Επαναστατικά αυτοδιασπώμενα εμφυτεύματα

Έως τώρα χρησιμοποιείται κατά κόρον για την αντιμετώπιση των καταγμάτων η μέθοδος της τοποθέτησης μεταλλικών πλακών ή βιδών στην περιοχή του τραύματος. Αυτά τα πρόσθετα υλικά πρέπει να αφαιρεθούν μετά την αποκατάσταση της βλάβης με νέα χειρουργική επέμβαση.

Το νέο εμφύτευμα που κατασκεύασαν επιστήμονες του Ινστιτούτου για Τεχνική Λέιζερ Frauenhofer στο Άαχεν δημιουργεί προσδοκίες, ότι η επέμβαση αφαίρεσης θα καταστεί στο μέλλον περιττή, καθώς αυτό θα διασπάται μόνο του μετά την ανασύνθεση του κατεστραμμένου οστού.

Με τη συνδρομή του λέιζερ

Είναι ένα λευκό τετράγωνο πλέγμα στο μέγεθος μίας πιστωτικής κάρτας, με πάχος μισού εκατοστού και τοποθετείται σαν μπάλωμα πάνω στην περιοχή όπου έχει σπάσει κομμάτι κάποιου οστού.

Πρόκειται για μία σύνθεση κανονικού ιατρικού πολυλακτιδίου με ιατρικά κατάλληλα παράγωγα ασβεστίου, τα οποία αλέθονται και αναμειγνύονται. Ο φυσικός επιστήμονας του Ινστιτούτου Frauenhofer Λούκας Γιάουερ εξηγεί, ότι «κατά τη διαδικασία σύνθεσης, διασφαλίζεται η ισοκατανομή των δύο ουσιών στο σώμα του εμφυτεύματος. Αυτές οι ουσίες προκαλούν τη φυσική ανασύνθεση των οστών και σταδιακά το εμφύτευμα αυτοδιασπάται αντικαθιστάμενο από το νέο φυσικό οστό».

Η νέα τεχνική θα μπορούσε να κάνει περιττή τη χρήση μεταλλικών υλικών για την αποκατάσταση των καταγμάτων, τουλάχιστον σε περιοχές μικρότερης επιβάρυνσης, όπως το κρανίο, ή το ζυγωματικό, σε αντίθεση με τμήματα όπως η γνάθος, τα οποία ίσως δεν θα σταθεροποιούσε επαρκώς, όπως συμπληρώνει ο κ Γιάουερ.

Σε βοήθεια του νέου εμφυτεύματος σπεύδει η τεχνολογία λέιζερ. Αυτή βοηθά στον εντοπισμό της προβληματικής περιοχής και στη συνέχεια χρησιμοποιείται για την ακριβή κοπή του εμφυτεύματος στο κατάλληλο μέγεθος, ώστε να τοποθετηθεί σωστά.

Χρησιμότατο για τα παιδιά

Η ιδέα για το νέο εμφύτευμα προέκυψε, εκτός του Ινστιτούτου Frauenhofer, και με τη στενή συνεργασία  του ερευνητικού τομέα των βιοϋλικών και της Πανεπιστημιακής Κλινικής Πλαστικής Χειρουργικής του Άαχεν.

Ο κ Γιάουερ θεωρεί, ότι η μέθοδος είναι πολύ ενδιαφέρουσα για τα παιδιά καθώς: «παράλληλα με την ανάπτυξη των οστών του παιδιού αναπτύσσεται και το εμφύτευμα. Αυτό ενδείκνυται για τα παιδιά σε αντίθεση με τις μεταλλικές πλάκες, τις οποίες θα πρέπει να αλλάζουν ανά μερικούς μήνες».

Τα αποτελέσματα εφαρμογής σε πειραματόζωα ήταν θετικότατα. Η διαδικασία βρίσκεται ωστόσο στο μέσο της εξέλιξής της. Εκτιμάται ότι απαιτούνται ακόμη τρία με τέσσερα χρόνια μέχρι την τοποθέτηση του πρώτου εμφυτεύματος σε ανθρώπους.

 

Andreas Sten-Ziemons / Άρης Καλτιριμτζής

Υπεύθ. σύνταξης: Μαρία Ρηγούτσου