Ελλάδα: Το συνταξιοδοτικό διχάζει
5 Ιουλίου 2010
«Το συνταξιοδοτικό διχάζει την Ελλάδα», είναι ο σημερινός τίτλος άρθρου της ελβετικής Neue Zürcher Zeitung για αυτό το καυτό θέμα: «Μια δύσκολη εβδομάδα αρχίζει σήμερα για την ελληνική κυβέρνηση. Την Πέμπτη θα πρέπει να ψηφιστεί στο κοινοβούλιο ο νέος νόμος για το ασφαλιστικό και το συνταξιοδοτικό. Ο υπ. Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου παρουσίασε την περασμένη Παρασκευή το αμφισβητούμενο σχέδιο νόμου στη βουλή.
Νέα γενική απεργία, κρίσιμη ψηφοφορία
Τα συνδικάτα κάλεσαν για την Πέμπτη νέα 24ωρη γενική απεργία, την 6η κατά σειρά μέσα σε λίγους μόνον μήνες. Η απεργία της προηγούμενης Τρίτης παρέλυσε τις συγκοινωνίες της χώρας. Οι κινητοποιήσεις και οι διαδηλώσεις στρέφονται κατά των νέων νομοσχεδίων και κατά των περικοπών. Ανάμεσα στα αμφιλεγόμενα νομοσχέδια είναι ο νόμος περί εργασιακών σχέσεων που διευκολύνει τις απολύσεις και τη μείωση του κατώτατου ορίου του μισθού για όσους προσλαμβάνονται για πρώτη φορά.
Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις της εφημερίδας Το ΒΗΜΑ οι αλλαγές στο συνταξιοδοτικό και το ασφαλιστικό δεν βρίσκουν ανταπόκριση στον λαό. 19% θεωρεί τις αλλαγές καταστροφικές, 35% λέει πως είναι αναγκαίες, αλλά άδικες, και μόνον το 14% πιστεύει ότι είναι αναγκαίες και αναπότρεπτες.»
«Εκτός όμως από την αντιπολίτευση η κυβέρνηση Παπανδρέου έρχεται αντιμέτωπη και με ενδοπαραταξιακές αντιδράσεις. Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ επικρίνουν συνεχώς τον υπουργό Εργασίας Λοβέρδο, ο οποίος είναι ο καθ’ ύλην αρμόδιος για το συνταξιοδοτικό και το ασφαλιστικό και οφείλει να τα προσαρμόσει στις προδιαγραφές της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Ο κ. Παπανδρέου προσπαθεί να διαφυλάξει την ενότητα του κόμματος και καλεί τους βουλευτές του να αναλογιστούν τις ευθύνες τους. Αύριο Τρίτη ο Έλληνας πρωθυπουργός θα προσπαθήσει να πείσει εκ νέου σε συνεδρίαση των κομματικών οργάνων του ΠΑΣΟΚ για την αναγκαιότητα κοινής γραμμής. Εάν αποτύχει αυτή η ψηφοφορία στη βουλή δεν αποκλείεται η προκήρυξη πρόωρων εκλογών.»
Η οικογενειοκρατία στο ελληνικό κομματικό τοπίο
«Το βάρος των δυναστειών», επιγράφεται άρθρο στην ηλεκτρονική σελίδα του περιοδικού Focus. «Η Ελλάδα δεν χρειάζεται μόνον προγράμματα περικοπών για να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση αλλά επειγόντως και διαρθρωτικές αλλαγές. Μόνον που η πολιτική είναι σταθερά στα χέρια εκείνων των δυναστειών που θέλουν να τις αποτρέψουν».
«Τι θα γινόταν», αναρωτιέται ο αρθρογράφος, «εάν ο γιός του Χέλμουτ Κολ ήθελε να γίνει καγκελάριος, ή ο γιός του Βίλι Μπραντ πρόεδρος της Δημοκρατίας; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλοι στη Γερμανία θα βροντοφώναζαν πως πρόκειται για νεποτισμό!»
«Έκπληξη προκαλεί το γεγονός ότι αυτό που ακούγεται στους Γερμανούς σαν σενάριο τρόμου είναι εδώ και χρόνια πραγματικότητα στην Ελλάδα. Εδώ και δεκαετίες οι μεγαλοδυναστείες Παπανδρέου, Καραμανλή, και Βενιζέλου/Μητσοτάκη κυριαρχούν στα μεγάλα κόμματα της χώρας, ωστόσο όχι προς όφελος της Ελλάδας».
«Αυτοί που επωφελούνται είναι τα μέλη των δυναστειών και οι φίλοι τους.
Εξουσία και χρήμα αλληλοσυμπληρώνονται με ιδανικό τρόπο, π.χ. στην περίπτωση της οικογένειας Καραμανλή. Ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής έχει δηλώσει 5 σπίτια, 8 διαμερίσματα, 3 κτήματα, 3 οικόπεδα και 1 σπίτι στο όνομα των παιδιών του».
Θα βυθιστεί τελικά στα νερά του Τίγρη η αρχαία πόλη στο Χασάνκιφ;
Για «Απολίτιστη κυβέρνηση» στην Άγκυρα κάνει λόγο στο σχόλιό της η γερμανική Süddeutsche Zeitung με αφορμή την πρόθεση της τουρκικής κυβέρνησης να κατασκευάσει όντως το διαμφισβητούμενο φράγμα του Ιλίσου: «Θα βυθιστεί στα νερά του ποταμού Τίγρη η πέτρινη πόλη του Χασάνκιφ, μια από τις ακμάζουσες πόλεις της αρχαίας Μεσοποταμίας;
Όταν πριν από ένα χρόνο αποχώρησαν οι Γερμανοί από την χρηματοδότηση του έργου, δημιουργήθηκαν ελπίδες ότι η κυβέρνηση Ερντογάν δεν θα προχωρήσει στην ολοκλήρωση αυτού του έργου. Οι ελπίδες μας διαψεύδονται όμως, διότι η τουρκική κυβέρνηση θέλει να κατασκευάσει το φράγμα.
Το εγχείρημα αυτό σημαίνει έγκλημα κατά της φύσης και κατά της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Η Άγκυρα επιθυμεί να θυσιάσει ένα αρχαιολογικό θησαυροφυλάκιο ηλικίας άνω των 10.000 ετών, το οποίο θα μπορούσε να καταστεί πολιτιστικό πάρκο παγκόσμιας αρχαιολογικής αξίας. Η περιοχή έχει τη δυνατότητα να γίνει κάτι ανάλογο με την πόλη της Ιορδανίας Πέτρα και να συρρέουν οι τουρίστες από όλο τον κόσμο. Η κυβέρνηση της Άγκυρας επιδιώκει όμως να τη βυθίσει εν ονόματι ενός φράγματος που δεν θα κρατήσει πάνω από 50 χρόνια.
Η περίπτωση αυτή αποδεικνύει ότι στην Άγκυρα κυβερνούν πολιτικοί που βλέπουν μόνον τα βραχυπρόθεσμα οφέλη. Το μπετόν και το χρήμα χτυπούν τη φύση και τον πολιτισμό.»
Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου
Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου