Η αμερικανική λογική της ‘κατάστασης έκτακτης ανάγκης’

Η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις μπορεί να έφυγε από την Γερμανία όμως και σήμερα, και μάλλον για πολύ ακόμη, όλοι σχολιάζουν και αναλύουν τις χθεσινές δηλώσεις της.

Die Welt: «Η περίπτωση των μυστικών πτήσεων και των βασανιστηρίων της CIA αναγκάζει τη Δύση να αντιπαρατεθεί με τα ιδανικά της. Πως αντιμετωπίζονται οι εχθροί ενός κράτους, όταν είναι αποφασισμένοι να πεθάνουν παρασύροντας στον θάνατο και αθώους πολίτες; Πως μπορεί κανείς να αποσπάσει πληροφορίες από τρομοκράτες; Μπορούμε να καταδικάσουμε τα βασανιστήρια και να αποκλείσουμε οποιαδήποτε χρήση επώδυνων μεθόδων σε περίπτωση άμεσου κινδύνου της ζωής των πολιτών; Ας μην είμαστε υποκριτές. Σε περιπτώσεις σοβαρών απειλών το κράτος δικαίου περιόριζε πάντα τις νόρμες του για να προστατεύσει την ίδια του την ύπαρξη, το δίκαιο. Πρόκειται για τη λογική ‘εκτάκτου ανάγκης’, η οποία εμπεριέχει το βίαιο περιεχόμενο του κράτους. Η ισχύς καθορίζει τα όρια του δικαίου, κανένα κράτος δικαίου δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς την εξουσία, χωρίς την ισχύ που του διασφαλίζει την προστασία από κάθε απειλή. Και εκεί βρίσκεται το πρόβλημα: οι ΗΠΑ πιστεύουν ότι βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση, η Γερμανία τι πιστεύει; Οι Ευρωπαίοι τι επιδιώκουν;»

Süddeutsche Zeitung: «Η κα Ράις ήρθε στη Γερμανία για να σηματοδοτήσει μια νέα εποχή στις αμερικανογερμανικές σχέσεις. Απέτυχε παταγωδώς. Οι καιροί δεν είναι ακόμη ώριμοι, διότι δεν επαρκεί η αλλαγή πολιτικού προσωπικού μόνον από τη μία πλευρά του Ατλαντικού. Ανεξάρτητα όμως από αυτά, και από το γεγονός του τι γνώριζε ο Ότο Σίλι και οι περί αυτόν, πράξεις που δεν συνάδουν με το δίκαιο, δεν μπορούμε να τις βαφτίζουμε δίκαιες. Υπ’ αυτό το πρίσμα δεν μπορεί να ξεκινήσει καμία νέα εποχή στις αμερικανογερμανικές σχέσεις.»

Tageszeitung: «Η αμερικανική κυβέρνηση επαναπροσδιορίζει την έννοια των βασανιστηρίων, των αιχμαλώτων πολέμου και του επιθετικού πολέμου. Πολύ απλά: ό,τι επιδιώκει διακαώς να πράξει, στα πλαίσια της λεγόμενης καταπολέμησης της τρομοκρατίας, επιτρέπει εαυτήν να το πράξει. Και τελικά διακηρύσσει ότι πρόκειται για την προστασία ανθρώπινης ζωής. Στις ΗΠΑ αυξάνεται η κριτική για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εκ μέρους της κυβέρνησης Μπους, εδώ στη Γερμανία συγχέεται η υπουλία με τη διπλωματία και η κοινή γνώμη ‘το καταπίνει’ και έτσι γίνεται συνένοχος στα βασανιστήρια, στη βία και στην αυθαιρεσία. Κανείς δεν επιτρέπεται όμως να ισχυριστεί αργότερα ότι δεν ήξερε, όλα δημοσιεύονται σε όλες τις εφημερίδες.»

Η πρόταση της βρετανικής προεδρίας για το χρηματοδοτικό πλαίσιο 2007-2013 προκάλεσε την μήνιν της πλειοψηφίας των εταίρων της ΕΕ και ασφαλώς τα σχόλια του γερμανικού τύπου.

Frankfurter Rundschau: «Η πρόταση είναι μεν ιδιαίτερα επεξεργασμένη, αλλά δημιουργεί σύγχυση, διότι επί της ουσίας η πρόταση των Βρετανών είναι: εμείς πληρώνουμε λίγα, από τώρα θα πληρώνουμε ακόμη λιγότερα. Η Ευρώπη των 25 δεν είναι εύκολη πια στην χρηματοδότησή της».

Frankfurter Allgemeine Zeitung: «Οι προσδοκίες συμφωνίας στη διένεξη για το χρηματοδοτικό πλαίσιο στην ΕΕ είναι μηδαμινές. Ο Μπλερ όμως κατόρθωσε να εξοργίσει όχι μόνον τους συνήθεις ύποπτους Σιράκ και Γιουνκέρ, αλλά και τους ηγέτες των πρώην ανατολικών χωρών που ήταν στην ουσία συμπαθούντες της βρετανικής ιδέας περί ΕΕ. Κατά τα φαινόμενα το Λονδίνο, είτε δεν είπε την τελευταία λέξη και μας επιφυλάσσει στο τέλος την έκπληξη, είτε είναι αποφασισμένο να οδηγήσει την Ευρώπη στο αδιέξοδο.»