν αναπτυχθεί».

Εάν μάλιστα, επιμένουν οι ειδικοί, ένας τέτοιος άνθρωπος αποκτήσει παιδιά, τότε γρήγορα δεν αντέχει το βάρος των ευθυνών και αντιδρά βίαια. Σε αυτή την περίπτωση η πιθανότητα να μεταφέρει αυτό το έλλειμμα και στο παιδί ή στα παιδιά του είναι πολύ μεγάλη.

Διατάραξη του ενστίκτου διατήρησης της ζωής

Οι συνέπειες αυτής της ελλειμματικής εξέλιξης είναι χαρακτηριστικές.

Η πιο σημαντική απ’ όλες είναι η πλήρης στρέβλωση του ενστίκτου της διατήρησης της ζωής του άλλου.

Πρόκειται για ένα ένστικτο που διαθέτουν όλα τα έμβια όντα.

Έτσι π.χ. τα αρσενικά ελάφια ή τα λιοντάρια στον αγώνα διαφύλαξης της περιοχής τους, της επιβολής της αρχηγίας τους ή της κατάκτησης του θηλυκού δεν συνεχίζουν να χτυπούν τον αντίπαλό τους, όταν βρεθεί στο χώμα. Εκεί σταματούν, διότι το ένστικτό τους τούς προειδοποιεί πως ανήκει στο ίδιο είδος με αυτούς. Δηλαδή όταν ένα μικρό παιδί ή ένας ενήλικας εξακολουθούν να χτυπούν λυσσαλέα τον αντίπαλό τους, αν και βρίσκεται σωριασμένος στο χώμα, αυτό σημαίνει σοβαρή διαταραχή.

Στην περίπτωση αυτή ο ειδικός παιδοψυχολόγος Δρ. Καρλ – Χάιντς Μπρις είναι κατηγορηματικός: «Τα παιδιά αυτά χρειάζονται αμέσως θεραπεία, διότι διαφορετικά θα συνεχίσουν να συμπεριφέρονται προβληματικά με άγνωστες και επικίνδυνες συνέπειες.»

Η θεραπεία αυτής της τραυματικής συμπεριφοράς κοστίζει 3000 - 6000 ευρώ το μήνα. Γι’ αυτό το ειδικό τμήμα της Κλινικής Ψυχοσωματικής και Ψυχοθεραπευτικής Παιδιατρικής παρακολουθεί τόσο με τη μέλλουσα μητέρα και πατέρα, όσο και με τη σχέση παιδιού και γονιών. Πρόληψη λοιπόν ή μάλλον εκπαίδευση και συνειδητοποίηση του ρόλου των γονιών.