Γιατί να παραμείνει ο Βεστερβέλε υπουργός Εξωτερικών;

Η οικονομική εφημερίδα Handelsblatt του Ντίσελντορφ ζητά την παραίτηση του Βεστερβέλε και από τα κυβερνητικά αξιώματα, αναφέρεται αναλυτικά στον ερασιτεχνισμό του ως υπουργού Εξωτερικών και αναρωτιέται: «Πρέπει να επιβραβευθεί για όλα αυτά με την παραμονή του στο υπ. Εξωτερικών;

Είναι δηλαδή ανίκανος για την ηγεσία του κόμματος και ικανός για την Γερμανία; Πρέπει η Άγκελα Μέρκελ να συγκυβερνά με έναν πολιτικό, τον οποίο το κόμμα του δεν τον εμπιστεύεται άλλο;

Η προσκόλληση του πρώην προέδρου των Φιλελευθέρων στην καρέκλα του υπουργείου Εξωτερικών σημαίνει πλήρη ανευθυνότητα.

Το Κόμμα των Φιλελευθέρων πρέπει να απαλλαγεί και κυρίως να μας απαλλάξει από αυτή την απαράδεκτη κατάσταση.»

Η Die Welt συμβουλεύει τους Φιλελεύθερους να ακολουθήσουν το παράδειγμα των Πράσινων, να εμμείνουν στις αρχές τους και κυρίως να αποφύγουν τον λαϊκισμό και το κυνήγι των ποσοστών: «Οι Πράσινοι έμειναν σταθεροί στην πορεία τους, επέμεναν με αξιόπιστα επιχειρήματα και έπεισαν τον κόσμο, πηγαίνοντας μάλιστα και κόντρα στο ρεύμα. Και παρ’ όλα αυτά τα κατάφεραν και σήμερα αναδείχθηκαν 3^η ή και 2^η πολιτική δύναμη.»

Η ελβετική Neue Zürcher Zeitung αναφέρεται στην ουσιαστική αδυναμία του κόμματος των Φιλελευθέρων για νέα πολιτικά μηνύματα και θέσεις και υποστηρίζει: «Αυτό που χρειάζεται τώρα το γερμανικό κοινοβούλιο είναι μια ομάδα με συγκεκριμένο και διαφορετικό προφίλ από τα άλλα κόμματα, το οποίο θα θυμίζει πως υπάρχουν πάντα πολίτες που παίρνουν πρωτοβουλίες και πως είναι άλλο πράγμα η λιτότητα και άλλο οι φορολογικές αυξήσεις.»

Η αυστριακή εφημερίδα Der Standard τονίζει για τον παραιτηθέντα Βεστερβέλε: «Τον σέβονταν όλοι για τις επιτυχίες του, αλλά δεν ήταν ποτέ δημοφιλής.

Γι’ αυτό άλλαξε αμέσως ο άνεμος μόλις ο Βεστερβέλε δεν τα κατάφερε.

Αργά, αλλά σαφέστατα το ανεγνώρισε και ο ίδιος: Με αυτόν ως επικεφαλής το Κόμμα των Φιλελευθέρων έχει μάλλον ζημιές παρά οφέλη.»

Τέλος η Frankfurter Allgemeine Zeitung στο πρωτοσέλιδο σχόλιό της σημειώνει:

Εάν ο Βεστερβέλε είχε παραιτηθεί τον Δεκέμβριο, τότε υπήρχαν πιθανότητες να παραμείνει τώρα στα αξιώματά του.

Αλλά ήθελε οπωσδήποτε να περιμένει τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις. Το ριψοκινδύνευσε και απέτυχε.»

«Η Αθήνα δεν καταθέτει τα όπλα», είναι το σχόλιο του Γκερντ Χέλερ στην Frankfurter Rundschau με θέμα το δημοσίευμα του Spiegel, σύμφωνα με το οποίο το ΔΝΤ τάσσεται υπέρ μιας ταχείας αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους:

"Μια τέτοια άποψη εκ μέρους του ΔΝΤ θα συνιστούσε αλλαγή στη στάση του διεθνούς οργανισμού, διότι μέχρι σήμερα διαμηνύει πάντα ότι η Ελλάδα μπορεί να διαχειριστεί μόνη της την κρίση.

Όποιος κάνει λόγο για αναδιάρθρωση του χρέους δεν κατανοεί ότι τα μειονεκτήματα ενός τέτοιου βήματος είναι περισσότερα από τα πλενονεκτήματα, δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών Παπακωνσταντίνου για το δημοσίευμα του Spiegel.

Επίσης το ΔΝΤ στήριξε τη θέση της Αθήνας, δηλώνοντας μέσω εκπροσώπου του ότι δεν υπάρχει αναγκαιότητα αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους.

Το θέμα τροφοδοτείται τελευταία από απόψεις πολλών διάσημων οικονομολόγων που συνιστούν αναδιάρθρωση.

Την προηγούμενη εβδομάδα ο Κλάους Ρέγκλινγκ, επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, είπε ότι η θέση πως η Ελλάδα θα τα καταφέρει να εξυπηρετήσει το χρέος της, εμπεριέχει ρίσκα, ενώ ταυτόχρονα οι χρηματαγορές έχουν προ πολλού συνυπολογίσει την αναδιάρθρωση.

Εδώ και καιρό διαπραγματεύονται τα ελληνικά ομόλογα μόνο στο 60 μέχρι και 70% της ονομαστικής τους αξίας.»

«Η ευρωκρίση θα μας συνοδεύει επί χρόνια», είναι η άποψη του Γιαν Χάτσιους, επικεφαλής οικονομολόγου της επενδυτικής τράπεζας Goldman Sachs στην εφημερίδα του Βερολίνου Die Welt.

Συγκεκριμένα δηλώνει στην εφημερίδα: «Οι χώρες της Νότιας Ευρώπης είναι πολύ λίγο ανταγωνιστικές γι’ αυτό και οι σκληρές μεταρρυθμίσεις είναι αναπόφευκτες, φαίνεται μάλιστα να αποδίδουν.

Στην Ιρλανδία έχει βελτιωθεί η διάθεση των μάνατζερ και στην Ισπανία η ανταγωνιστικότητα, τουλάχιστον στο κόστος εργασίας. Υπάρχουν πρόοδοι, αλλά φοβούμαι ότι η ευρωκρίση θα μας ακολουθεί για χρόνια.»

Όσον αφορά την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους παρατηρεί: «Η ελληνική κυβέρνηση κάνει μεγάλες προόδους και έχει δρομολογήσει με ζήλο πολλές αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Όμως η εκκίνηση της εξυγίανσης και των μεταρρυθμίσεων, τουλάχιστον όσον αφορά το χρέος, ήταν εξ αρχής ιδιαίτερα δύσκολη.

Γι’ αυτό μία αναδιάρθρωση του χρέους εν ευθέτω χρόνω παραμένει ρεαλιστικό σενάριο.»