Βομβιστική επίθεση στο Κουσάντασι: επιστροφή της ‘τρομοκρατίας του ΠΚΚ’;
18 Ιουλίου 2005Η βομβιστική επίθεση στο Κουσάντασι και το νέο αριστερό κόμμα των Λαφοντέν – Γκίζι κυριαρχούν σήμερα στα σχόλια του γερμανικού τύπου.
Frankfurter Allgemeine Zeitung: «Την 1η Μαΐου το ΠΚΚ είχε προειδοποιήσει τους τουρίστες να αποφύγουν τις τουρκικές παραλίες. Κανείς δεν έδωσε σημασία, ούτε εξάλλου στις εδώ και πάνω από ένα χρόνο μικρές μεν, αλλά τακτικές βομβιστικές επιθέσεις στην Κωνπολη και την Άγκυρα. Τώρα μετά τον Τσεσμέ και το Κουσάντασι μάλλον πρέπει να διαπιστώσουμε ότι η κουρδική τρομοκρατία ξαναγύρισε στην Τουρκία και μάλιστα στις δυτικές τουριστικές ακτές.»
Süddeutsche Zeitung: «Η Τουρκία ζει φέτος την καλύτερη τουριστική της σεζόν. Μέχρι το τέλος του χρόνου αναμένονται 20 εκατ. τουρίστες. Όποιος επομένως χτυπά στο ανατολικό Αιγαίο, τότε δεν θέλει να σκοτώσει απλώς κάποιους ανθρώπους, αλλά χτυπά στην καρδιά, την Τουρκία. Ασφαλώς οι εποχές έχουν αλλάξει και τα διασημότερα στελέχη του ΠΚΚ όπως η Λέιλα Ζάνα έχουν αποστασιοποιηθεί από την βία του κουρδικού κόμματος. Εάν επιδιώκει όμως η κυβέρνηση να εξασθενίσει πλήρως τους Κούρδους εξτρεμιστές, τότε πρέπει να στηρίξει τους δημοκρατικούς εκπροσώπους τους. Πρέπει να ενισχύσει οικονομικά τις κουρδικές περιοχές, να περιορίσει τον αναλφαβητισμό κυρίως στα κορίτσια, όπως έδειξε πρόσφατη έκθεση της ΓΙΟΥΝΙΣΕΦ. Πρέπει να κόψει τον ομφάλιο λώρο που τρέφει την τρομοκρατία και οπλίζει το χέρι των ξεριζωμένων και ψυχικά τραυματισμένων παιδιών των Κούρδων με βόμβες.»
Frankfurter Rundschau: «Το ΠΚΚ μετέφερε το αντάρτικο στα δυτικά παράλια της Τουρκίας. Πρόκειται για ύστερο φαινόμενο που εκφράζει την απόγνωση και την αδυναμία του να συσπειρώσει γύρω του οπαδούς και πολιτικούς φίλους και υποστηρικτές. Και αυτό θα πρέπει να το αναλογιστούν όσοι θεωρούν ακόμη το ΠΚΚ απελευθερωτικό κίνημα και τον αρχηγό τους ως μάρτυρα. Για τους τρομοκράτες δεν μπορεί να υπάρχει συμπάθεια, ανεξάρτητα από ποια κίνητρα κινούνται.»
Tageszeitung: «Η βόμβα στο Κουσάντασι θύμησε τις εκρήξεις του 1993 και του 1994. Η τρομοκρατία επέστρεψε κι όμως είναι διαφορετική. Το ΠΚΚ έχει χάσει τον πόλεμο, η τουρκική κυβέρνηση έχει παραχωρήσει δικαιώματα στην κουρδική μειονότητα, όσον αφορά τον πολιτισμό της και τη γλώσσα της, και τα υπολείμματα του ΠΚΚ είναι αυτή τη στιγμή με την πλάτη στον τοίχο. Δυστυχώς η τουρκική κυβέρνηση κινδυνεύει να πέσει στην παγίδα, αντί με συνέπεια να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις, ώστε να απομονωθεί το ΠΚΚ από τους Κούρδους πολιτικούς στις ανατολικές περιοχές, αστυνομία και στρατός κινούνται ήδη προς την κατεύθυνση των αντιποίνων και των αυστηρών κατασταλτικών μέτρων. Εδώ ακριβώς είναι η ευκαιρία η ΕΕ να παρέμβει και να αποδυναμώσει την κρίση. Εδώ πρέπει να ακολουθηθεί η πολιτική της ανοικοδόμησης, της ανύψωσης του βιοτικού επιπέδου στην περιοχή. Επιπλέον η απόρριψη του ΠΚΚ από την ΕΕ θα βοηθούσε να εφαρμόσει η Τουρκία στην αντιμετώπιση του ΠΚΚ πολιτικά μέτρα και όχι στρατιωτικά.»
Η χθεσινή έγκριση της νέας ονομασίας ‘Αριστερό Κόμμα’ από το Κόμμα του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού του Γκίζι και η ολοταχώς πορεία του στη συνεργασία του με το κόμμα ‘Εναλλακτική Πρόταση για κοινωνική δικαιοσύνη’ των Λαφοντέν και Σια απασχολεί ως προεκλογική και μετεκλογική προοπτική τις γερμανικές εφημερίδες.
Süddeutsche Zeitung: «Η ελπίδα του SPD, να εμποδίσει η γρήγορη διεξαγωγή των εκλογών την σύμπτυξη των δύο αριστερών κομμάτων, δεν ευοδώθηκε. Αντίθετα υπό την πίεση του χρόνου κατερρίφθησαν γρήγορα οι αντιρρήσεις στο Κόμμα του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού για την ονομασία. Χθες με πλειοψηφία 2/3 είπαν το πολυπόθητο ‘ναι’. Η ιστορία όμως της Γερμανίας διδάσκει ότι και άλλοτε κάποια κόμματα μειοψηφίας μπήκαν στη βουλή με απρόσμενα ποσοστά, αλλά μετά ‘ξεφούσκωσαν’ και χάθηκαν όχι μόνον από το πολιτικό προσκήνιο, αλλά και από τη μνήμη των πολιτών. Διότι όπως όλα τα κόμματα διαμαρτυρίας λίγο μετά έγιναν περιττά.»
Frankfurter Allgemeine Zeitung: «Το βάφτισμα έγινε. Υπό την πίεση του χρόνου τα μέλη του PDS ψήφισαν να λέγονται από δω και πέρα ‘Αριστερό κόμμα’. Προς το παρόν όλα βαίνουν ευνοϊκά. Το Αριστερό κόμμα ή μάλλον ο ‘Αριστερός Συνασπισμός’ αναλώνεται με παλιά συνθήματα που πιάνουν.»