1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

Εξαπλώνεται η κουρδική εξέγερση στην Τουρκία

4 Απριλίου 2006
https://p.dw.com/p/AvHq

«Εξαπλώνεται η κουρδική εξέγερση στην Τουρκία» γράφει η Tageszeitung: «Όσο οι 5000 μαχητές του ΠΚΚ παραμένουν στα βουνά χωρίς εναλλακτική λύση, τόσο η ειρηνική εξέλιξη στο κουρδικό απομακρύνεται, δεδομένου ότι οι αντάρτες είναι ικανοί να την εμποδίσουν. Πόσον μάλλον που οι ΗΠΑ και οι Κούρδοι του Βορείου Ιράκ δεν ‘κουνάνε ούτε το δαχτυλάκι τους’ εναντίον του ΠΚΚ, ενώ η τουρκική κυβέρνηση αρνείται πεισματικά να κηρύξει γενική αμνηστία. Δεύτερος καθοριστικός παράγοντας που δυναμιτίζει οποιαδήποτε εξέλιξη, είναι η οικονομική υπανάπτυξη στις κουρδικές περιοχές, η ανυπαρξία προοπτικής για τους νέους ανθρώπους και η πραγματική ένδεια που μαστίζει την ανατολική Τουρκία. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική του Ταγίπ Ερντογάν, την οποία ασκεί υπό την επιτήρηση και με την συνεργασία του ΔΝΤ, επέτεινε την εξαθλίωση της, και ο πόλεμος κατά του Ιράκ ανέκοψε και την μοναδική δυνατότητα εμπορικής συναλλαγής. Έτσι η εξομάλυνση της κατάστασης στις κουρδικές περιοχές είναι όντως χρονοβόρα υπόθεση και απαιτεί σύνεση και συνεργασία πολλών και διαφορετικών πολιτικών παραγόντων.»

«Το νέο ξέσπασμα της βίας στις κουρδικές περιοχές στην Τουρκία κάνει ακόμη πιο επιτακτική την ανάγκη της επιτάχυνσης των μεταρρυθμίσεων» διαπιστώνει η Frankfurter Allgemeine Zeitung, ενώ η Süddeutsche Zeitung σε αναλυτικό της αφιέρωμα παρουσιάζει την κατάσταση στις κουρδικές περιοχές της Τουρκίας επισημαίνοντας ότι «Η διαμαρτυρία των Κούρδων έχει ως στόχο τις άθλιες συνθήκες επιβίωσης στην περιοχή. Το κατά κεφαλήν εισόδημα μόλις προσεγγίζει το ένα πέμπτο του τουρκικού μέσου εισοδήματος, ενώ η ανεργία αγγίζει μέχρι και το 70%.»

«Μήνυμα αποτυχίας» χαρακτηρίζει η Frankfurter Allgemeine Zeitung το αδιέξοδο στο Ιράκ για τη δημιουργία κυβέρνησης εθνικής ενότητας και την αμερικανική πολιτική: «Όπως στο Βιετνάμ έτσι και στο Ιράκ δεν υπάρχει περίπτωση οι αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις να ηττηθούν, αλλά η βία και η τρομοκρατία εκφοβίζουν και αποτρέπουν τη συνεργασία των τοπικών πολιτικών παραγόντων με τις κατοχικές δυνάμεις. Ακόμη και η αδιαφορία που επικρατεί στον πληθυσμό μετά τόσο θετικές εξελίξεις όπως π.χ. τις εκλογές, το δημοψήφισμα και την ψήφιση του συντάγματος είναι αποτέλεσμα της συνεχιζόμενης βίας. Το μόνο ερώτημα που μένει πια να απαντήσει η Ουάσιγκτον είναι: αποχώρηση με μικρά βήματα ή δια μιας;»

Τέλος στο ίδιο πνεύμα η Süddeutsche Zeitung παρατηρεί: «Η εναλλακτική λύση είναι ο σχηματισμός νέων συμμαχιών με κοινά, ιρακινά συμφέροντα και όχι τοπικά, εθνοθρησκευτικά. Όμως κάτι τέτοιο δεν φαίνεται ρεαλιστικό, ούτε υπάρχουν οποιαδήποτε μηνύματα για μια τέτοια προοπτική.»