Γερμανός επενδυτής αγωνίζεται για τον Ερημίτη

«Ο επενδυτής Γεργκ Ροκενχόιζερ μιλά χωρίς πρόβλημα δημόσια για την πανέμορφη έκταση με μοναδική θέα στη θάλασσα και περισσότερες από χίλιες ελιές που αγόρασε στην Κέρκυρα. Συνήθως υπερασπίζεται σαν κέρβερος την ιδιωτική ζωή της οικογένειάς του. Η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα, όπως λέγεται, οφείλεται στο γεγονός ότι έχει μια… αποστολή, γράφει η κυριακάτικη Frankfurter Allgemeine Zeitung με τίτλο "Ένας επενδυτής πολεμά για τον παράδεισο": Ο επικεφαλής της επενδυτικής εταιρίας Permira, από τα χέρια του οποίου περνούν δισεκατομμύρια, τονίζει ότι επενδυτές από το εξωτερικό προτίθενται να αξιοποιήσουν στην Κέρκυρα, στην περιοχή Ερημίτης, μια προστατευόμενη έκταση, η οποία, όπως λέει, δεν θα πρέπει να θυσιαστεί στο βωμό του τουρισμού.

Αντίπαλος του Γεργκ Ροκενχόιζερ είναι ο όμιλος NCH Capital. Inc. και το "Πρόγραμμα Κασσιόπη", που προτίθεται να επενδύσει δεκάδες εκατομμύρια σε δασική προστατευόμενη έκταση 1,5 τετραγωνικών μέτρων στην τοποθεσία Ερημίτης απέναντι από την Αλβανία. Στα σχέδια της NCH είναι η κατασκευή πολυτελούς ξενοδοχείου, καθώς και δεκάδων επαύλεων. 120 εκ. ευρώ υπόσχεται να επενδύσει συνολικά ο όμιλος με έδρα της Νέα Υόρκη. Μέχρι σήμερα ωστόσο έχουν εισρεύσει στα ταμεία του ελληνικού δημοσίου μόλις 20 εκ. ευρώ. 

«Θέλουμε η Ελλάδα να παραμείνει η ομορφότερη χώρα της Ευρώπης»

Με το σύνθημα "Save Erimitis" ο Γεργκ Ροκενχόιζερ έχει στο πλευρό του άλλους, επίσης πάμπλουτους επενδυτές, όπως ο Τζέικομπ Ρότσλιντ ή ο Ρομπ Λούκας από την επενδυτική εταιρία CVC. Από κοινού με τους συναγωνιστές του είναι σε θέση να πληρώσει τους καλύτερους δικηγόρους στις δικαστικές μάχες για τη σωτηρία του Ερημίτη. Για τη νέα κυβέρνηση στην Αθήνα ο Γεργκ Ροκενχόιζερ ελπίζει ότι θα είναι καλύτερη από ό,τι η προηγούμενη. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ο αρμόδιος υπουργός θέλει να αποδείξει στην Κέρκυρα ότι η νέα κυβέρνηση υποδέχεται επίδοξους επενδυτές με ανοιχτές αγκάλες, συνεχίζει η FAS. Ο υπουργός προσδίδει ρόλο προτύπου στην επένδυση στην Κασσιόπη, παρά την αντίθετη άποψη άλλων μελών του υπουργικού συμβουλίου που απορρίπτουν, πλέον, επενδύσεις όταν προβάλει αντίσταση ο τοπικός πληθυσμός.

Μια νέα ιδέα του γερμανού επενδυτή είναι να αγοράσει την εν λόγω έκταση. Για να τα καταφέρει όμως θα πρέπει, όπως λέει, να πείσει τους ομοϊδεάτες του να κάνουν μια "επένδυση" που μόνο επικερδής δεν θα είναι. Σε επιστολή της προς τον έλληνα πρωθυπουργό η ομάδα των επενδυτών-ακτιβιστών αναφέρει ότι ιδιωτικά έχει επενδύσει περισσότερα από 100 εκατομ. ευρώ στην Ελλάδα: "Θέλουμε η Ελλάδα να παραμείνει η ομορφότερη χώρα της Ευρώπης. Προστατέψτε την φυσική ομορφιά του Ερημίτη", καταλήγει η επιστολή.

«Οι τάφοι των άλλων»

Έξω από το γερμανικό στρατιωτικό νεκροταφείο στο Μάλεμε, όπου βρίσκονται θαμμένοι σχεδόν 4.500 γερμανοί στρατιώτες, οι περισσότεροι από τους οποίους έχασαν τη ζωή τους στη μάχη της Κρήτης, έγραφε σε αναμνηστική πλάκα μέχρι το 1990 "Έπεσαν για την πατρίδα", επισημαίνει η Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitug τιτλοφορώντας άρθρο της "Οι τάφοι των άλλων". Τη χρονιά εκείνη προστέθηκε η πρόταση "O θάνατός τους αποτελεί για μας παντοτινή υποχρέωση για τη διαφύλαξη της ειρήνης μεταξύ των λαών". Η γενική γραμματέας του γερμανικού Συνδέσμου Φροντίδας Γερμανικών Τάφων Πολέμου, Ντανιέλα Σίλι, είναι υπεύθυνη για τη φροντίδα 800 νεκροταφείων σε 50 χώρες με 2,8 εκατομ. νεκρούς στρατιώτες. Διαπιστώνει μιλώντας στην γερμανική εφημερίδα ότι σε πολλά νεκροταφεία είναι θαμμένοι δίπλα-δίπλα στρατιωτικοί που διέπραξαν εγκλήματα και απλοί στρατιώτες. Και αναφέρεται στο παράδειγμα του Στρατηγού Μπρούνο Μπρόιερ, διοικητή των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων στην Ελλάδα από το 1942-1944, ο οποίος εκτελέστηκε μετά από δίκη στην Ελλάδα το 1947 και θάφτηκε στο Μάλεμε. Για το πώς ο γερμανός στρατηγός συνελήφθη, δικάστηκε και πέθανε ο επισκέπτης του στρατιωτικού νεκροταφείου δεν πληροφορείται τίποτα.

Η Ντανιέλα Σίλι, προτείνει τη διοργάνωση ειδικών εκθέσεων στο νεκροταφείο του Μάλεμε, όπου θα γίνονται συγκεκριμένες αναφορές στους υπεύθυνους για εγκλήματα πολέμου ή την εξόντωση των Εβραίων της Κρήτης. Μια συνεργασία με ντόπιους ιστορικούς στην Κρήτη είναι ωστόσο δύσκολη, λόγω της σκληρής κριτικής που δέχονται όσοι από αυτούς εργάζονται στο Μάλεμε. Δύσκολη είναι ωστόσο η συνεργασία και με τον αντίστοιχο βρετανικό φορέα φροντίδας στρατιωτικών τάφων, μιας και οι βρετανοί αρμόδιοι δείχνουν να φοβούνται ένα είδος "εξίσωσης" των νεκρών βρετανών στρατιωτών με τους γερμανούς στρατιώτες. Η Ντανιέλα Σίλι όμως είναι αποφασισμένη να συνεχίσει τις προσπάθειες για μια κοινή έκθεση. Πού αλλού μπορεί να υπογραμμιστεί καλύτερα η σημασία της ειρηνικής συνύπαρξης των ευρωπαϊκών λαών, αν όχι σε ένα στρατιωτικό νεκροταφείο, διερωτάται».

Στέφανος Γεωργακόπουλος