1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

Η ακροδεξιά μουσική σκηνή διχάζει

4 Φεβρουαρίου 2015

Οι αντιισλαμικές διαδηλώσεις του Pegida προκαλούν ανησυχία στο εσωτερικό της Γερμανίας αλλά και στο εξωτερικό. Ωστόσο πολύ πριν, η ακροδεξιά γλώσσα ενυπήρχε έντονα και στη γερμανική ραπ μουσική σκηνή.

https://p.dw.com/p/1EVK7
Εικόνα: picture-alliance/dpa

Ο γερμανός ράπερ ΜaKss Damage στην αρχή της καριέρας διακρινόταν από ριζοσπαστικές έως αναρχικές απόψεις, ενώ συμμετείχε συχνά σε αντιφασιστικές συναυλίες. Ενδεικτικοί είναι ορισμένοι τίτλοι των πρώτων τραγουδιών του: «Κόκκινος Συναγερμός» (Red Alert) ή «Ο δρόμος του Στάλιν» (Stalin's Way). Από το 2011 όμως εξέπληξε τους πάντες όταν ανακοίνωσε ότι αλλάζει άρδην πολιτικό προσανατολισμό. Πλέον συστήνει τον εαυτό του ως εκπρόσωπο της νεοναζιστικής ραπ. Παρά το «κόκκινο» παρελθόν του ταυτίζεται πλέον με ακραίες, εθνικιστικές απόψεις όπως αυτές εκφράζονται από το νεοναζιστικό κόμμα ΝPD.

Η περίπτωση του ΜaKss Damage όμως δεν είναι μοναδική. Πολλοί γερμανοί μουσικοί από τον χώρο της hard rock αλλά και της punk – όπως τα συγκροτήματα Weisse Wölfe, Blitzkrieg και Haptkampflinie- αναπαράγουν στη μουσική τους μηνύματα με πρόδηλα ακροδεξιό χαρακτήρα. Πρόσφατα μάλιστα έχουν κάνει την εμφάνισή τους και τραγούδια υπέρ τoυ αντιισλαμικού κινήματος Pegida.

H διαστροφή των μουσικών εννοιών

Το NPD, -το οποίο εκπροσωπείται μόνο στο κοινοβούλιο του Μεκλεμβούργου- Δυτικής Πομερανίας- υποστηρίζει φανατικά τους εκπροσώπους της ακροδεξιάς μουσικής σκηνής. Μάλιστα έχει καταφέρει να δημιουργήσει δεσμούς με πολλούς από αυτούς προκειμένου να προσελκύσει νέους οπαδούς. Το 2004 το ΝPD είχε χρηματοδοτήσει την κυκλοφορία ενός CD για εφήβους, στο οποίο συμμετείχαν μόνο καλλιτέχνες φίλα προσκείμενοι στο νεοναζιστικό κόμμα.

To CD που κυκλοφόρησε υπό την αιγίδα του νεοναζιστικού κόμματος NPD τo 2004 στη Γερμανία
To CD που κυκλοφόρησε υπό την αιγίδα του νεοναζιστικού κόμματος NPD τo 2004 στη ΓερμανίαΕικόνα: picture-alliance/dpa

Με τίτλους όπως «Η γη των προγόνων» ή «Γερμανίδα μητέρα», στόχος της συλλογής ήταν να τονώσει το ακραίο, εθνικιστικό φρόνημα της γερμανικής νεολαίας. Ο MaKss Damage συμμετείχε με το τραγούδι «Ο Θεός του Σιδήρου», με στοιχεία χιπ χοπ και ναζιστικές αναφορές. «Η ιδέα ότι η ποπ μουσική ανήκει σε υποκουλτούρες και επομένως είναι αντισυστημική και άρα υπό μία έννοια ‘αριστερή' αποτελεί μύθο, τουλάχιστον στη Γερμανία» ανέφερε στη DW o μουσικολόγος Τόρστεν Χίντρικς από το Πανεπιστήμιο του Μάιντς, συνεχίζοντας: «Η γερμανική λαϊκή μουσική είχε πάντα συντηρητικά και πατριωτικά στοιχεία, απλούστατα αυτά δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα εμφανή».

Αντίδραση του γερμανικού μουσικού κόσμου

Ως απάντηση στις πρόσφατες διαδηλώσεις του Pegida στη Γερμανία, διάσημοι γερμανοί καλλιτέχνες, ανάμεσα στους οποίους και πολλοί μουσικοί, έστειλαν ομαδική επιστολή κατά του αντιισλαμικού κινήματος στην εφημερίδα BILD. Η αντίδραση αυτή ήρθε βέβαια με καθυστέρηση, ενώ για πολλούς δεν αρκεί. Οι πληγές που άφησε πίσω του ο ναζισμός στη Γερμανία είναι ακόμη ανοιχτές, σε επίπεδο συλλογικής μνήμης. Η ιδεολογική πάλη μεταξύ προοδευτικών και εθνικιστικών ιδεών στη Γερμανία του εικοστού αιώνα ήταν πάντα ένα θέμα «ταμπού». Στο πλαίσιο αυτό ανά περιόδους πολλές ήταν οι προσπάθειες καλλιτεχνών από τον προοδευτικό χώρο να ευαισθητοποιήσουν το ευρύ κοινό για τους κινδύνους του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας.

Αντιδιαδήλωση κατά του κινήματος Pegida στο Βερoλίνο
Αντιδιαδήλωση κατά του κινήματος Pegida στο ΒερoλίνοΕικόνα: John MacDougall/AFP/Getty Images

Έτσι, δυνατή ήταν και η φωνή που ύψωσε η αντιφασιστική χιπ χοπ και ραπ μουσική σκηνή στη Γερμανία. Δημοφιλή συγκροτήματα όπως οι Fettes Brot και οι Αntilopen Gang τραγουδούν εμφατικά τα τελευταία κατά της ξενοφοβίας. Ο τίτλος της τελευταίας συλλογής των Fettes Brot είναι χαρακτηριστικός: «Όχι στους ναζί». Ας σημειωθεί, τέλος, ότι μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες, όπως η Sony, η Universal και η Werner είχαν βγάλει ήδη από το 2004 τη συλλογή «Δυνατά ενάντια στους Ναζί» (Loud against Nazis). Μια ιστορική συνεργασία και ένα είδος μουσικού «μανιφέστου» κατά της επικίνδυνης ακροδεξιάς τέχνης.

Julian Tomkin / Δήμητρα Κυρανούδη