Ζακ Ντελόρ: "η Ευρώπη είναι ένα ποδήλατο, αν το αφήσεις ακίνητο. θα πέσει"

Ο Ζακ Ντελόρ ανήκει στη δεύτερη γενιά των μεγάλων ιδρυτών της Ε.Ε., στο πλευρό του Ρομπέρ Σουμάν και του Ζαν Μονέ. Γεννήθηκε στο Παρίσι στις 10 Ιουλίου το 1925 και διετέλεσε 3 φορές υπουργός οικονομίας στη κυβέρνηση του Πιερ Μορουά πριν αναλάβει για 10 χρόνια το αξίωμα του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, από τον Ιανουάριο 1985 μέχρι το Δεκέμβρη του 1994. Ήταν αυτός που έδωσε ώθηση στην εισαγωγή της Λευκής Βίβλου για τη δημιουργία κοινής ευρωπαϊκής αγοράς. Παρ΄ όλα αυτά αντιτάχθηκε σε μιαν Ευρώπη με ελεύθερο εμπόριο αλλά χωρίς ψυχή, Ο Ζακ Ντελόρ ανήκει στη επιτροπή τιμώμενων προσώπων εν όψει των εορτασμών στο Βερολίνο για τα 50 χρόνια από την υπογραφή των Συνθηκών της Ρώμης. Σε αποκλειστικές του δηλώσεις στη Ντόιστε Βέλλε ο κύριος Ντελόρ επισημαίνει ότι δεν μπορεί να υπάρξει μέλλον χωρίς γνώση του ιστορικού παρελθόντος: «Δεν υπάρχει μέλλον, δεν υπάρχει όραμα χωρίς μνήμη. Είναι σημαντικό να πληροφορηθεί η νέα γενιά τι κοστίζει η ειρήνη και η κατανόηση μεταξύ των λαών, η αναζήτηση ειρηνικών λύσεων. Θεωρώ λοιπόν ότι είναι σημαντικός ο εορτασμός των 50 χρόνων από τη γέννηση των συμφωνιών της Ρώμης, όπως επίσης και το σχέδιο Σουμάν της 9ης Μαΐου του 1950.

Η Ευρώπη, είχε πει ο Ζακ Ντελόρ είναι όπως το ποδήλατο. Αν το αφήσεις ακίνητο, θα πέσει. Η ακινησία, στην οποία έχει περιέλθει τελευταία η Ε.Ε. ανησυχεί ιδιαίτερα τον Ντελόρ. Θεωρεί ότι αν η Ε.Ε. δεν προχωρήσει γρήγορα στην μεταρρύθμιση των θεσμών της, η κατάρρευση της θα είναι ζήτημα λίγου χρόνου. Για το όχι των γάλλων και των ολλανδών στο δημοψήφισμα για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα ο κύριος Ντελόρ υποστηρίζει ότι η Ευρώπη θα πρέπει να εξασκηθεί στην τέχνη του συμβιβασμού. Και δίνει τη δική του ερμηνεία στην αρνητική έκβαση των δημοψηφισμάτων: «Βλέπω τρεις αιτίες, την άγνοια σε σχέση με τον παγκοσμιοποίησης, τη δυσαρέσκεια με την πολιτική των εθνικών κυβερνήσεων και γενικότερα αυτό που υπάρχει σε όλες τις δυτικές δημοκρατίες, μια γενική απόρριψη της πολιτικής. ΟΙ πολίτες νομίζουν ότι οι πολιτικοί δεν μπορούν να κάνουν τίποτα γι αυτούς. Εγώ που εργάστηκα γι αυτό 10 χρόνια και κατέβαλα προσπάθειες για την προσέγγιση των διαφορετικών απόψεων, θεωρώ, ότι θα πρέπει να ξαναανακαλύψουμε τη τέχνη του συμβιβασμού στην Ευρώπη. Που σημαίνει στη πράξη ότι υπάρχουν 20 χώρες που ενέκριναν το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, δυο που είπαν όχι, και πέντε που βρίσκονται σε κατάσταση αναμονής. ΟΙ δύο χώρες θα πρέπει να δημιουργήσουν τις συνθήκες, ώστε να μην μένουν σε αδράνεια όλες οι άλλες». Ο κύριος Ντελόρ εκθείασε την αναβαθμισμένη συμβολή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι:

«Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο νομοθετεί μαζί με το Συμβούλιο Υπουργών και το έργο του είναι αξιοθαύμαστο. Μας δίνει θάρρος και είναι σημαντικό τα εθνικά κοινοβούλια να αναγνωρίσουν και να εκτιμήσουν το έργο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου».